Vandaag vieren wij de bevrijding. Weliswaar niet zo feestelijk als wij deze normaal zouden vieren maar het is toch een dag om bij stil te staan want dankzij deze bevrijding, kunnen wij nu gaan en staan waar wij willen. Afgelopen week las ik een boek dat ging over persoonlijke bevrijding. De bevrijding van een vrouw die in een mannenlichaam leefde en uiteindelijk op latere leeftijd hier voor uit durfde te komen. Een boek geschreven door de partner van een transgender die na jaren in een transitie gaat. Wat doet het met je relatie als je er na jaren achterkomt dat de man die je lief hebt niet de man blijkt te zijn die je voor ogen had? Hoe ga je om als partner met de transitie en de verandering van de persoon met wie je al jaren een relatie hebt? Een verhaal waarvan ik denk dat in de huidige tijd dit echt gedeeld moet en mag worden maar toch heb ik een beetje een bijsmaak bij dit boek. De reden van mijn bijsmaak lees je vandaag in de review van “Vrouw met ballen” geschreven door Fem Canes.

Vrouw met ballen – Fem Canes

Vrouw met ballen is een maatschappelijk relevante en confronterende pageturner waarin het onuitgesprokene wordt besproken. Over de eerste ontmoeting, de transitie en hun leven nadien. Het boek leest als een roman, met als dwingende verhaallijn de vraag: is onvoorwaardelijke liefde een keuze? “Mijn god. Wilde ik wel met een vrouw leven? En kon ik seks hebben met een vrouw? Het besef dat ik nooit meer tegen zijn
mannelijke lichaam zou liggen, zijn geur zou ruiken en zijn meisje zou zijn…”

Carly Pellinkhof is motoren-tuner en heeft met Carly Motors een nationaal en internationaal succesvol bedrijf opgebouwd in de masculiene wereld van de autosport.

Vrouw met ballen is het eerlijke en onthullende verhaal van Fem Canes over haar leven met Carly, die na verwoede
pogingen zijn transgenderidentiteit geheim te houden uiteindelijk aan Fem opbiecht zich vrouw te voelen.Dit boek gaat over de schok, het verlies, hun verdriet, de (gender)worstelingen, hun hoogte- en dieptepunten en de reacties van de buitenwereld op Carly’s transitie. Fem Canes laat geen vraag onbeantwoord, ook niet aan zichzelf.

Bron afbeelding en tekst: Bol.com

Mijn mening

Zoals jullie misschien al lazen in mijn intro, heb ik een kritische mening en een beetje wrang gevoel over dit boek. Laat ik wel met het positieve beginnen want ik vind het echt spreken van lef en ballen hebben om een boek als dit te schrijven. Helemaal als partner zijnde. Inmiddels zien en lezen wij wel steeds meer over de transitie van transgenders maar lees of zie je niet heel vaak wat dit doet met de partner. Helemaal niet met de partners die al heel lang bij elkaar zijn. Dus in dit opzicht echt chappo voor Fem Canes voor het schrijven van dit boek en het aandurven om haar verhaal (en dat van haar partner Carly) te delen. Ik kan mij voorstellen dat het niet makkelijk is om dit verhaal te delen en dat er de nodige lef nodig is om alles op papier te zetten.

Na het positieve dan mijn “commentaar” op dit boek. Allereerst, ik vind het erg langdradig en rommelig geschreven. Teveel korte hoofdstukken, teveel bijzaken die niet interessant zijn voor het verhaal (zoals hoe Fem erbij lag aan het zwembad in Cannes terwijl Carly door een crisis ging op het vliegveld met een vertraagde vlucht) en in zijn geheel erg rommelig. Vooral het begin, vooraf aan de onthulling van Carly, vind ik te lang. Het kostte mij ook erg veel moeite om dit boek uit te lezen en ik heb het diverse malen weg moeten leggen. Iets wat ik echt heel erg zonde vind omdat ik echt denk dat het verhaal van Carly en Fem verschillende pareltjes bevat die veel beter uitgewerkt hadden kunnen worden. Een voorbeeld is de mannenwereld van motoren waarin Carly en Fem zich bevinden. Iets waar je na de transitie eigenlijk bijna niets meer over leest. Of hoe gaat het met de kinderen van Carly na de transitie want je leest wel dat zij wat moeite hadden met de “onhulling” maar je leest er verder niets over gedurende het daadwerkelijke transitieproces. Echt punten waardoor dit boek veel interessanter had kunnen zijn.

Wat mij het meest tegen de borst stuit, is het feit dat dit niet het verhaal is van een “normaal” transitieproces. Tenminste niet een proces van mensen die het financieel minder hebben. Niet elke transgender heeft namelijk de mogelijkheid om te zoeken naar de allerbeste arts ter wereld, de financiën om de reis naar de andere kant van de wereld te maken en je daar te laten opereren maar ook niet de mogelijkheid om er “even” maanden uit te zijn met je partner. Het is natuurlijk ontzettend fijn als je die middelen en mogelijkheden wel hebt maar niet iedereen in een soort gelijke situatie heeft dat. Het is dan ook ontzettend misplaatst om dan in je boek te gaan klagen dat de verzekering deze operaties niet vergoeden en een sneer naar de medici in Nederland te geven. Helemaal wetende dat de transitie rond 2002 – 2006 plaatsvond en er waarschijnlijk inmiddels een hoop veranderd is. Daar wordt ook met geen woord over gerept. Daarom heb ik een wrange smaak overgehouden aan het lezen van dit boek. Hoe fijn het ook is dat het voor Carly en Fem zo gemakkelijk is verlopen, toch zal het geen representatief beeld zijn van de werkelijkheid en komt het in het boek ook erg pocherig voor.

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com