Het valt mij op dat er op social media een soort strijd gaande is tussen de plussize wereld en de fit wereld. De plussize wereld die roept dat je mag zijn wie je bent (inclusief je extra kilo’s) en de fit wereld die schreeuwt dat je mag gaan voor de beste versie van jezelf. Maar wanneer ben je de beste versie van jezelf? En wat als je je nou niet oké voelt met wie je bent?
Ik zal nu maar eerlijk zijn en meteen een deur intrappen: ik ben niet oké met wie ik ben. Ik ben niet oké met mijn overgewicht want niet alleen is het hartstikke slecht voor mijn gezondheid maar al die extra kilo’s en vetrollen symboliseren een hoop pijn, verdriet, vernedering, slecht voor mijzelf zorgen, boosheid, frustratie en schaamte. Nee, ik ben niet oké met mijn lijf en ik ben ook niet oké met het feit dat ik het zo ver heb laten komen. Ik heb mij heel lang verstopt achter mijn lijf en des te meer ik mij verstopte, des te harder ging ik schreeuwen hoe ik mijzelf wel niet accepteerde en hoe ontzettend oké ik met mijzelf was. Maar het was meer een schreeuw uit wanhoop en een schreeuw om verkeerd gedrag in stand te houden. Het was veilig en ik kon mij lekker verstoppen want des te harder ik schreeuwde, des te meer kon ik eten want ik was zo lekker oké met mijzelf en ik had er echt alles aan gedaan om af te vallen en het lukte gewoon niet. Het lukte inderdaad niet omdat ik in een vicieuze cirkel zat en ik mij er in feite bij had neergelegd dat dit mijn leven zou zijn. Maar elke dag als ik naar mijzelf en mijn lichaam kijk, zie ik wat ik heb aangericht. Een lichaam met ongezond overgewicht dat soms moeite heeft met bewegen en in de toekomst gezondheidsklachten kan veroorzaken.
Maar als wij allemaal zo oké met onszelf zijn, waarom zijn er dan wachtlijsten in de klinieken waar binge eating disorders en mensen met obesitas worden geholpen? Waarom zijn er dan wachtlijsten in de ziekenhuizen voor de maagverkleiningen en word je met overgewicht en een historie van lijnen direct doorverwezen voor een operatie? Waarom staan alle sportscholen vol met mensen die willen gaan voor de beste versie van zichzelf? Als wij zo oké met onszelf zijn, waarom staan wij dan wel in die wachtrijen? Gaan wij dan toch voor de beste versie van onszelf omdat wij niet oké zijn met onszelf? Maar wanneer ben je dan de beste versie van jezelf? Als je die 60 kilo bent afgevallen en eindelijk in normale kleding past? Of als je dat über afgetrainde lichaam hebt? Er zal waarschijnlijk altijd weer een punt verder komen dat dan de beste versie van jezelf is denk ik dan. Net nog wat beter afgetraind, net nog wat meer afgevallen, net nog wat mooiere lijnen.
Ik denk dat als jij oké bent met hoe je eruit ziet en wie je bent dat je daar trots op mag zijn. In het leven gaat het erom dat jij met jezelf door één deur kan en je blij bent met wie je bent en hoe je eruit ziet. Ik weet nog niet wie ik ben, ik weet nog niet wie de beste versie van mijzelf is maar ik weet wel dat ik onderweg ben en dat ik stappen aan het zetten ben om die beste versie van mijzelf te worden in een lichaam dat mij niet elke dag confronteert met alle ellende van het verleden. Ik heb nog een weg te gaan maar dit lichaam is ook niet in één dag gebouwd. Dit is mijn road to size happy and i am going to rock it.
Wat vinden jullie van “de beste versie van jezelf/ oké zijn met wie je bent”-kampen? Zijn jullie al de beste versie van jezelf ;-)?
Take care!
xoxo
Als eerste wil ik zeggen dat ik je enorm bewonder! Je schrijft het heel mooi van je af! Ik herken wel een paar punten: o.a. het verschuilen achter je lichaam. Dat heb ik ook jaren gedaan waar ik nu uit opkrabbel. Het is een strijd maar het voelt goed om die weg op te gaan! En dat gaat jou ook lukken!
Wat goed dat je die weg opgaat!
