Ruim anderhalf jaar geleden stapte ik, zonder enig idee of verwachting, in de Saxenda trein. Op dat moment redelijk radeloos want na ruim 2 jaar arm problemen en stilstand, was ik enorm in gewicht toegenomen en leek de lipoedeem weer een flinke groeispurt te hebben gehad. Dat is het gevaarlijke van lipoedeem want op het moment dat er iets gebeurt van verandering in de negatieve zin, ligt lipoedeem op de loer en heeft het zijn voedingsbodem weer gevonden. De twee jaar waren een negatieve spiraal met weinig positief uitzicht dus het was niet alleen de lipoedeem die op de loer lag maar ook een depressie en eetstoornis vonden het een prima voedingsbodem. Waar ik bij de internist aanklopte voor hulp bij het begrijpen van mijn ADHD en het effect op mijn eetgedrag, bleek het de stap in een rollercoaster die eigenlijk nog steeds niet gestopt is.

Puzzelstukjes op zijn plek

Toen ik de 1e injectie met Saxenda plaatste, had ik eigenlijk geen idee waar ik aan begon en misschien was dat maar goed ook. Het enige wat ik wilde was van dat enorme gewicht af en ik voelde mij soms een klein, stampvoetend kind dat aan het wachten was op een fee die met haar toverstokje zou tikken en het zou laten verdwijnen. Ik had immers genoeg ellende gehad en zeker er niet om gevraagd om al die kilo’s aan te komen en al helemaal niet om de fucking lipoedeem die weer ging groeien. Hoeveel ik ook weet van het hebben van lipoedeem op dat moment was ik alleen maar boos en vooral teleurgesteld in mijn eigen lichaam.

Met die 1e injectie had ik geen idee wat er allemaal naar boven zou komen. Helemaal niet als de drang om eten zou wegvallen en mijn goed opgebouwde muur steentje voor steentje zou omvallen. De illusie dat ik het allemaal wel wist en ik als geen ander wist hoe mijn lichaam werkt, bleek niet meer dan inderdaad een illusie. Kennelijk was mijn muur tegelijkertijd gaan groeien met mijn ego en een mate van arrogantie. I didnt know shit en kwam voor uitdagingen te staan waarvan ik niet eens had kunnen bedenken dat ik er voor zou komen te staan.

Stap voor stap

Afgelopen anderhalf jaar is een tijd van enorme uitdagingen geweest en vooral een enorme zoektocht naar wat voor mij werkt, waar ik mij prettig bij voel en vooral wie ik ben als die zorgvuldig opgebouwde muur steen voor steen wegvalt. Jaren van niet weten dat ik lipoedeem had, de diagnose en het hele liposuctie traject hebben er voor gezorgd dat ik een nog grotere muur om mij heen heb gebouwd. Een muur waarachter ik niet gekwetst kon worden maar vooral mijzelf enorm groot kon houden en kon blijven staan. Maar hoe veilig dat op dat moment ook voelde, ik voelde mij eigenlijk niet okay.

Jaren was mijn lipoedeem mijn kracht en grootste valkuil. Ik kon mij erachter verschuilen maar tegelijkertijd was het mijn grootste vijand. Het zorgde ervoor dat ik keihard werd en niet kwetsbaar mocht zijn. Eten was mijn grootste vriend geworden. Saxenda zorgde ervoor dat die vriendschap werd verbroken en ik de confrontatie met de spiegel aan moest gaan. Waar Saxenda voornamelijk gebruikt wordt als afvalmiddel, is het voor mij veel meer dan dat. Ja ik ben afgevallen maar ik heb ook de kans gekregen, na een enorme rockt start, om eindelijk te gaan uitzoeken wie ik ben naast het eeuwige lipoedeem en gewicht gevecht.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Unsplash