Lipoedeem heeft mij in het leven vaak tegen gehouden. Niet alleen op lichamelijk vlak maar ook op mentaal vlak. Een keer op het strand met benen die niet meewerkten, had er in het verleden voor gezorgd dat in mijn hoofd naar het strand gaan een te groot obstakel zou worden. De angst was groter dan het plezier en dat zorgde er in mijn hoofd voor dat het meteen een no go was. Dit is ook een van de redenen dat ik jaren niet op het strand ben geweest. De angst van niet meer verder kunnen was te groot. Niet alleen de angst maar ook de teleurstelling en vooral boosheid naar mijzelf. Het voelde als falen. Falen van iets wat voor iedereen de normaalste zaak van de wereld is en voor mij niet meer was. Ik voelde mij echt een loser en het was niet eens zozeer mijn schuld maar het stapelde wel op in mijn hoofd.

Twee kanten

Na de keer op het strand vorige week, zou mijn oude ik hebben gedacht “de mazzel, doe het niet meer” en dan was het hoofstuk strand gesloten. Feitelijk kroop ik in de slachtofferrol en wentelde ik mijzelf in verwijten en boosheid. Vooral verwijten naar mijzelf want ik vond mijzelf de grootste loser die ik was. Het zorgde ervoor dat ik blind was voor de lichamelijke aspecten en al helemaal om het met een andere bril te bekijken. Ik verweet het mijzelf enorm en tegelijkertijd wentelde ik mij met gemak in een makkelijke “zie je wel dat het niet kan” modus.

Het loste niks op en ik zat mijzelf er alleen maar meer mee in de weg. Ja lipoedeem heeft een enorme impact op mijn lichaam en leven maar ik maakte het mijzelf alleen maar lastiger. Ik vond niet alleen de lipoedeem stom maar vooral ook mijzelf enorm stom. Ik kan je zeggen dat dat niet echt helpt om het opnieuw te proberen en een andere richting op te gaan die wellicht wel zou gaan werken voor mijzelf. Het is gek hoe ik met mijzelf omging want mijn hardheid had ook een goede kant. Het pushte mij op veel vlakken om keihard er tegenaan te gaan en ik deed van alles wat wellicht niet verwacht zou worden van iemand met een lichaam als de mijne. Toch waren er tegelijkertijd genoeg momenten dat ik mij uit het veld liet slaan en weg zakte in een slachtofferrol.

Let’s try again

Mijn woord voor 2023 was vertrouwen en ik denk dat mijn belangrijkste ontdekking dit jaar wel is dat ik het vertrouwen in mijzelf ben kwijt geraakt. Misschien ook wel omdat ik te vaak de handdoek in de ring heb gegooid als iets niet lukte en mijzelf daardoor alleen maar meer teleurstelde. Na de ellendige ervaring op het strand vorige week, was het nu heel makkelijk om de handdoek in de ring te gooien en te zeggen dat het gewoon niet meer gaat. Maar daarmee bevestig ik alleen maar de loser gedachte en laat ik niet alleen Champ in de steek maar ook mijzelf.

Afgelopen weekend stonden we dan ook weer op het strand. Ik stapte over mijn angst en weinige vertrouwen heen. Ik stapte over mijn lipoedeem heen. Het werd een heerlijke ochtend waarbij ik met mijn benen diep in de zee stond en Champ voor de 3e keer heel dapper rond zwom. Niet alleen ik kreeg mijn vertrouwen terug in mijzelf maar ook Champ die zichzelf heel stoer vond en nog een keer vrolijk de zee in rende om een rondje te zwemmen. Het was wederom zwaarder dan gehoopt maar dit keer ploeterde ik niet door maar nam een rustpauze bij een strandtent en genoot in de zon van een drankje voordat wij verder gingen. Soms ligt de oplossing bij jezelf en is het soms even puzzelen hoe daarbij te komen maar ik ben blij dat ik mijzelf er overheen heb gezet en het gewoon weer heb gedaan.

Take care!

Xoxo