Wat een mooie reactie! Ik ga zeker me je mee die weg op. Het voelt zeker heel erg goed. Nothing is stopping me 🙂
Als eerste wil ik zeggen dat ik je enorm bewonder! Je schrijft het heel mooi van je af! Ik herken wel een paar punten: o.a. het verschuilen achter je lichaam. Dat heb ik ook jaren gedaan waar ik nu uit opkrabbel. Het is een strijd maar het voelt goed om die weg op te gaan! En dat gaat jou ook lukken!
Wat goed dat je die weg opgaat!
Wat een mooie reactie! Ik ga zeker me je mee die weg op. Het voelt zeker heel erg goed. Nothing is stopping me 🙂
Briljant onderwerp Marije!!!! Echt top.
Mij heeft dit onderwerp namelijk verwarring veroorzaakt. En ik denk ook bij vele anderen.
Maar dit is zoals ik het zie inmiddels en dat is BEIDEN. Okay zijn dus met wie je bent én je kunt veranderen. Louise Hay zei dit zo mooi. Mijn psycholoog leerde mij dat accepteren toegeven betekent, NIET opgeven. En van een ander leerde ik: laat gebeuren wat gebeurt…omdat het gebeurt. Doen alsof de realiteit niet gebeurt is jezelf voor de gek houden dus accepteer wat de realiteit is en dus wie jij dus nu bent.
Maar terug naar “okay zijn met wie je bent”…dat betekent: ik accepteer me ONVOORWAARDELIJK. En niet pas als ik eerst die baan, relatie of huis heb maar exact zoals ik nu ben want ik LEER. Ik doe altijd wat ik weet en als ik beter had geweten had ik beter gedaan. Dat maakt het okay wie je nu bent. Je bent mens. Dat kun je dan ACCEPTEREN…echter nogmaals accepteren betekent toegeven, NIET opgeven. Dus uit zelfliefde en zelfrespect probeer je nieuwe VAARDIGHEDEN te leren om je pijn én verdriet succesvol aan te leren pakken iig zoveel als mogelijk.
Ik ben het met je eens, als je dat bedoelde te zeggen, dat er plussizers zijn die zelfacceptatie en okay zijn met wie je bent stiekem als EXCUUS gebruiken om door te kunnen gaan met de (destructieve) beloningen van overeten en achterover leunen. Ik heb ze persoonlijk meegemaakt en ik lijk ze dat ook te horen zeggen op bijvoorbeeld twitter.
Maar dan tav de beste versie worden van jezelf…waarom niet?! ! De mens wil uitgedaagd worden, de hersens zijn ingesteld op doelen, bekwaam voelen is een psychologische basis behoefte van de mens, “the harder the climb the better the view” en zelfverbetering van je vaardigheden, kennis en persoonlijke prestaties zijn vanuit (sport)psychologisch oogpunt gezien gekoppeld aan het plezier en passie van interne motivatie!!! Je leeft maar 1 keer dus waarom niet de onwijze kick en sensaties opzoeken van zelfverbetering? Héérlijk! Maar dan wel VANUIT zelfacceptatie en niet voor zelfacceptatie. Dus niet dat je jezelf pas accepteert als je eerst bent afgevallen bijvoorbeeld. Nee, eerst zelfacceptatie, dus liefdevol kunnen omhelzen en toegeven van wie je nu helemaal en compleet bent. Al je pracht en kracht, maar ook juist al je schaamtes, blunders en falen. En dan gaan voor je beste versie worden, want dat is zoooooooooooooooooooooooo gaaf!
Dus samenvattend wat ik leerde:
Je bent okay exact zoals je nu bent want je LEERT én je kunt leren veranderen. Je bent dus een mooi en liefdevol persoon dat LEERT zichzelf steeds beter te beschermen, omdát die persoon zichzelf juist mooi en waardevol vindt.
Briljant onderwerp Marije!!!! Echt top.
Mij heeft dit onderwerp namelijk verwarring veroorzaakt. En ik denk ook bij vele anderen.
Maar dit is zoals ik het zie inmiddels en dat is BEIDEN. Okay zijn dus met wie je bent én je kunt veranderen. Louise Hay zei dit zo mooi. Mijn psycholoog leerde mij dat accepteren toegeven betekent, NIET opgeven. En van een ander leerde ik: laat gebeuren wat gebeurt…omdat het gebeurt. Doen alsof de realiteit niet gebeurt is jezelf voor de gek houden dus accepteer wat de realiteit is en dus wie jij dus nu bent.
