De woensdagen in juli en augustus staan in het teken van boek recensies. Bij de zomer horen voor mijn gevoel toch vaak luchtigere, feel good boeken. Natuurlijk lees ik ook wel eens serieuzere boeken maar ergens voelt de zomer altijd wat luchtiger en heb ik vaak niet zoveel zin om hele zware boeken te lezen. Die bewaar ik wel voor de donkere dagen, tenzij een boek mij echt trekt en ik hem heel graag wil lezen. Ik heb al heel wat boeken gelezen over romances die ontstaan in wijn- en olijfgaarden in Frankrijk en Italië maar een boek dat zich afspeelt in de Prosecco streek, die had ik nog niet gelezen. Ik zag “De prosecco-dagboeken” voorbij komen op de blog van Darina en ik besloot een poging te wagen. Benieuwd wat ik ervan vond, lees dan snel verder.

De prosecco-dagboeken – Ruud van Gessel

Liefde en prosecco tegen de achtergrond van de prachtige Veneto. Helena, een vrouw van in de dertig met een kinderwens, is na het beëindigen van haar relatie afgereisd naar Italië. Als de hippe influencer Wineonheels reist ze langs diverse wijnboeren om haar miljoenen volgers wereldwijd verslag te doen van de beste prosecco. Haar liefde voor wijn is net zo groot als haar passie voor de mannen die deze wijnen maken. Voor één man wordt ze gewaarschuwd: Alberico Brunatoni, die in de streek “Il prosecco dittatore del mondo” wordt genoemd, de prosecco-dictator. Hij wordt gehaat om zijn onbuigzame, trotse karakter en benijd om zijn goed verkopende prosecco. Na zijn echtscheiding heeft Brunatoni vrouwen uit zijn leven gebannen. Wanneer Wineonheels op zijn pad komt om kritische vragen te stellen over zijn controversiële manier van wijnoogsten, kruisen de twee de degens.

Bron: Bol.com

Mijn mening

Zoals ik in mijn inleiding al zei, ik heb al heel wat boeken gelezen over romances in een olijf- of wijngaard dus ik ben wel een beetje bevooroordeeld als het gaat om dit soort boeken. Ik las dat “De Prosecco-dagboeken” werd vergeleken met “Eat, love, pray” van Elizabeth Gilbert. Een boek dat ik heel wat zomers opnieuw heb gelezen en haast kan dromen maar ik vind niet dat “De Prosecco-dagboeken” vergeleken kan worden met deze inmiddels toch wel een beetje klassieker. “De Prosecco-dagboeken” is prima geschreven, afwisselend vanuit de verschillende karakters die allemaal hun eigen beleving vertellen en je meenemen in hun eigen leven. Het leest prima weg en is zeker geschikt om lekker op een strandbedje of op je vakantieverblijf te lezen. De schrijfstijl is leuk en makkelijk om te lezen maar toch is er iets wat mij een beetje stoorde. Twee van de karakters vond ik erg arrogant en blassé overkomen en tijdens het lezen stoorde ik mij daar enorm aan. Ik heb het niet snel dat ik mij stoor aan karakters maar dit keer had ik het wel en het zorgde ervoor dat ik soms geen zin had om door te lezen. Maar misschien ligt dat aan mij hoor en ben ik gewoon een beetje kritisch.

Welk boek gaan jullie deze zomer lezen?

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Pexels.com