Selecteer een pagina

Als ik mijn relatie met eten conform een facebook relatie status zou moeten beschrijven, dan zou “it’s complicated” het allerbeste daarbij passen. Eten is lastig. Eten is bij tijden moeilijk en soms ontzettend vervelend. Eten is er altijd en dat vervelende stemmetje in mijn hoofd ook. Sinds mijn lichaam begon te veranderen door de lipoedeem, werd dat vervelende stemmetje steeds luider en was het meer aanwezig. Ik begon eten te waarderen conform de waarden van het stemmetje in mijn hoofd. Ik begon aan eten een oordeel te hangen en vond dat ik altijd teveel at. Lipoedeem heeft niet alleen mijn lichaam veranderd maar ook mijn relatie met eten.

Dikke vreetzak

In het gesprek dat ik met dr. Plusjé had in December 2017, drukte hij mij op het hart dat ik niets kon doen aan het feit dat ik lipoedeem heb en dat wat ik eet, niet de oorzaak is van hoe mijn lichaam eruit ziet. Nu is dat geen vrijbrief om maar te kunnen eten wat je wilt en blijft voeding een van de dingen waar je altijd op moet letten. Maar de uitspraak van dr. Plusjé veranderde wel wat in mijn hoofd want al jarenlang vind ik (of het stemmetje in mijn hoofd) dat ik teveel eet en eigenlijk gewoon een dikke vreetzak ben ongeacht mijn gewicht. Elke hap die ik nam en elke maaltijd die ik tot mij nam, kreeg een waarde oordeel en 9 van de 10 keer voelde ik mij ontzettend schuldig over wat ik had gegeten, ongeacht hoe zwaar ik woog. De afgelopen maanden ben ik meer gaan kijken naar wat en hoeveel ik precies at en of mijn waarde oordeel wel correct was.

N.A.O. eetstoornis

In 2015 kreeg ik de diagnose N.A.O. eetstoornis en ik kon er maar niet bij hoe ik als persoon met overgewicht een diagnose kon krijgen waarin er onder andere kenmerken waren van boulimia en anorexia. Ik had namelijk allang mijn eigen diagnose gesteld en dat was dat ik simpelweg teveel at en “gewoon” binge eating disorder had. Ik keek niet naar de gedachten in mijn hoofd maar puur wat ik in mijn mond stopte en daar vond ik wat van. Ik keek niet naar de porties, ik keek niet naar de voeding, ik keek niet naar de voedingswaarden, het enige waar ik naar keek was of dat het goed of slecht was en of het conform de waarden in mijn hoofd was.

Verandering

Sinds December 2017 is er wat veranderd. Ik ging naar mijn eet gedrag kijken m.b.v. een diëtiste en kwam tot de conclusie dat ik aan het onder eten was en dat het stemmetje in mijn hoofd mij voorzag van de verkeerde informatie. Ik herkende en erkende dat er een bepaalde angst was ontstaan bij voeding en dat zelfs komkommer en wortels al snel belanden in de “verkeerde” categorie want ook daar was in mijn hoofd wel iets mis mee of was niet “voldoende” maar dan wel weer een compensatie voor die ene cracker tijdens de lunch. Ik was mijn lichaam heel bewust aan het ondervoeden en belandde dan soms aan het eind van de dag in een eetbui die ook nog conform allerlei regels was of ik bedacht wel een ander soort regel die ter compensatie was. Mijn lichaam kreeg, gezien mijn postuur en mijn levensstijl, verre van voldoende binnen om op te kunnen functioneren en de vicieuze cirkel waarin ik was beland was verre van gezond. In mijn hoofd was er altijd het stemmetje die zei dat ik teveel at en dat ik een vreetzak was maar ook de stem die elke dag aan het tellen was hoeveel zij binnenkreeg en wat de gevolgen daarvan zouden zijn.

Eigen waarheden

Ik ging geloven in mijn eigen waarheden en vooral oordelen als het ging om voeding en mijn lichaam. Maar door het gesprek met dr. Plusjé moest ik mijn ogen wel gaan openen en eerlijk kijken naar mijn voeding en manier van leven. Ik moest bekennen dat er iets niet helemaal goed ging en dat mijn waarheid misschien niet helemaal de juiste waarheid was. Was ik wel de vreetzak die mijn hoofd mij voorhield te zijn of was ik juist mijn hoofd aan het saboteren door steeds minder te gaan eten en heel dwangmatig met mijn voeding bezig te zijn?

Excuses

De afgelopen maanden was mijn voeding een van de dingen die aan mij knaagden want je laten opereren is een grote stap maar ook dat is geen vrijbrief dat je maar gewoon kan doen en laten wat je wilt. Ook dat vereist discipline en aanpassingen. Niet alleen in je manier van leven maar ook in je voeding. Toen ik de stap zette dat ik wilde geopereerd worden aan mijn benen, nam ik ook de stap om mijn oude leven achter mij te laten. Waar mijn benen altijd mijn excuus waren op heel veel gebieden in het leven, zal ik door de operaties deze excuses juist weg laten halen. Ik heb straks niets meer om mij achter te verschuilen, letterlijk en figuurlijk niet. De afgelopen maanden zijn een hobbelige weg geweest om uit te zoeken wat het nou is waar ik tegenaan loop, wat het is waar ik mij achter verschuil en wat het is waar ik mijzelf mee probeer te saboteren. Een van die dingen is eten.

Altijd een keuze

Lipoedeem is een chronische ziekte en zal nooit weg gaan. Dat is een feit maar ik heb wel de keuze hoe ik hiermee omga en hoe ik met het leven omga. Ik kan in mijn oude gedrag blijven zitten en dus mijn lichaam niet de juiste en te weinig voeding geven en continue luisteren naar dat saboterende stemmetje in mijn hoofd die zegt dat ik een vreetzak ben. Of ik kan ervoor kiezen om liefdevol met mijn lichaam om te gaan en ervoor te kiezen om het te voeden met dat wat ik nodig heb.

Keerpunt

Heel vaak heb ik gedacht dat ik eindelijk op dat keerpunt in mijn leven stond als het om voeding ging. Heel vaak dacht ik dat ik nu het ei van Columbus had gevonden als het om voeding ging. Heel vaak dacht ik dat ik dat stemmetje in mijn hoofd wel kon tricken en kon ombuigen. Heel vaak dacht ik dat ik het beter wist en dacht ik dat als ik nou net nog even wat minder zou gaan eten, ik de oplossing had gevonden. Maar als er een keerpunt in mijn leven is, dan is het 2018. Een jaar waarin ik kies voor mijzelf op een manier waarop ik nog nooit voor mijzelf heb gekozen. Een jaar waarin ik de met zorg opgebouwde muren aan het breken ben (wat een lieve lezer zo lief opmerkte). Een jaar waarin ik misschien wel het aller engste en meest spannende ever ga doen voor mijzelf. Een jaar waarin ik out of my comfort zone treed en vanuit de schaduw in het licht stap. Een jaar van verandering en bewustwording. Een jaar waarin ik mijzelf omarm met liefde, mijn angsten doorbreek, mijzelf alles gun wat ik nodig heb en de weg vrij maak voor de ik die al jaren opgesloten zit achter dikke muren van boosheid, verdriet, zelfhaat en naargeestige eetstoornissen. Een jaar waarin ik leer wat ik nodig heb en wat ik wil.

Take care!

xoxo

Bron stock foto’s: Shutterstock