We zijn een nieuw jaar begonnen en waarschijnlijk heb je net als ik de “New Year, New Me” wel in grote getalen voorbij zien komen. Ergens heb ik altijd de neiging om eronder te zetten “niks new me als je een chronische aandoening als lipoedeem hebt” maar ik doe het niet omdat ik niet een azijnpisser wil zijn. Of tenminste niet zuur over wil komen. Maar het gevoel is er wel. Ieder jaar weer. Hoe fijn zou het zijn dat als op 31 december de klok 12 uur slaat en al je chronische aandoeningen zouden verdwenen zijn. Gewoon op 1 januari met een blanco vel papier beginnen en nergens meer last van hebben. Dat zou de ideale situatie wat mij betreft zijn. Gewoon echt een keer kunnen zeggen “New Year, New Me” in plaats van “New Year, Still Me”. Misschien is het ook wel een van de redenen waarom ik niet zoveel geef om een nieuw jaar. Een nieuw jaar is niks nieuws. Een nieuw jaar is nog steeds de battle die ik het vorige jaar ook moest vechten. Het vorige jaar. Het jaar daarvoor. En ook het jaar daarvoor. Het is de battle die ik eigenlijk al vanaf mijn 18^e vecht toen mijn benen ineens begonnen te groeien en niemand maar snapte wat er aan de hand was. Dus zoals ieder jaar “New Year, Same battle” met de hoop op wellicht een nieuwe behandelmethode waardoor de lipoedeem ineens kan verdwijnen.

Zuurpruim

Nu ik dit schrijf, voel ik mij echt een zuurpruim. Het is natuurlijk wel enigszins zwartgallig gedacht en misschien heb ik nu de hoop van heel veel van ons in puin geslagen. Dan spijt mij dit bij deze. Ik blijf ook de hoop hebben dat er dingen zullen veranderen. Dat er een dag komt dat ik opsta en mijn lichaam geen pijn doet als ik wakker word. Dat er een dag komt waarop mijn benen er ineens heel anders uitzien en het hangend vel ineens strak getrokken is. Dat er een dag komt waarop mijn buik en Michelin banden rondom mijn buik gereduceerd zijn tot een strakke asfalt weg. Dat de kipfilets onder mijn armen er af zijn en ik strakke armen heb i.p.v. rondslingerende armen waarmee je iemand neer kan slaan.

Dromen mag, zolang je maar niet daadwerkelijk in een zuurpruim verandert. Laten we er niet omheen draaien, het hebben van een chronische aandoening is gewoon kut. Ik zeg het maar gewoon even zoals het is. Een chronische aandoening verdwijnt niet met een nieuw jaar. Een chronische aandoening doet niet aan op maandag een nieuwe start maken. Een chronische aandoening rust niet en geeft je niet een break op het moment dat je het nodig hebt. Een chronische aandoening is er altijd en loopt gewoon mee met je. Of het nou een nieuw jaar, nieuwe week of nieuwe maand is, het is er altijd en zit aan je vast met ductape.

Positieve focus

In 2023 heb ik mijn chronische aandoeningen mij eronder laten krijgen. Ze wonnen het en het bepaalde mijn hele jaar. Ik was boos. Ik was gefrustreerd. Ik was verdrietig. Ik was koppig en vond alles stom. Ik liet het toe dat mijn chronische aandoeningen (ik praat in meervoud want naast lipoedeem ben ik gezegend met meerdere chronische aandoeningen) mijn leven en mijzelf overnamen. Ik zorgde niet goed voor mijzelf, vooral niet op mentaal vlak. Ik liet het gebeuren en ik stond het toe. De demonen die mijn chronische aandoeningen toch wel zijn, namen mij en mijn lichaam langzaam in beslag. Ik was te moe om er nog tegen te vechten en had er ook gewoon geen zin meer in. Soms ben ik gewoon klaar met altijd maar vechten om op de been te blijven.

Gelukkig ging er wel een knop om en zag ik uiteindelijk wat er gebeurde. De knop omzetten kan namelijk op elk moment van de dag, week, maand en jaar. Daarvoor heb ik geen nieuw jaar nodig. De belangrijkste knop is de knop van zelfzorg en zelfliefde. Het heeft geen zin om keihard voor jezelf te zijn op de momenten dat je het eigenlijk het hardst nodig hebt. Natuurlijk vind ik mijn lipoedeem lichaam regelmatig stom maar wat heeft het voor zin om daar volledig in mee te gaan? Natuurlijk vind ik mijzelf regelmatig stom maar wat heeft het voor nut om maar boos te gaan zitten zijn in plaats van de stap te zetten om het anders aan te pakken? De sleutel ligt nog altijd bij mijzelf en ik ben verantwoordelijk voor mijn leven en lichaam. Aan het hebben van lipoedeem kan ik wellicht niet zoveel doen maar ik kan wel wat doen aan hoe ik met dingen omga. Ik kan wel wat doen aan de manier waarop ik reageer als ik een lichamelijk mindere dag heb. De controle op heel veel dingen ligt nog altijd bij mij. Dus hoewel het op lichamelijk gebied niet een new year, new me is, kan ik dat wel hebben op mentaal gebied en zorgen dat het anders gaat dan het vorige jaar. Ik heb dan wel geen nieuw lichaam gekregen met het nieuwe jaar maar ik kan het wel op een andere manier bekijken.

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com