Een van de boeken die hoog op mijn lijstje om te lezen stond was “Ga je erover schrijven?” van Herman Koch. Ik was duidelijk niet de enige want het duurde toch een paar maanden voordat ik eindelijk het boek kon ophalen bij de bibliotheek. In het verleden heb ik meerdere boeken van Herman Koch gelezen maar “Ga je erover schrijven?” is niet zoals deze eerder gelezen boeken. In “Ga je erover schrijven?” gaat het over de diagnose kanker en ongeneselijk ziek zijn. Maar als je denkt dat dit een zielig boek is van een schrijver die bij de pakken neer gaat zitten, think again. Ondanks het trieste onderwerp, las ik het boek in een dag uit. Bij Herman Koch heb ik toch altijd Jiskefet in mijn achterhoofd en ik was dan ook erg benieuwd of dit in het boek zou terugkomen als een manier van coping. Benieuwd of dit het geval is en naar mijn review? Lees dan snel verder.
Ga je erover schrijven? – Herman Koch
Op een feestje ter ere van het verschijnen van Finse dagen merkt geen van de aanwezigen dat Herman Koch van de pijn steeds gaat verzitten en voortdurend naar de wc moet. Terug aan tafel blijft hij glimlachen en voert hij geanimeerd gesprekken. De dag ervoor is, na de biopsie, nog een fotograaf bij hem thuis geweest. Zodra het bewuste artikel met de foto is gepubliceerd, gooit hij het weg. Het is aan zijn gezicht af te lezen, vindt Herman. Alleen zijn vrouw en zijn 25-jarige zoon zijn dan op de hoogte. Een paar weken later bespreekt dokter Francken in het OLVG de uitslag van de laatste scan. Het is 3 februari 2020. “Ik kan het helaas niet mooier maken dan het is”, begint hij het slechtnieuwsgesprek. Het zit overal.
In Ga je erover schrijven? beschrijft Herman Koch hoe hij omgaat met zijn diagnose en blikt hij terug op ijkmomenten in zijn leven. Het is daarmee géén boek over zijn strijd tegen kanker, want hij besluit eigenlijk meteen al dat hij de kanker een zo beperkt mogelijke rol in zijn leven wil laten spelen. Ja, ik zou doorleven, daar had de kanker vast niet op gerekend. Ik zou mijn eigen tegelwijsheid, Nietsdoen is de kortste weg naar geluk, in de praktijk brengen. Ik zou niets doen.
Bron afbeelding + tekst: Bol.com
Mijn mening
Een boek dat over de diagnose kanker gaat, het kan haast niet een vermakelijk boek zijn. Dat is wellicht de eerste gedachte die bij je naar boven komt als je hoort dat het onderwerp kanker is. Dat was eigenlijk ook mijn eerste gedachte maar er was ook een gezonde dosis nieuwsgierigheid naar hoe een schrijver en acteur bekend van “Jiskefet” over een onderwerp als dit zou gaan schrijven. Het is niet het typische “ik-kreeg-een-diagnose-wat-mijn-doodvonnis-was” boek maar het is geschreven met hoop en een positieve blik op de toekomst. Het heden wordt afgewisseld met herinneringen aan het verleden. Mijlpalen van het gezin Koch. De reizen van Koch, alleen en met zijn gezin. De plekken waar hij gelukkig was. Herinneringen die afgewisseld worden met moment van besef en inzicht. Ja, er is de diagnose die niemand wil krijgen maar er is ook het besluit dat hij kanker geen rol in zijn leven wil laten spelen. Het gaat om doorleven en het beste uit het leven halen ondanks de diagnose.
Ondanks het zware onderwerp, is het boek luchtig geschreven en doorspekt met mijmeringen over het leven. Een leven wat geleefd is en waar er genoeg geluksmomenten te vinden zijn. Een leven met een gezin wat elkaar door dik en dun steunt en probeert alles uit het leven te halen. Een leven wat even on hold werd gezet door een diagnose midden in de Corona tijd. Verdriet wat er mocht zijn maar ook jezelf oppakken en je niet laten kisten door een lichaam wat je in de steek laat. Het is een mooi geschreven boek. Een boek wat op zijn Herman Koch’s is geschreven en niet als een van zijn alterego’s uit Jiskefet. Oprecht, rauw en mooi ondanks het moeilijke onderwerp.
Take care!
xoxo
Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com
