Afgelopen week begon ik in het boek “Ziek gelukkig” van Ruud ten Wolde, de journalist die recentelijk op jonge leeftijd zijn gevecht tegen kanker verloor. Een van de belangrijkste boodschappen uit dit boek, is toch wel dat als je ziek bent het belangrijk blijft om alles uit het leven te blijven halen en de positieve dingen te blijven zien. Een dag goed opstaan, kan al een enorme overwinning zijn. Na jaren van vechten tegen de lipoedeem en alles wat de lipoedeem van mij af nam, kwam er afgelopen jaren ook bij mij het inzicht dat ik beter kan genieten van wat het leven brengt in plaats van altijd maar vechten tegen alles wat ik niet meer kan in het leven.
Alle levensenergie weg
In mijn leven heb ik aardig wat mee gemaakt en ik weet hoe ik ergens voor moet vechten maar het hebben van lipoedeem is voor mij toch wel het grootste gevecht van mijn leven geweest. Als ik alleen maar kijk maar de strijd om een diagnose te krijgen en niet constant weg gezet te worden als iemand met overgewicht, was een enorme strijd die eigenlijk niemand zou moeten voeren. Hoe vaak ik mijzelf niet heb afgevraagd of het niet aan mij lag en iedere keer weer mijzelf toespreken dat ik het nu echt moest gaan doen, hebben er voor gezorgd dat ik nog strenger voor mijzelf werd en nog harder moest vechten van mijzelf.
In al die jaren, heb ik eigenlijk voornamelijk gevochten tegen mijzelf en mijn eigen kritieke innerlijke stem. In mijn hoofd stapelde de kritiek zich op en vormde zich een heel leger aan meningen die vond dat ik moest blijven vechten want ik had helemaal geen zin in de sticker lipoedeem. Ik was zo geprogrameerd om er tegen te vechten dat acceptatie van de diagnose heel ver weg lag en mijn leven eigenlijk alleen maar meer focuste op de dingen die ik niet meer kon en wel moest kunnen van mijzelf. Het nam letterlijk al het plezier weg uit mijn leven.
Waarderen wat ik wel kan
Pas toen ik in het liposuctie traject kwam, kwam pas het besef hoe streng ik altijd voor mijzelf was geweest en hoeveel ik in die jaren daarvoor kwijt was geraakt. Maar de echte klap kwam pas, toen ik nog geen jaar later na mijn laatste liposuctie mijm bovenarm brak en letterlijk maanden niets meer kon. Dat zorgde er pas voor dat ik uit de overleef en moeten stand kwam. Toen pas realiseerde ik mij hoe streng ik altijd voor mijzelf was geweest en kwam er eindelijk ruimte om anders naar mijn leven te kijken. Ik kwam toen pas tot het inzicht dat het kunnen doen van simpele dingen, zoals je eten snijden, iets speciaals zijn als je het niet meer kan.
Het leven met lipoedeem is onvoorspelbaar en soms intens zwaar. Het kan alle levensenergie uit je sleuren op momenten dat je merkt dat de lipoedeem toeneemt en je nog meer beperkt. Maar toch zullen er goede momenten zijn. Toch zal er altijd wel een silver lining zijn, hoe klein dat ook is. Hoe diep je ook zit, probeer altijd naar die silver lining te blijven zoeken en de kleine positieve dingen te koesteren. Vaak moeten we al zoveel inleveren door onze ziekte, dat het zonde zou zijn als je die kleine positieve dingen ook nog gaat inleveren.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: pexels.com
