De afgelopen weken las ik heel veel boeken tot mijn grote verbazing. Ik ging van een enorme lees dip naar een enorme lees kick. Voor mijn gevoel trof ik het onwijs met de boeken die ik uitkoos om te lezen en ging ik daarom als een trein door deze boeken heen. Van mij mag het nog wel even zo doorgaan want ik heb eindelijk weer plezier in lezen en dat was ik even kwijt. Als ik terugkijk op de boeken die ik dit jaar heb gelezen, waren dit allemaal boeken die door vrouwen geschreven zijn en waren de hoofd karakters altijd vrouwen. Dat is niet eens bewust gedaan maar kennelijk waren dat de boeken die mij het meest trokken. Daar moest toch eens verandering in komen dus ik las onlangs “Dagboek van een gelukstoerist” van Jonathan Lehmann. Een golden Wall Street boy die spiritueel gaat shoppen in India. Ik kreeg er een “Eat, pray, love”, geschreven door Elizabeth Gilbert, gevoel van. Benieuwd of dit de manlijke versie van “Eat, pray, love” is, lees dan de review van vandaag.

Dagboek van een gelukstoerist – Jonathan Lehmann

Hij leidt het leven van een succesvol advocaat in New York: Work Hard, Party Hard. Maar steeds vaker ervaart Jonathan Lehmann een knagend gevoel van leegte. Daarom besluit hij zich te verdiepen in het denken en doen van grote denkers en spirituele meesters, en zo ontdekt hij onder andere meditatie, wat zijn leven radicaal verandert. In november 2016 is hij klaar voor de grote sprong en vliegt hij naar India voor een extreme ervaring: de meditatieoefening Vipassana, tien uur per dag in complete stilte, tien dagen lang. Dit boek is het verslag van die retraite en de zwerftocht door India die erop volgt. Een ongewoon verhaal waarin Jonathan alles uit de doeken doet: zijn spirituele shoptocht bij verschillende ashrams en goeroes, zijn mystieke ‘coming out’ en de ontdekking van tantristische seks, plus zijn voortdurende strijd met zijn wispelturige, verslavingsgevoelige geest… Met veel humor en zonder remmingen geeft Jonathan Lehmann ons inzicht in de rijkdom van wat hij heeft geleerd en wat hem dagelijks inspireert naar zijn gevoel van geluk. Als je dit gelezen hebt, ben je een ander mens geworden!

Bron: Bol.com

Mijn mening

Om maar met de laatste zin te beginnen, na het lezen van dit boek, ben ik echt geen ander mens geworden. Ik heb nu niet het idee dat ik mijn geluk wil beproeven in India door middel van meditaties en yoga. Maar het is wel een heel vermakelijk boek om te lezen en een spirituele zoektocht door de ogen van een man te zien. Soms moet je wel door de spirituele termen en ideologieën heen lezen maar verder is het echt een dagboek van een spirituele reis ondernomen door een man die op zoek is naar zijn eigen geluk. Doordat het in een dagboekvorm is geschreven, lees je het echt door de ogen van de schrijver en neemt hij je mee in zijn beleving en dingen waar hij tegenaan loopt. Ik vond het een zeer vermakelijk boek om te lezen en het had zeker wat weg van het spirituele gedeelte uit “eat, pray, love” maar dan middels de beleving van een man. Waar Elizabeth Gilbert zich vooral richt op de liefde, richt Jonathan Lehmann zich regelmatig op sex en komt liefde niet echt in dit boek voor. Dat is het enige wat mij is opgevallen na het lezen van dit boek. Naast de nodige humor hoe Jonathan Lehmann zijn reis heeft beleefd, wordt hij ook geconfronteerd met zijn eigen demonen en verslavingen. Dit maakt dit boek echt de moeite waard om te lezen en wordt het niet een eenzijdige spirituele reis.

Wat was jullie top boek van deze zomer?

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Pexels.com