Mijn interesse in het leven en dus ook in boeken is heel divers. De ene keer lees ik een spannende thriller en de volgende keer een feel good boek. Dit keer koos ik voor het feel goed boek “Zij, jij en ik” van Julie Cohen. Een boek dat gaat over volwassen worden, je eigen weg vinden na een scheiding en als vrouw ouder worden. Vandaag deel ik met jullie mijn mening over dit feel good boek.
Zij, jij en ik – Julie Cohen
Sinds het overlijden van haar zoon Stephen, tien jaar geleden, heeft Honor nauwelijks contact met zijn vrouw Jo en haar kleindochter Lydia. Maar als Honor haar heup breekt, ziet ze zich gedwongen tijdelijk bij Jo in te trekken. Een ongemakkelijke situatie, want tussen Honor en Jo heeft het nooit geboterd en Lydia is inmiddels een nukkige puber. Bovendien zijn ze alle drie meer bezig met dingen voor elkaar geheim te houden dan met elkaar steunen. Is dit het laatste zetje dat deze familie uit elkaar drijft, of weten ze elkaar weer te vinden?
‘Een heerlijk verhaal over drie vrouwen die ieder op zich worstelen met een geheim, verbonden zijn met elkaar en langzamerhand meer begrip voor elkaar krijgen.’
Bron: bol.com
Mijn mening
Zij, jij en ik is wederom een boek geschreven uit verschillende perspectieven die elkaar per hoofdstuk afwisselen. De nukkige oma Honor die een paar grote geheimen met zich meedraagt, de positief ingestelde alleenstaande moeder Jo en puber dochter Lydia die behoorlijk worstelt met zichzelf. Als door een ongelukkige val van Honor, de drie verschillende generaties vrouwen “gedwongen” worden om met elkaar te leven, komen de worstelingen van alle drie de vrouwen naar boven. Honor die problemen heeft met haar gezondheid en nooit de waarheid heeft vertelt over de vader van haar overleden zoon. Jo die haar eerste man heeft verloren en haar tweede man is kwijt geraakt aan de au-pair. Lydia die flink aan het puberen is en worstelt met haar seksualiteit.
Ik had moeite met in de flow van dit boek te komen en ik vond het niet lekker weg lezen. Niets mis met het verhaal maar het was vooral de schrijfstijl die mij niet gelijk pakte. Wellicht was het niet het juiste moment (drukke week) om dit boek te lezen. De afwisseling van de drie hoofdpersonen geeft een leuke draai aan het boek en houdt de spanning er ook in. Drie compleet verschillende karakters met hun eigen problemen, maken het dan weer leuk om te lezen. Of ben ik nu een sensatiezoeker? Het boek is oké en een prettige weglezer maar niet een hoogstandje waar ik lyrisch over ben.
Gaan jullie voor prettige weglezers of moet een boek echt inhoud hebben?
Take care!
xoxo
Voor deze blog zijn affiliate links gebruikt. Klikken en kopen via deze link is lief en helpt Plus een Beetje maar kost niets extra’s.
Lijkt me een heel leuk boek! Ik ga nu veel voor de prettige weglezers maar wil ook weer andere boeken gaan lezen.
In de zomer vind ik luchtige boeken op een of andere manier gewoon prettiger. Weet niet wat dat is.
Ik ben ook wel voor prettige weglezers hoor al ga ik ook graag voor een boek met inhoud. Dan moet ik er alleen wel de tijd voor nemen 🙂
Ik wissel ze het liefst af. Af en toe heb ik gewoon de behoefte aan een luchtig boek.
Een prettige weglezer is een boek waar je niet veel bij hoeft na te denken? Dan kies ik voor de prettige weglezer want lezen is voor mij een rustmoment. Het boek spreekt mij trouwens niet aan, ik stopte ergens bij gebroken heup 🙂
Ja dat vind ik wel een lekkere weglezer. Als het verhaal maar lekker vrolijk en positief is. Op zich was die oma dan wel weer leuk, op het stukje gebroken heup na 😉
Klinkt wel als een goed verhaal, maar jammer dat hij niet lekker wegleest. Voor feelgood boeken vind ik dat toch wel fijn.
Ja, dat is dus voor mij ook heel erg belangrijk. Het moet mij dan meteen pakken.