Toen ik mijn arm brak in Marokko en terug in Nederland in het ziekenhuis kwam, kreeg ik te maken met een chirurg die continue begon over mijn gewicht. Toen de breuk in mijn arm niet wilde helen, maakte hij diverse malen opmerkingen dat mijn overgewicht niet mee hielp. Toen ik twee jaar later aan het Saxenda traject begon, kwam ik terecht bij een internist die nog nooit van lipoedeem had gehoord en begon over elk pondje ging door het mondje. Bij beide artsen kwam het er eigenlijk op neer, dat het allemaal mijn eigen schuld was en werd er alleen gekeken naar de buitenkant.
De eeuwige struggle

Je zou denken dat artsen inmiddels wel bekend zijn met lipoedeem maar ook dat ze verder kijken dan gewicht en daar alles aan koppelen. Maar helaas is dat dus nog steeds niet het geval. Nog steeds kijkt men naar het plaatje wat ze zien en hangen daar een mening aan. Zelfs bij het breken van een arm. Het is niks nieuws en ik ben bang dat er altijd artsen zullen zijn die alles koppelen aan overgewicht en daar een mening over hebben.

Ik hoor het al jaren en inmiddeld kan ik mij er tegen weren maar er zijn heel wat jaren geweest dat ik compleet dicht klapte als een arts weer eens een opmerking over mijn gewicht maakte zonder mijn geschiedenis te weten. Het is zo ontzettend vervelend als je steeds die confrontatie aan moet gaan aangezien je nou niet voor je plezier naar een arts gaat. Het heeft mij heel wat tranen en nare gevoelens gekost. Ik heb mij heel vaak enorm schuldig er door gevoeld en werd er alleen maar strenger voor mijzelf door.

Het is niet jouw fout

Het hebben van lipoedeem en de impact op je lichaam is niet jouw fout. Je kan hier niets aan doen dus laat nooit iemand je in die hoek drukken. Natuurlijk heb je zelf wel invloed op hoe je omgaat met je lichaam en ben je de enige die aan zelf management kan doen. Maar op het hebben van een chronische ziekte en de impact op je lichaam is soms gewoon niets te doen. Hoe frustrerend dat ook is.

Ik heb jarenlang gedacht dat de veranderingen in mijn lichaam mijn schuld waren en legde de schuld altijd bij mijzelf. Het heeft jaren geduurd voordat ik snapte wat ik had en wat ik er aan kon doen. Het hielp niet dat de artsen die ik moest bezoeken mij altijd maar in de gewichtshoek drukten. Het is jammer dat ik in die jaren niet mondig genoeg was om ze van repliek te dienen maar toen mijn gebroken arm en het niet helen ook daaronder werd weg gezet, ging er eindelijk bij mij een knop om. Bij een van de laatste gesprekken met deze chirurg, had ik een stapeltje brochures van NLNet bij mij met informatie over lipoedeem en heb dat met een glimlach op zijn bureau gelegd met de mededeling dat het tijd werd dat hij zich eens hierin ging verdiepen. De blik op zijn gezicht was onbetaalbaar en zal ik nooit vergeten.

Take care!

xoxo

Bron afbeeldingen: Pexels.com