Vorige week werd ik benaderd door een programma maakster of ik mee wilde werken aan een kinderprogramma waarbij kinderen naar aanleiding van een naakt lichaam vragen mochten stellen. Het doel was om kinderen te leren dat ieder mens een ander lichaam heeft en dat de perfecte lichamen op social media eerder een uitzondering op de regel zijn. Hoewel ik dit concept echt toejuich, heb ik het toch afgeslagen. Natuurlijk vind ik dat er meer lichamen zoals die van lipoedeem vrouwen in de media te zien mogen zijn maar ik heb nog steeds moeite met mijn eigen lichaam om die stap te zetten.Ander lichaam
Hoewel ik ontzettend trots ben op de kracht van mijn lichaam, vind ik het nog steeds ontzettend confronterend om mijzelf in de spiegel of op beeld te zien. Het blijft toch een lichaam dat anders is door de lipoedeem en dat beeld kan ik niet loslaten. Het idee dat ik jarenlang heb geworsteld met een lichaam dat veranderde en dat nu nog steeds verandert door lipoedeem, is ontzettend confronterend en soms ook wel pijnlijk. Helemaal wetende hoe ontzettend ik mijzelf ook door de mangel heb gehaald en altijd een ideaalbeeld nastreefde. Een beeld wat simpelweg niet realistisch was en is met een ziekte als lipoedeem.
Het rare is wel dat ik, zelfs toen ik nog een 18 jarige lange en dunne bonenstaak was, ook niet op de foto wilde en mijn lichaam maar ongemakkelijk vond. Toen slingerde alles aan mij en was ik ook onzeker. Terwijl als ik nu foto’s terugkijk, ik mij soms afvraag wat het nou was waar ik toen onzeker over was want feitelijk had ik toen een lichaam wat aan het ideaalbeeld voldeed en waar ik nu zo naar terug verlang.
Trots op mijn lichaam
Hoewel ik echt wel trots ben op mijn lichaam want het heeft behoorlijk wat doorstaan, is het vooral een trots in mijn hoofd. Mijn trots weerspiegelt niet het beeld wat ik in de spiegel zie. Het beeld wat ik zie roept alleen maar kritiek en pijn op. Het beeld wat ik zie, zet een stemmetje aan het werk in mijn hoofd wat mij op alle minpunten wijst en wat er voor zorgt dat ik mijzelf ga vergelijken met anderen. Het is niet het beeld dat dat veroorzaakt maar het stemmetje in mijn hoofd.
Het stemmetje in mijn hoofd is gaan groeien toen de lipoedeem begon te groeien. Het stemmetje werd strenger en bozer toen de lipoedeem begon te groeien. Dat stemmetje zorgt er nu ook voor dat ik dingen, zoals een tv programma met een belangrijk doel, afwijs. Het bewijst maar weer dat lipoedeem en de effecten van lipoedeem niet alleen lichamelijk zijn tol eisen maar ook mentaal. Het bewijst maar weer dat het ervoor zorgt dat de barrière steeds hoger wordt om dingen te doen en jezelf te laten zien. Het bewijst wederom dat het tijd wordt dat de medische wereld eens verder gaat kijken dan alleen het lichamelijke ongemak wat lipoedeem veroorzaakt.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
