Het vertellen van mijn verhaal en alles wat ik vorig jaar heb meegemaakt rondom de lipoedeem in mijn lichaam, is inmiddels voor mij een standaard riedel geworden. Hoewel ik het nog steeds met passie en dankbaarheid vertel omdat ik dat ook zo voel, is het wel iets normaals voor mij geworden en vertel ik het met gemak. Regelmatig reageren de mensen die ik het vertel met “dat is heftig zeg” en soms moet ik daar dan even goed over nadenken omdat het zo gewoon voor mij is geworden.
Standje overleven
De afgelopen maanden zijn een enorme rollercoaster geweest. Niet alleen door de operaties maar ook door wat er op mijn werk gebeurde. Mijn focus lag eigenlijk alleen op lichamelijk herstellen, zo snel mogelijk op de been komen en de spanning water zou gaan gebeuren met mijn werk. Dat waren de enige prioriteiten en op zo’n moment kan ik heel makkelijk de knop omzetten en nuchter in het leven staan. Het vertellen van mijn verhaal en situatie wordt dan ook heel makkelijk om te vertellen. Soms voelt dat heel erg gek omdat het allemaal een enorme impact heeft gehad.
Niet alleen lichamelijk maar ook mentaal is het een behoorlijke uitdaging zo’n traject. Maar lichamelijk had ik “echt” pijn en geestelijk gebeurde er wel veel maar toch kon ik dat makkelijker naar achter schuiven. Net alsof er een knop in mijn hoofd omging en in stand overleven ging. Op dat moment ben ik rationeel en focus ik mij meer op hoe kan ik zo goed mogelijk lichamelijk herstellen en mijn dagen zo goed mogelijk indelen. Rationeel denken en leven neemt het dan over van voelen en dichtbij mijzelf blijven.
Verwerking
Nu de rust eindelijk aan het terugkeren is, ik beter op de been ben en alles weer zijn gangetje komt, komt er ook de verwerking en geestelijke rust vinden. De impact van zo’n grote verandering is inderdaad heftig zoals ik zo vaak hoor en er komen dingen naar voren waarbij ik niet eens had stil gestaan op het moment dat ik besloot voor de operaties te gaan. Misschien ook wel omdat ik hoop had dat een aantal dingen onmiddellijk zouden veranderen.
Hoewel ik van te voren heel bewust heb geprobeerd om geen verwachtingen te hebben, merk ik nu dat dat meer gericht was op de lichamelijke verandering. Geestelijk had ik dus duidelijk wel een aantal verwachtingen van deze operaties en juist dat is wat ik de afgelopen weken gewoon naar achteren heb geschoven. En nu kan ik er niet meer om heen want het is simpelweg tijd om dat stukje aan te pakken en de verwerking in te gaan zetten. Want het was inderdaad heftig maar het is nu ook nog heftig want ik loop tegen andere uitdagingen aan. Dus ik kan er niet meer onderuit komen en het is nu tijd om het geestelijke stukje aan te pakken. Hoe moeilijk ik het ook vind.
Hoe gaan jullie om met zulke pittige dingen?
Take care!
xoxo
Bron stock afbeeldingen: Shutterstock
Goed dat je je ervan bewust bent dat ook de geestelijke verwerking en het geestelijke herstel heel belangrijk zijn. Het is vaak zo verleidelijk om maar dóór te gaan en dat stukje te vergeten. Soms helpt zo’n reactie van andere mensen over hoe heftig het is dan wel een beetje om weer met beide benen op de grond te staan en je daarvan bewust te zijn.
Je mag heel trots zijn op jezelf en ik hoop dat je dat geestelijke stukje ook de komende tijd stap voor stap steeds meer kunt verwerken.
Goed dat je jezelf dit soms beseft. Het is ook echt niet niks hè. Je werd steeds meer beperkt in van alles en nu ligt de wereld weer open. Logisch dat dit geestelijk ook heel wat doet!
Dat is ook zeker lastig, zo’n omslag.
Ik ben niet altijd een goed voorbeeld geweest als het gaat om omgaan met lastige dingen (negeren, wegdrinken…nu gaat het wel beter hoor). Maar ik denk dat je al goed op weg bent door je er bewust van te zijn en het te delen.
Heel goed deze bewustwording, er heeft ook een hele grote verandering plaatsgevonden. Ik kan me voorstellen hoeveel impact dit heeft xx
Het besef komt vaak later, omdat we dan pas toekomen tot voelen.
Goed dat je nu de kracht hebt om aan het volgende stuk te werken, je was er gewoon nog niet klaar voor.
Heel normaal lijkt me dat je in eerste instantie op het lichamelijke gericht bent, ik heb dat ook wel in stressvolle situaties, eerst de boel aanpakken en daarna pas goed over na denken en verwerken… wel heftig maar gaat helemaal goed komen met je 😉