Regelmatig speur ik door de nieuwe aanwinsten bij de bibliotheek of door de tips die gegeven worden door de medewerkers van de bibliotheek. Hierdoor vind ik regelmatig pareltjes of boeken die ik in eerste instantie niet zo zou kiezen op het eerste gezicht. Ik probeer steeds meer boeken te kiezen die buiten mijn comfortzone liggen. Ik blijf regelmatig in hetzelfde genre en bij dezelfde schrijvers hangen dus af en toe wat afwisseling mag best. Een van de boeken die ik op de site van de bibliotheek vond is “De dochter die goed wilde doen” van Corine Hartman. Een mij totaal onbekende schrijver en een boek wat ik op het eerste oog niet zo snel zou kiezen. De kaft sprak mij niet zozeer aan maar de samenvatting dan weer wel. Ik moet soms ook verder kijken dan alleen de kaft want zo ontdek je juist boeken die je wellicht niet meteen zou kiezen. Ik las “De dochter die goed wilde doen” afgelopen week en vandaag deel ik mijn review met jullie. Benieuwd wat ik van dit boek vond? Lees dan snel verder.
De dochter die goed wilde doen – Corine Hartman
Wanneer kunstschilder Eva Romeijn op een avond thuiskomt, blijkt zich daar een jonge vrouw schuil te houden. Amelie vertelt dat ze bang is en beweert dat ze wordt gevolgd. Mag ze een poosje bij Eva blijven?
Iedereen in Vorden kent Amelie Verhaegen, dochter van de directeur van een miljoenenbedrijf in huishoudelijke artikelen. Op haar negende is ze ontvoerd, na betaling van losgeld kwam ze heelhuids thuis. Maar het gezin lag vervolgens in puin: haar vader verdween, haar moeder stierf, en Amelie hield er een trauma aan over. Nog steeds wordt ze daarvoor af en toe behandeld in psychiatrische inrichting Groot Graffel.
Als daar een verpleegster dood wordt aangetroffen, lijkt dat een tragisch ongeluk te zijn. Maar na een tweede dode in het pittoreske dorp, moet Eva wel gaan twijfelen aan de intenties van haar innemende, nieuwe huisgenootje.
Bron: Bol.com
Mijn mening
Zoals aangegeven, had ik nog nooit wat van Corine Hartman gelezen. Ik moest een klein beetje aan de schrijfstijl en setting wennen. Maar dat was alleen de eerste pagina’s, daarna las het boek als een trein. Het leuke van dit verhaal vond ik vooral dat het over een oudere kunstenares gaat die op haar manier haar leven leeft maar met haar eigen rugzak en dat het verhaal zich afspeelt in de Achterhoek. Een locatie die niet vaak voorkomt in de boeken die ik lees. Corine Hartman weet de spanning goed op te bouwen en gedurende het boek blijf je continue achterdocht hebben over de betrokkenheid van Amelie bij de twee doden die aangetroffen worden in het dorp. Het zijn de onverwachtse gebeurtenissen en acties van Amelie die het boek spannend houden en waardoor je echt wil doorlezen. Hoewel ik er even moest inkomen aan het begin, las het boek verder echt als een trein en ik moet eerlijk zeggen dat ik het einde niet had verwacht. Als je dus wil weten hoe het boek eindigt en waarom ik daardoor verrast was, ga dan snel dit boek lezen. Echt een aanrader!
Take care!
xoxo
Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com
