De laatste persoonlijke update die ik heb geschreven was eind september dus ik vond het wel weer eens tijd voor een update. Niets mooier om in december eens terug te kijken naar afgelopen jaar en waar ik nu sta. Als je mij vorig jaar had gezegd dat ik nu zou staan waar ik sta, dan had ik je nooit geloofd. Ik kon toen nog weinig met mijn arm maar wel meer dan een jaar daarvoor. Ik zat verre van lekker in mijn vel na 1.5 jaar arm ellende. Ik had geen idee hoe ik eruit moest komen. Er kan veel gebeuren in een jaar tijd dus een perfect moment om een persoonlijke update te plaatsen. Van in de put naar uit de put

Het eerste half jaar waren zes lastige maanden. Twijfel over mijn arm, frustraties over wat al die maanden stilstand hadden aangericht en ook wel een beetje hopeloos over wat de toekomst in petto zou hebben na die twee jaar. Het was lastig om de knop om te zetten en weer met een positieve blik vooruit te kunnen kijken. Als ik nu op die eerste zes maanden van 2021 terug kijk, zie ik pas hoe diep ik heb gezeten ondanks dat ik altijd wel door ben gegaan en heel vaak heb gezegd dat het allemaal goed ging.

Voordat ik verder kon, had ik voor mijn gevoel groen licht vanuit het ziekenhuis nodig. Zeker weten dat alles op zijn plek zat en dat mijn arm weer good to go was. Toen dat binnen was, had ik de mazzel dat er verschillende revalidatie trajecten tegelijkertijd begonnen en ik vol aan de bak kon. Iets wat niet makkelijk was en waarbij ik vooral mijzelf enorm in de weg zat, zowel geestelijk als lichamelijk. Maar ik deed het wel en ik zette door. Er was een moment dat ik mij realiseerde dat ik weer een beetje mijzelf werd en dat motiveerde mij alleen maar meer om door te gaan. Dat was het begin van een paar geweldige maanden.

Dankbaar en trots

Ik kan oprecht zeggen dat het goed met mij gaat. Hoe ik mij nu voel is 180 graden gedraaid met hoe ik mij aan het begin van het jaar voelde. Lichamelijk en geestelijk is er een hoop veranderd en dat zorgt er voor dat ik dit jaar een hoop stappen heb kunnen zetten die ik een jaar geleden niet had durven zetten. Ik had nooit gedacht dat ik nog zou kunnen afvallen en weer in beweging zou komen. Ik had nooit gedacht dat er weer een hondje in mijn leven zou komen en dat ik met gemak met hem kon wandelen. Ik had nooit gedacht dat ik mijn arm weer normaal zou kunnen gebruiken of überhaupt zou kunnen strekken.

Ik ben vooral enorm dankbaar. Dankbaar voor waar ik op dit moment sta. Dankbaar voor wie ik nu ben na alle ellende. Dankbaar voor de mensen in mijn leven, de mensen die aan mijn zij zijn blijven staan en de nieuwe mensen die ik heb mogen leren kennen. Dankbaar voor Champ. Dankbaar voor alles wat ik heb bereikt en wat ik heb kunnen doen. Dankbaar dat ik kan zeggen dat het goed gaat en ik mij enorm goed voel. It’s been a hell of a ride but i did it en ik kijk enorm uit naar wat de komende tijd mij gaat brengen.

Take care!

xoxo