Het leven met lipoedeem gaat niet over rozen. Het is vaak een lange zoektocht naar erkenning en herkenning met de nodige obstakels. Vaak zorgt deze lange en moeilijke zoektocht voor meer problemen dan oplossingen. Als je jarenlang niet weet wat er met je aan de hand is maar je regelmatig te horen krijgt dat het wel aan jezelf en je voeding zal liggen, dan zal je hoofd daarop reageren. Je zal nog strenger voor jezelf worden. Je zal nog meer op je voeding letten. Je zal nog meer gaan bewegen want dat is goed voor je en dat zou toch moeten helpen bij afvallen. Je zal nog strikter voor jezelf worden. Je lichaam tot aan zijn grenzen en daarover pushen. Het ligt immers aan jou dus jij moet daarin de verantwoordelijkheid nemen om te veranderen en te zorgen dat je lichaam wel doet wat het moet doen. Mijn zoektocht naar wat er mis was met mijn lichaam en waarom het veranderde ondanks dat ik er zo hard voor werkte, zorgden uiteindelijk voor een lichamelijke burn-out in 2016. Mijn zenuwstelsel was compleet over de rel, ik had verschrikkelijke pijnen en toch was er een stemmetje in mijn hoofd die zei dat ik moest doorgaan want het lag aan mijzelf. Ik had niet hard genoeg gewerkt, niet genoeg op mijn voeding gelet en veel te weinig bewogen. Dat is wat lipoedeem hebben, zonder dat ik het wist dat ik lipoedeem had, met mij deed.

Ongoing struggle

Je zou wellicht denken dat ik mijn lesje wel had geleerd na een lichamelijke burn-out in 2016. Of na de lipoedeem diagnose vlak daarvoor in 2015. Of misschien na mijn intensieve liposuctie traject in 2018 waarbij 35,5 liter vet uit mijn benen werd gehaald. Je zou haast denken dat er dan een omkeer in mijn hoofd zou komen dat ik mij bewust werd dat het continue opzoeken van mijn grenzen, mij uiteindelijk niet zou gaan helpen. Dat deed het dus niet want de lange tijd dat ik niet wist dat ik lipoedeem had, waren er enorm sterke patronen in mijn hoofd gevormd. Patronen en overtuigingen die vast gebeiteld zaten dat ik door moest zetten, dat ik wilskracht moest tonen en moest blijven vechten. Dat ik compleet over mijn grenzen heen ging, dat maakte toen niet uit. Ik zou de wereld laten zien dat, mijn door lipoedeem geteisterde en vooral afwijkende lichaam, mij niet zou belemmeren om uiteindelijk een normaal lichaam te krijgen.

Nu ik dit opschrijf, moet ik erom lachen maar het doet ook pijn. Het doet pijn om te realiseren dat ik jarenlang enorme roofbouw op mijn lichaam heb gepleegd. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. Zelfs het zware liposuctie traject kon mijn overtuigingen niet stoppen. Ik moest “letterlijk” vallen en mijn bovenarm breken om in te gaan zien dat ik veel teveel moest van mijzelf. Ik moest letterlijk gestript worden tot niks kunnen doen om in te gaan zien hoe kwetsbaar mijn lichaam eigenlijk is. Ik moest letterlijk gedwongen worden om rustig aan te doen want met een gebroken bovenarm kan je vrij weinig. Ergens denk ik dat het universum mij iets duidelijk wilde maken toen ik in 2019 mijn bovenarm brak want nu bijna 5 jaar later, ben ik nog steeds bezig met het herstellen van die breuk. 5 jaar lang waarin ik gedwongen werd een pas op de plaats te gaan maken en in te gaan zien dat mijn oude manier van leven en denken, mij niet verder zou gaan helpen.

Nieuwe manieren vinden

Het doorbreken van je eigen overtuigingen is wellicht het moeilijkste om te doen. Jarenlang jezelf bekritiseren, je lichaam tot het uiterste pushen en vooral niet luisteren naar wat je grenzen zijn. De afgelopen vijf jaar waren niet de makkelijkste want mijn hoofd zei iets anders dan mijn lichaam. Ik moest nieuwe manieren zoeken om te bewegen, nieuwe manieren om te ontspannen en nieuwe manieren om mijn dag in te vullen. Een van die nieuwe dingen was het toevoegen van een spijkermat aan mijn rugzak met self care producten. Als je vijf jaar geleden tegen mij had gezegd dat er ooit een moment zou komen dat ik een spijkermat zou kopen en deze zou gebruiken om te ontspannen en mijn hoofd leeg te maken, dan had ik je vierkant uitgelachen.

Maar soms is het goed om buiten je comfort zone te kijken en nieuwe dingen te ontdekken die je wellicht kunnen helpen. Het leven met lipoedeem heeft mij snoeihard gemaakt, het breken van mijn bovenarm heeft er voor gezorgd dat ik nu in ben gaan zien dat ik met snoeihard zijn, mijn lichaam niet beter maak. Een lichaam met lipoedeem heeft liefde nodig. Het heeft zorg nodig om je grenzen te bewaken en er niet continue overheen te gaan waardoor je misschien meer schade veroorzaakt. Hoe moeilijk het ook is en hoe hard je kritische stem ook is, onze lichamen zijn het ook waard om geliefd en verzorgd te worden. Misschien nog wel een beetje extra omdat we het al zo zwaar hebben met het leven met een chronische aandoening als lipoedeem.

Take care!

xoxo