Happy wednesday! Het is vandaag weer tijd voor mijn weekoverzicht. Het was de tweede week van herstel na de lipoedeem operatie op 7 juli j.l.. Het was een week van ups and downs en het besef dat herstellen vaak niet in een rechte lijn gaat. Het was ook een week van bewustwording waarin ik heel veel leerde over mijn eigen hoofd. Iets in de trant van wel willen maar een lichaam dat nog niet klaar is. Benieuwd wat ik allemaal deed in deze herstel week, lees dan snel verder.

Maandag 16 juli ’18

Vandaag was een dag zoals zovelen de afgelopen twee weken. Het lijkt wel of ik na de operatie in een soort shock ben terecht gekomen. Mijn hoofd is leeg en ik heb nergens zin in. Iets wat ik niet van mijzelf gewend ben. Ik merk wel dat ik geestelijk een behoorlijke klap heb gekregen, ondanks mijn goede voorbereidingen. Nu weet ik wel dat als je veel afvalt, je hoofd daaraan moet wennen. Maar ik merk nu pas wat voor effect dat op mij heeft. Ik ben natuurlijk binnen 3 uur 14,5 liter vet kwijt geraakt in een bovenbeen en ergens lijkt het niet tot mij door te dringen. Voor mijn gevoel zijn mijn benen nog gewoon allebei hetzelfde. Deze week werd ik heel erg geconfronteerd met wat voor impact het geestelijk heeft en had ik heel veel dagen waarin ik gewoon nergens zin in heb.

Dinsdag 17 juli ’18

Vandaag ben ik vast besloten om voor het eerst naar buiten te gaan en een stukje te gaan lopen. In mijn hoofd ben ik er namelijk helemaal klaar voor. Wel onder begeleiding van mijn moeder en mijn nieuwe vriend de wandelstok. Ik wil even naar het winkelcentrum hier in de wijk waar wij sinds kort een markt hebben. Sinds de operatie ben ik niet meer buiten geweest en ik heb al helemaal geen boodschappen gedaan. Het gaat allemaal niet zoals ik het in mijn hoofd had en uiteindelijk valt de wandeling ontzettend tegen wat resulteert in een flinke huilbui als ik thuis kom. Laten we het houden op te snel willen en eigenwijs zijn. Gelukkig was er wat troost op deze baaldag want er was een ontzettend lief pakket binnen gekomen van de dames van Utsukusy waardoor ik toch nog een beetje kan lachen maar de rest van de dag ben ik eigenlijk alleen maar verdrietig. Mijn verwachtingen van mijzelf zijn misschien te hoog en dat komt even hard aan.

Woensdag 18 juli ’18

Na gisteren, heb ik vandaag een dip dag. Ik kan het allemaal even niet uitstaan. Ik kan vooral mijzelf niet uitstaan want ik ben de enige die de verwachting zo hoog heeft liggen. Niemand anders. Maar het voelt wel als een tegenslag dat het gisteren niet lukte. Mijn vader en moeder zijn weer zo lief om allerlei boodschappen voor mij te halen, waaronder een sushi lunch. Mijn eetlust is sinds de operatie zo goed als verdwenen (wat dan weer een positief iets is) maar sushi gaat er wel in. Iets met treat yourself ;-). De rest van de dag zit ik in mijn dip mood en wil ik verder niets.

Donderdag 19 juli ’18

De dip hangt er nog steeds een beetje maar ik probeer de dingen weer een beetje op te pakken. Ik heb vandaag twee bel afspraken die gaan over lipoedeem. Eentje met de redactie van het BNN programma “Je zal het maar hebben” die waarschijnlijk een item gaan draaien over lipoedeem. Helaas ben ik te oud maar het is wel fijn om informatie te delen wat lipoedeem nou precies met je doet en hoe belangrijk de liposucties zijn. Daarna heb ik nog een telefonische afspraak met de arbo arts die eerlijk toegeeft niet erg bekend te zijn met lipoedeem, ook omdat het niet in de opleiding wordt gegeven. We praten heel lang en het is een ontzettend prettig gesprek. Hoewel ik het altijd een beetje spannend vind als mensen (helemaal medici) aangeven nog nooit van lipoedeem gehoord te hebben, vind ik het dan wel weer ontzettend fijn als mensen open staan voor informatie en zich interesseren in wat het nu precies is. Al met al was het een betere dag dan gisteren ;-). Ik maak vandaag alleen een foto van mijn overheerlijke poké bowl, een van mijn favoriete gerechten en zo makkelijk om zelf te maken.

Vrijdag 20 juli ’18

Vandaag is eigenlijk een zelfde soort dag als maandag, een leeg gevoel. Ik moet een aantal dingen voor mijn werk regelen in de ochtend dus heel veel tijd heb ik niet om er bij stil te staan. Als ik dan bezig ben, merk ik weer wat actief zijn met mij doet en hoe apart het is dat ik nu momenten heb dat ik nergens zin in heb. De dag vliegt uiteindelijk voorbij en ergens voelt dat ook wel weer lekker. Enige probleem is dat ik nog behoorlijk bont en blauw ben en dus nog niet kan zitten, anders had ik allang op kantoor gezeten ;-).

Zaterdag 21 juli ’18 + Zondag 22 juli ’18

Het weekend bestaat uit Tour de France kijken en mijn eerste rondje lopen na het debacle van afgelopen dinsdag. Gelukkig gaat dat een stuk beter en voel ik mij ook goed. Mijn vader is zo lief om voor de boodschappen te zorgen en mijn moeder zorgt ervoor dat ik in beweging kom. Als ik mijn ouders deze twee weken niet had gehad, dan had ik het echt niet gered. Ik ontvang nog een hele lieve kaart van Mye en word verrast door mijn buurvrouw met een plantje (aangezien ik nu eindelijk eens thuis ben). Een weekend vol happy moments dus.

De 2e herstel week is a wrap. Hoe was jullie week?

Take care!

xoxo