Ik heb even na moeten denken waar ik het deze week over wou hebben. Het was namelijk een hele dubbele week. Een week waarin ik echt geweldige resultaten boekte (dag 2 kilo) maar ook een week waarin ik heel erg werd geconfronteerd met mij mezelf en met mevrouw sadness die weer even om de hoek kwam kijken en mij terug wilde trekken in het oude vertrouwde “ik-ben-heel-zielig” wereldje met een flinke laag drama en woede aanvallen.

Het was ook een week van heel veel “ja maars” en “ik wil het zelf doen”. Een eetstoornis c.q. -verslaving neemt je volledig in beslag net als die dementors uit Harry Potter die zich om je heen wentelen. Het gaat in je hoofd zitten en nestelt zich daar. Je staat er mee op en gaat er mee naar bed. Het neemt je leven en gedachten over. Het is als een continue dementor die in je hoofd zit. En daar ga je dus want het zit in JOUW hoofd en niemand anders kan ik jouw hoofd dan JIJZELF. Niemand ziet hoe er dagen zijn dat je ermee opstaat en ermee naar bed gaat, dat er dagen zijn dat het de hele dag maar door je hoofd spookt wel eten/ niet eten/ wat eten/ wat is “goed”/ wat is “slecht”/ wanneer mag ik weer eten? Het is een hele vermoeiende ziekte die veel meer is dan alleen het wel/ niet eten. Plus dat je daarnaast ook eigenlijk weet dat niemand je kan helpen en dat alleen jij het kan.

Deze week was dan ook een confrontatie met hoe erg ik gewend ben aan het idee “dat alleen ik het kan en niemand mij kan helpen” en hoe ik daardoor continue terugval op ja maar en niemand vertrouw om mij te helpen. Maar geloof deze ervaringsdeskundige want je kunt het niet alleen. Je hebt mensen om je heen nodig die als cheerleaders aan de kant staan. Die je motiveren en je af en toe een schop onder je kont geven, mensen die je confronteren met hoe stom je soms doet en die je wat leiding geven om dingen te doen die je eng en spannend vindt. Grijp het aan. Laat ze je helpen. Soms zul je het niet leuk vinden maar is het wel nodig.

En ja, ik heb ook hulp nodig. Hulp om op de been te blijven. Hulp om af en toe een duwtje in de goede richting te krijgen. Hulp om af en toe weer een beetje vertrouwen in mijzelf te krijgen. Hulp met bewuste en gezonde keuzes te maken in eten als ik het zelf niet meer weet. Dus afgelopen week ben ik braaf begonnen met elke twee dagen Mariecke te mailen. Gewoon een kort verslag hoe de dagen zijn gegaan en wat ik heb gegeten. Door het op te schrijven word ik mij ook bewuster van mijn valkuilen en hindernissen want voordat je hulp kan vragen en accepteren, zul je eerst willen uitvinden waar je hulp bij nodig hebt.  Het is namelijk nogal een stap om te zeggen dat je het niet alleen kunt en misschien hulp nodig hebt.

Maar ondanks al de struggels deze week, was het ook een ontzettend goede week. Ik sportte 3x waarvan 2 groepslessen en 1 personal training bij Mind Your Step, ik knalde er op zaterdagochtend “even” wat plank oefeningen uit en ik dacht dat ik hele bewuste en gezonde keuzes had gemaakt maar dat is dus nog een puntje waar we komende tijd aan gaan werken en waar ik niet onderuit ga komen met een heleboel “ja maars” want Mariecke kent de trucjes van een verslaafde .. helaas 😉

Ik heb besloten om nu mijn week doelen hier te delen zodat ik een steuntje in de rug heb. Mijn doelen voor deze week:

• 4x bij Mind Your Step sporten
• Eten blijven opschrijven en Mariecke blijven mailen
• Elke ochtend een miracle morning routine doen (daar ga ik nog over schrijven)
• Elke avond mijn planking homework doen
• Gezonde en bewuste keuzes maken en dus zo min mogelijk geraffineerde producten
• Consequent een planning maken en voorbereid zijn op mogelijke triggers
• Last but not least: een aantal vervelende klusjes afmaken voor een heel spannend moment om mijzelf rust in mijn hoofd te geven

Follow my blog with Bloglovin