Tot voor kort zette ik al mijn dromen en doelen on hold tot het moment dat alles perfect was. In mijn gedachten had ik steeds een reden waarom ik iets niet nu kon doen. Eerst moest ik door het liposuctie traject en dan kon ik gaan nadenken over andere dingen. Eerst moest ik mijn leven op orde hebben en dan kon ik mij gaan focussen op mijn dromen. Eerst moest alles perfect zijn en dan mocht ik van mijzelf verder denken over wat ik wilde. Maar hoe kan het leven ooit perfect zijn als je een lichaam hebt dat een chronische ziekte als lipoedeem met zich mee draagt?
Mijzelf on hold zetten
Heel lang heb ik lipoedeem mijzelf laten belemmeren in het zetten van stappen: letterlijk en figuurlijk. Ik zat vast in een baan, ik zat vast in een relatie en het enige wat ik dacht was: “Eerst moeten die benen gedaan zijn en dan komt het wel goed”. Ik hing overal een voorwaarde aan die ik kon linken aan lipoedeem. Eerst moest ik mij beter voelen. Eerst moesten mijn benen beter zijn. Eerst moest ik het liposuctie traject door. Eerst, Eerst, Eerst. Gedachten die gevormd werden door mijn eigen onzekerheden en twijfels. Gedachten die beperkt werden door mijn eigen overtuigingen.
Mijn eigen overtuiging was eigenlijk diep van binnen dat ik geen goed persoon was zoals ik was. Die overtuiging heb ik mijzelf aangepraat en daaraan ging ik voorwaarden hangen. Ik moest eerst wat doen aan de lipoedeem in mijn benen. Ik moest eerst zorgen dat ik mijn financiën op orde had na de schulden ellende. Ik moest eerst zorgen dat ik oké was als persoon. Ik moest eerst zorgen dat ik mijn leven op de rit had. Ik had vooral heel veel voorwaarden waar ik eerst aan moest voldoen voordat ik de volgende stap in mijn leven kon nemen. Eigenlijk zei ik elke dag tegen mijzelf dat ik als persoon niet oké was. Een keiharde constatering waardoor ik compleet vast kwam te zitten in mijn eigen leven.
Een knop om
Inmiddels voelt het als een herhaalknop maar het was weer het breken van mijn arm die voor de verandering in mijn denken heeft gezorgd. Het zorgde voor een rustiger vaarwater en het gedwongen loslaten van allerlei dingen die ik van mijzelf moest. Het gaf mij ruimte om zaken te onderzoeken maar ook te ondernemen. Ik volgde een cursus waarbij ik leerde dat het leven nooit volledig perfect zal zijn en dat dat ook niet hoeft want je kan het leven ook leven met imperfecties. Je imperfecties kunnen ook nieuwe deuren voor je openen.
Sinds ik dat ben gaan inzien, zijn er nieuwe kansen op mijn pad gekomen. Heb ik nieuwe mensen ontmoet waarmee ik samen mag werken om mijn ervaringen. Ervaringen waarvan ik altijd dacht dat ik die eerst een plek moest geven om er dan pas wat mee te kunnen doen. Ik zal nooit perfect zijn. Ik zal altijd lipoedeem hebben en een rugzak met mij meeslepen maar juist die dingen maken mij de persoon die ik ben. En juist die persoon kan en mag alles uit het leven halen zonder daar allemaal voorwaarden aan te hangen.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
