Als ik vakantie vier in het buitenland, heb ik er geen enkel probleem mee om elke dag in bikini te lopen en op het strand te zijn. Maar sinds ik terug ben uit Kos, merk ik toch weer dat ik het hier maar enorm lastig vind en tegen dat kritische stemmetje in mijn hoofd aan loop. Ik ben mij nu weer zoveel bewuster van mijn lichaam dan dat ik dat op Kos was en heb echt moeite met de zomerse dagen. Het voelt een beetje gek, wetende dat ik er 14 dagen in de Griekse zon er totaal geen last van had.
Ieder lijf een bikini lijf
De afgelopen maand zag ik continue de quote “ieder lijf is een bikini lijf” voorbij komen en inmiddels kan ik het niet meer zien. Natuurlijk zou iedereen zich vrij moeten voelen om te dragen wat zij willen en gewoon lekker die bikini aantrekken als ze naar het strand willen gaan. Maar dat is wel iets waar je mentaal klaar voor moet zijn en het aan moet kunnen. Hoe sterk ik mij ook in Kos voelde in mijn bikini, zo moeilijk vind ik het nu op Nederlandse bodem.
Ik ben mij bewuster van mijn lichaam. Ik ben mij bewuster van mijn benen en het loshangende vel. Ik ben mij bewuster van mijn Michelin bandje op mijn buik, wat ontstaan is na de liposucties. Ik ben mij bewust van de blikken en opmerkingen van mensen. Ja mensen, ook als je denkt dat je aan het fluisteren bent, we hear you. En ik weet dat ik er veel alerter op ben door het jaren leven met lipoedeem. En ik weet dat ik mij er niets van zou moeten aantrekken maar toch doe ik het. Waarom? Omdat ik in de loop der jaren zo vaak opmerkingen over mijn lichaam en lipoedeembenen te horen heb gekregen, dat die nu nog steeds naresoneren in mijn hoofd.
Doe wat jij wilt
Hoe stoer ik ook elke vrouw, met of zonder lipoedeem vind die in een bikini gaat en hier foto’s van plaatst, laten we stoppen met steeds roepen dat ieder ander het ook moet doen of kunnen. Gewoon doen is een enorme mentale drempel die soms niet te nemen is. Laten we niet een beeld gaan opdringen dat iedereen maar een bikini moet aantrekken en zich niets moet aantrekken van de wereld. Soms zit dat trauma dieper geworteld dan je denkt en kunnen dit soort uitingen, iemand veel dieper raken dan je denkt.
Laten we gewoon doen waar we ons goed bij voelen en ten alle tijden dicht bij ons zelf blijven. Als jij een bikini aan wil trekken, you go girl. Als jij geen bikini aan wil trekken, you still go girl. Doe vooral waar jij je goed bij voelt en laat je niet gek maken. Soms is het een proces van jaren om die bikini aan te krijgen maar laat het jouw proces zijn en doe het op jouw tempo. Zolang je maar doet waar jij je goed bij voelt.
Take care!
xoxo
Het is natuurlijk nooit een kwestie bvan ‘moeten’. Maar ook geen kwestie van ‘niet mogen’. Mijn uitgangspunt is vaak (heel idealistisch, ik weet het): je hebt geen controle over wat anderen denken en zeggen. Dus is het aan mij om, als ik al iets hoor van een (negatieve) opmerking om daar wel of niets iets van te vinden. Bepaalt het mijn acties? Meestal niet, soms wel.
Op vakantie ben je ergens tijdelijk en dan zijn heel veel dingen anders dan thuis. Ik at graag elke dag echte Italiaanse spaghetti. Thuis niet, want het was nooit zo lekker als daar. Op vakantie draag ik ook vaker make-up dan thuis. Ik snap dus ergens best wel dat een bikinoi op Kos echt anders is dan een bikini in Noordwijk, Zandvoort of Terschelling.
Vraag is: vind je het zelf erg dat je daar wel en hier niet aan de bikini gaat? Doet dat echt iets af aan je Nederlandse zomergevoel? En wat jij daar over voelt is alleen voor jou van belang. Niet wat een ander daarvan zegt.