Inmiddels is het al een paar jaar geleden dat ik afscheid nam van mijn laatste hondje Spike. Toen had ik ruim 15 jaar lang samen geleefd met twee hondjes die mijn alles waren. We waren 24 uur per dag bij elkaar en mijn leven draaide om hun. Vooral bij het laten gaan van Spike, heb ik het ontzettend moeilijk gehad. Het voelde toen soms heel raar om zoveel verdriet te hebben om een hondje en regelmatig kreeg ik de vraag of er al “een nieuwe” was. Antoinnette Scheulderman schreef een boek over het verlies van haar hond en de emoties waar je door heen gaat als je je geliefde huisdier verliest. Vandaag een review over dit boek.
Dan neem je toch gewoon een nieuwe – Antoinnette Scheulderman
‘Het was maar een dier,’ hoorde Antoinnette Scheulderman regelmatig toen ze rouwde om haar overleden hond Bubbels. Maar iedereen die ooit een huisdier heeft gehad, weet hoe innig de band tussen mens en dier kan zijn. Tachtig procent van de baasjes beschouwt hun huisdier als volwaardig onderdeel van het gezin, toch lijkt verdriet om de dood van een dier nog altijd taboe, iets waarvoor je je zou moeten schamen.
In Dan neem je toch gewoon een nieuwe schrijft Scheulderman openhartig over haar eigen ervaringen, gaat te rade bij bekende baasjes die vertellen over de liefde voor en de lol met hun dieren, maar ook over het verdriet en het gemis als ze er opeens niet meer zijn, en vraagt deskundigen om advies.
Dan neem je toch gewoon een nieuwe is een eerlijk, ontroerend en bij vlagen hilarisch boek, vol intieme gesprekken over leven en dood. Een boek vol handvaten voor baasjes wier dier er nog is, maar die voorbereid willen zijn op het onvermijdelijke afscheid, voor mensen die worstelen met het verlies én voor hun naasten, die daar iets meer van willen begrijpen.
Interviews met onder anderen Eva Jinek, Paul de Leeuw, Linda de Mol, Jan Wouters, Janine Abbring, Britt Dekker, Barry Hay, Saskia Noort, Sylvia Witteman, Bridget Maasland en Yvette van Boven.
Bron: Bol.com
Mijn mening
Dit boek was voor mij een en al herkenning. De gevoelens, de emoties, de opmerkingen en vooral de twijfels of je wel het juiste hebt gedaan in belang van je huisdier. Als je 15 jaar samen leeft met twee hondjes, dan worden ze je kindjes. Ze zijn er 24 uur per dag, hebben jouw zorg nodig en eigenlijk draait je leven om dat van hun. Je bouwt een band op die soms heel speciaal is en op het moment dat je dan de keuze moet maken in het belang van hun gezondheid, dan is dat soms de moeilijkste keuze die je kunt maken.
Ik denk dat dit boek voor iedereen met een huisdier een must read is. Je weet van te voren dat je een huisdier zult overleven en je weet ook dat er misschien een moment komt dat je de keuze moet maken om te laten inslapen omdat het niet langer gaat. Maar die mix van emoties daar wordt eigenlijk niet veel over geschreven, laat staan over de rouw als een huisdier er ineens niet meer is. Ik vond het heel moeilijk want diep van binnen was ik intens verdrietig maar de wereld draait door en soms werd er heel vreemd gekeken als ik in snikken uitbarstte als ik het over Spike en Mini had.
Het is fijn om te lezen dat je niet de enige bent die hier doorheen moet. De mix van het persoonlijke verhaal van Antoinnette Scheulderman en die van celebs met daarbij tips hoe om te gaan met het rouwproces, maken het een afwisselend en fijn te lezen boek.
Hebben jullie wel eens te maken gehad met het verlies van een huisdier waar je jaren mee samen was?
Take care!
xoxo
Bron boek afbeelding: Bol.com
Dit lijkt mij zeker een mooi boek. Ik was zeven jaar dikke maatjes met onze kater Shadow en ik heb het er ook zó moeilijk mee gehad toen hij overleed. Het is nu zo’n 10 jaar geleden maar ik kan het er soms nog moeilijk mee hebben.
En een hele mooie foto van jou en Spike! ?
Ik had dit boek al eens voorbij zien komen en ik wil hem zeker lezen.
mooi boek en ja hier 4 katten waar ik mee ben opgegroeid en ze gingen na elkaar 🙁 dus ene jaar die jaar erop die dus we hebben 4 keer in die hel van afscheid nemen gezeten en wil daarom nu geen huisdieren meer
Bedankt voor de tip, deze ga ik zeker lezen!
Wel een prachtige foto van jou!
Ik heb geen huisdieren waar ik aan gehecht ben, nu… vroeger had ik een hamster en daar heb ik vreselijk om gehuild.
Tja, visjes gaan op zich wat sneller dood, heb er nu al 6 moeten afgeven.
Ik kan ze allemaal opnoemen, tot en met de tamme muizen aan toe. Het zijn er heel wat. Eerlijk gezegd denk ik dus dat ik een bord voor mijn kop heb, want ik heb me nooit geschaamd om het verdriet van het verliezen van een huisdier. Behalve één keer, toen ik er vanwege mijn werk niet bij kon zijn bij het afscheid van een huisdier bij de dierenarts. Ik werd destijds echt door mijn leidinggevende min of meer gedwongen te werken terwijl mijn huisdier moest inslapen zonder mij. Erg he? Ik heb ook niet lang daar verder gewerkt, ik vond het een teken aan de wand.
Ondanks de pijn van het afscheid nemen en het loslaten ga ik toch iedere keer weer voor een huisdier. Uiteindelijk heb ik er langer plezier van dan pijn, denk ik maar. En ze worden bij ons toch altijd oud. Heel oud.
Wat een fijne review! Ik ben echt heel erg benieuwd naar dit boek. Zelf heb ik twee cavia’s, maar dat zijn ook mijn kindjes. Toen een van de twee een tijdje geleden onder narcose moest en de dierenarts mij niet kon garanderen dat hij wakker zou worden, kon ik het niet droog houden in de behandelkamer. Gelukkig werd hij weer wakker, nadat ik twee uur in spanning heb gezeten. Dan mag ik wel 23 zijn, maar het verdriet om huisdieren zal bij mij altijd zo intens blijven. Of het nou een hamster, kat of hond is, dat maakt niks uit. Ik denk dat dit boek ook heel goed is voor mensen die zich daar niet zo goed in kunnen verplaatsen!
Ik heb zelfs gehuild toen ik ze voor castratie weg bracht omdat ik het zo zielig vond en ik bang was dat het niet goed zou gaan. Dat was misschien een beetje te overdreven maar het blijven toch je kindjes en je wilt niet dat ze pijn hebben