Deze periode is een periode van herinneringen en gelukkig hebben we Facebook om ons er elk jaar aan te herinneringen. Afgelopen twee weken werd ik regelmatig wakker met foto’s van operaties. De derde lipoedeem liposuctie op 13 oktober 2018 en de eerste arm operatie op 14 oktober 2019. It’s been a hell of a ride de afgelopen 5 jaar en soms merk ik dat ik mij daar vaak voor heb afgesloten. De lipoedeem liposucties hebben een grote indruk gemaakt en het feit dat ze zo hard nodig waren, doet soms nog steeds pijn.
It ain’t easy
Hoewel het inmiddels 5 jaar geleden is, doen de herinneringen aan die tijd mij nog steeds heel veel. Misschien ook wel omdat ik toen nog volledig in mijn “niet zeuren maar doorgaan” modus zat. Een modus die pas veranderde toen ik mijn bovenarm brak en gewoon niks meer kon doen. En soms vind ik dat spijtig want omdat ik zo in de doorgaan modus zat, heb ik de hele liposuctie periode niet heel bewust meegemaakt. Ik heb mij er compleet voor afgesloten en het enige wat van belang was, was zo snel mogelijk weer op de been zijn want ik moest leven.
Ik realiseer mij nu heel goed dat mijn verwachting van het hele liposuctie traject enorm hoog was. Mijn verwachting was dat mijn hele leven anders zou worden. Dat ik dan alles zou kunnen en vooral dat mijn zelfvertrouwen een boost zou krijgen. Ik stond toen niet stil bij tegenvallers, pijn en hoe lang herstel zou duren. Maar mijn niet zeuren en doorgaan mentaliteit hielp niet mee in het herstel. Ik werd er ongeduldig door en had geen rust om het herstel rustig te laten verlopen.
Enorme tegenslagen
De rode draad in de afgelopen 5 jaar waren toch wel de enorme tegenslagen en soms wilde ik echt opgeven. Maar kennelijk heeft het hebben van lipoedeem mij ook enorm sterk gemaakt en is opgeven geen optie. Daar herinnerde een foto van een puppie Champ mij weer aan. Het lichtpuntje van de afgelopen 5 jaar en de reden waarom ik elke dag mijn bed weer uitkom. Pijnlijke benen of niet, ik heb geen keuze want ik moet naar buiten.
Het wordt tijd om de afgelopen 5 jaar en alle tegenslagen achter mij te laten. Tijd om de lipoedeem warrior in mij weer wakker te maken en mijn vechtlust terug te krijgen. Ik merk dat ik nog zoekende ben qua lichaam en hoe daarmee om te gaan. Ik weet nu wel dat het hebben van verwachtingen iets is dat ik achter mij wil laten. Het is elke dag maar gewoon weer kijken hoe mijn lichaam zich voelt en daarnaar luisteren. Maar stil blijven staan is geen optie en daar heb ik Champ voor om mij elke dag aan te herinneren.
Take care!
xoxo