Maar terug naar “okay zijn met wie je bent”…dat betekent: ik accepteer me ONVOORWAARDELIJK. En niet pas als ik eerst die baan, relatie of huis heb maar exact zoals ik nu ben want ik LEER. Ik doe altijd wat ik weet en als ik beter had geweten had ik beter gedaan. Dat maakt het okay wie je nu bent. Je bent mens. Dat kun je dan ACCEPTEREN…echter nogmaals accepteren betekent toegeven, NIET opgeven. Dus uit zelfliefde en zelfrespect probeer je nieuwe VAARDIGHEDEN te leren om je pijn én verdriet succesvol aan te leren pakken iig zoveel als mogelijk.
Ik ben het met je eens, als je dat bedoelde te zeggen, dat er plussizers zijn die zelfacceptatie en okay zijn met wie je bent stiekem als EXCUUS gebruiken om door te kunnen gaan met de (destructieve) beloningen van overeten en achterover leunen. Ik heb ze persoonlijk meegemaakt en ik lijk ze dat ook te horen zeggen op bijvoorbeeld twitter.
Maar dan tav de beste versie worden van jezelf…waarom niet?! ! De mens wil uitgedaagd worden, de hersens zijn ingesteld op doelen, bekwaam voelen is een psychologische basis behoefte van de mens, “the harder the climb the better the view” en zelfverbetering van je vaardigheden, kennis en persoonlijke prestaties zijn vanuit (sport)psychologisch oogpunt gezien gekoppeld aan het plezier en passie van interne motivatie!!! Je leeft maar 1 keer dus waarom niet de onwijze kick en sensaties opzoeken van zelfverbetering? Héérlijk! Maar dan wel VANUIT zelfacceptatie en niet voor zelfacceptatie. Dus niet dat je jezelf pas accepteert als je eerst bent afgevallen bijvoorbeeld. Nee, eerst zelfacceptatie, dus liefdevol kunnen omhelzen en toegeven van wie je nu helemaal en compleet bent. Al je pracht en kracht, maar ook juist al je schaamtes, blunders en falen. En dan gaan voor je beste versie worden, want dat is zoooooooooooooooooooooooo gaaf!
Dus samenvattend wat ik leerde:
Je bent okay exact zoals je nu bent want je LEERT én je kunt leren veranderen. Je bent dus een mooi en liefdevol persoon dat LEERT zichzelf steeds beter te beschermen, omdát die persoon zichzelf juist mooi en waardevol vindt.
Ik heb heel erg veel steun aan het oké zijn met wie je bent kamp. Het is voor mij soms best lastig om te accepteren dat ik niet meer kan sporten. Ik heb altijd heel veel gesport en zelfs op hoog niveau gezwommen. Dat dat niet meer kan vind ik soms moeilijk en daarom vermijd ik liever het fitgirl kamp.
Het zou fijn zijn als iedereen gewoon steun zoekt bij wie of wat hij of zij zich prettig voelt en laat dat voor alle partijen gewoon oké zijn. Dat heen en weer gehuttemetut. Hou toch op. Ik support jou toch ook met het fit willen worden en jij support mij ook met het accepteren van mijn kilo’s. Hoe simpel kan het leven wezen? ♥♥♥
Ik heb heel erg veel steun aan het oké zijn met wie je bent kamp. Het is voor mij soms best lastig om te accepteren dat ik niet meer kan sporten. Ik heb altijd heel veel gesport en zelfs op hoog niveau gezwommen. Dat dat niet meer kan vind ik soms moeilijk en daarom vermijd ik liever het fitgirl kamp.
Het zou fijn zijn als iedereen gewoon steun zoekt bij wie of wat hij of zij zich prettig voelt en laat dat voor alle partijen gewoon oké zijn. Dat heen en weer gehuttemetut. Hou toch op. Ik support jou toch ook met het fit willen worden en jij support mij ook met het accepteren van mijn kilo’s. Hoe simpel kan het leven wezen? ♥♥♥
Aan de ene kant denk ik dat ik wel okay met mezelf ben, er zijn dingen die me niet boeien wat andere er van vinden..
maar op sommige momenten is het weer totaal het tegenovergestelde..
Hangt toch wel af van hoe ik in me vel zit, dat groene vreselijke moedermonster neemt dan de overhand
Aan de ene kant denk ik dat ik wel okay met mezelf ben, er zijn dingen die me niet boeien wat andere er van vinden..
maar op sommige momenten is het weer totaal het tegenovergestelde..
Hangt toch wel af van hoe ik in me vel zit, dat groene vreselijke moedermonster neemt dan de overhand