Jarenlang heb ik mijn lichaam gehaat. Gehaat omdat het anders was, omdat het niet stopte met groeien, omdat mijn benen steeds meer uitgroeiden tot monsters die voor mijn gevoel een eigen leven hadden, omdat lipoedeem mijn levensplezier steeds meer afnam, omdat ik wist dat de toekomst er niet rooskleurig uitzag als er niets zou gebeuren, omdat ik niet eens meer in de spiegel wilde kijken en omdat mijn lichaam zo’n immense impact had over mijn gevoel als persoon. Jarenlang gaf ik de schuld aan van alles en nog wat voor al deze gevoelens omdat ik niet wist dat ik lipoedeem had. Maar zelfs toen ik wel de diagnose had, kon ik er niets mee omdat ik inmiddels op een punt was gekomen dat ik het haatte dat ik anders was.

Zelf acceptatie is een proces

Hoewel we inmiddels in een wereld leven waarin iedereens leven geweldig lijkt, zal iedereen zijn ups en downs hebben in het leven. Als je te maken krijgt met een chronische ziekte, zullen die ups en downs nog een extra dimensie krijgen. Heel lang kon ik de diagnose lipoedeem niet accepteren. Bijna 20 jaar had ik met het idee geleefd dat mijn lichaam mijn eigen schuld was. Alle medici, diëtisten, eetstoornisklinieken en psychologen gingen mij “helpen” om mijn eetpatroon onder controle krijgen en ondertussen gingen wij aan de slag met mijn zelfbeeld. Al die jaren had ik het gevoel dat ik verdronk in een bodemloze zee en snapte ik niet wat er gebeurde.

Toen ik de diagnose lipoedeem eindelijk kreeg, snapte ik er nog steeds niets van en werd de grond onder mijn voeten vandaan geslagen. Mijn anders zijn had nu wel een label maar het was voor mijn gevoel nog steeds een uitzichtloze situatie. Ik bleef knokken want ik wilde helemaal niet het label lipoedeem hebben. Des te harder ik knokte, des te verder kwam ik van mijzelf te staan en des te meer leek de lipoedeem te groeien. Zelf acceptatie was een ver van mijn bed show en iets waar ik niet eens over na wilde of kon denken.

Anders zijn is oké

Het was november 2017, na de fameuze verjaardagsspeech van mijn vader, dat ik voorzichtig de eerste stappen zette op het gebied van zelf acceptatie. Ik begon te schrijven over wat lipoedeem met mij deed en ging dit met de wereld delen. Door mijn kwetsbaarheid te delen, zette ik voorzichtig de eerste stappen naar zelf acceptatie. Stappen die niet makkelijk waren en die voor heel wat tranen zorgden. Stappen die ik nu nog steeds moet zetten omdat ik er nog lang niet ben maar ik ben wel verder dan november 2017. Nog steeds zijn er dagen dat ik struggel en moeite heb met mijn lichaam maar de intense haat die ik jarenlang voelde is er niet meer.

Ik ben anders dan andere mensen. Ik ben anders op heel veel gebieden. Ik heb een lichaam dat er anders uit ziet en anders functioneert. Ik heb een ander leven omdat ik mij soms moet aanpassen op mijn chronische ziekte. Ik denk anders omdat ik het liefst in oplossingen denk zodat ik nog steeds de dingen kan doen die ik wil doen maar die soms niet zo makkelijk zijn als ik een lipoedeem dag heb. Ik ben krachtig omdat ik heb geleerd dat doorzetten soms de enige oplossing is als je te maken hebt met een chronische ziekte. Maar het is allemaal oké want al die die dingen die mij anders maken dan ieder ander, zorgen ervoor dat ik mijn unieke ik mag zijn. En dat is simpelweg fantastisch.

Take care!

xoxo

Bron foto’s: Unsplash.com