Happy Tuesday! Zoals jullie weten ben ik afgelopen zaterdag 40 jaar geworden. Ik ben dan wel in 1978 geboren maar groeide op in de jaren tachtig. Een fascinerende tijd waarin heel veel gebeurde. Zo waren er ook nog communes met self proclaimed guru’s waarin normen en waarden soms niet conform de maatschappelijke normen en waarden waren. In deze communes waren er ook kinderen die hiermee geconfronteerd werden en opgroeiden op een hele andere manier dan de kinderen die in een normaal gezin opgroeiden. Tim Kamps schreeft een aangrijpend boek over deze jaren en vandaag deel ik mijn mening met jullie.
De verschrikkelijke jaren tachtig – Tim Kamps
De jaren tachtig. De verteller woont in een woongroep, het restant van een communistische commune, samen met vier moeders, wat andere kinderen en goeroe Bert. De kinderen worden min of meer aan hun lot overgelaten terwijl de volwassenen veel met elkaar praten (het liefst naakt – ‘Als je naakt bent, heb je geen schild,’ zegt Bert), therapie doen, ruziemaken, en opnieuw met elkaar praten (weer naakt). Aan hun lerares op school hebben ze ook niets, want die gaat ook met Bert naar bed. De enige met wie de verteller enigszins kan opschieten, is Donnie.
Als de kinderbescherming dreigt in te grijpen en de volwassenen allemaal in paniek raken, vat de verteller het plan op om samen met Donnie weg te lopen. Naar België. Want daar is de mayo beter.
Bron: Bol.com
Mijn mening
Ik ben natuurlijk een jaren tachtig kind maar was natuurlijk nog maar een klein meisje en ik woonde gewoon bij mijn ouders in een huis. Ik weet wel dat er kindjes waren op school en in onze wijk waarvan de ouders bij de Bagwan beweging zaten en die altijd in rode kleding rondliepen. De jaren tachtig waren gewoon heel erg anders dan de huidige maatschappij.
Ik vind het dan ook ontzettend interessant om te lezen hoe het wonen in een commune was in de jaren tachtig. Natuurlijk heb je er een idee over maar dat is iets wat gevormd is door de dingen die je leest en hebt gehoord.Tim Kamps beschrijft met zijn boek wel precies het beeld wat ik altijd heb gehad over die periode. Een periode waarin vrije sex gewoon was en waarin het leven in een commune wellicht normaal was, waren de kindjes toch anders en dat lees je dus ook in dit boek terug.
Ik vond het een intens verhaal maar dat komt ook omdat ik er zelf een bepaald beeld van had naar aanleiding van de verhalen die ik gehoord en gelezen heb. Het verhaal bevestigde dat beeld eigenlijk en soms vond ik dat best wel even slikken zoals de stukken over kindermisbruik die kennelijk heel normaal was voor sommige mensen in de commune. Ik snap dat als je zelf uit die periode komt, of de periode ervoor, dan denk ik dat je dit boek wel interessant gaat vinden. Als je niets met de jaren 80 hebt, dan is het misschien niet het boek voor jou om te lezen.
Lezen jullie boeken uit de periode waarin je geboren bent?
Take care!
xoxo
Bron boek afbeelding: Bol.com
Bron stock afbeeldingen: Shutterstock
Goede leestip. Ik ben uit hetzelfde jaar 🙂 en ben het er mee eens dat de tijd zo óntzettend anders was….
Lijkt me een goed boek, als ik hem tegenkom wil ik hem wel lezen denk ik.
Hm. Hmmm. Als er één ding is wat ik me van de jaren 80 herinner is dat vrije seks dus echt wel achterhaald werd en plaats maakte voor de angst voor AIDS. Communes waren meer een overblijfsel van de jaren 70.
Ik heb absoluut iets met de jaren 70 en 80, maar of dit een representatief boek is voor die periode kan ik zo niet beoordelen. Dat de jaren 80 vreselijk waren lag aan andere dingen, zoals de opkomst van consumerism en alles op marktwerking gooien, en het afbreken van sociale vangnetten.
En insinueer je nu dat de Baghwan iets met kindermisbruik te maken heeft? :S
Nee hoor, geen insinuaties. Het komt alleen wel in dit boek voor door verschillende personen helaas.