Een paar weken geleden waren wij aan het brainstormen over een titel voor een lipoedeem en lymfoedeem lotgenoten dag die in het teken staat van body positivity. Eerlijk is eerlijk, ik blijf body positivity een moeilijk iets vinden met een lijf dat vol zit met lipoedeem vetcellen. Hoewel ik mijn creativiteit kon laten gaan, bleef het wel in mijn achterhoofd rond zingen. Het feit blijft dat ik het moeilijk vind om op een positieve manier naar mijn lichaam te kijken. Maar toch is het nu anders dan een paar jaar geleden en daar werd ik zelf aangenaam door verrast toen ik het mij realiseerde.
Hekel
Jarenlang heb ik echt een hekel gehad aan mijn lichaam en vond ik het te wanstaltig om nog naar te kijken. Helemaal toen mijn benen, vlak voor de eerste liposuctie, echt op hun toppunt waren. Ik heb mijn lichaam gehaat. Hoe hard dat ook klinkt, ik kan er geen andere woorden voor vinden want ik voelde echt pure haat voor dat wat ik in de spiegel zag. Lipoedeem nam niet alleen mijn mobiliteit af maar ook mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen. Het enige wat ik zag was een enorme dinosaurus met nog grotere benen. Ik kon en wilde niet eens meer in de spiegel kijken.
Het was op dat moment ook net de tijd dat er een golf van body positivity in de media naar voren kwam. Overal zag ik positieve vrouwen die blij waren met wie ze waren en vooral blij waren met hun lichaam. Ik zat toen zo diep in de put dat ik het niet snapte maar vooral niet snapte hoe ik dat op mijzelf kon toepassen want ik voelde mij gewoon niet zo. Ik belande in discussies waarin mensen mij vertelden dat ik blij mocht zijn met wie ik ben en dat het er niet om ging hoe ik eruit zag. Maar eerlijk is eerlijk, de beste stuurlui staan altijd aan wal en het liefst zou ik tegen allemaal zeggen “ruil eens een jaar met iemand met lipoedeem die een enorm gewicht mee moet slepen in haar benen” en dan praten we verder.
Verandering
Hoewel ik geen grote verwachtingen had van de liposucties omdat ik simpelweg niet wist wat ik kon verwachten, was er misschien toch wel een beetje de hoop dat ik aan het eind van het traject weer in de spiegel kon kijken en tevreden zou zijn met wat ik zag. De liposucties werden een life saver op het gebied van mobiliteit en hebben een enorme impact gehad op mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld. Ja, mijn benen zijn veranderd maar ik kwam ook voor andere problemen te staan. Lipoedeem die zich op mijn buik nestelde, vocht in mijn benen, loshangende vel boven mijn knieën en nog steeds geen dunne benen. En ja, er zijn soms dagen dat ik het vervelend vind maar ik voel mij niet meer zo als toen ik aan het begin van het liposuctie traject stond.
Ik zie nu een lichaam waar ik trots op kan zijn. Benen die jarenlang niet alleen liters aan lipoedeem vetcellen hebben gedragen maar die mij ook staande hebben gehouden. Littekens die inmiddels mijn tiger stripes zijn geworden en die staan voor hoe enorm sterk mijn lichaam is. Loshangend vel dat mij er elke dag aan herinnert hoe hard ik heb moeten vechten om überhaupt na 20 jaar een keer loshangend vel te hebben en laat zien van hoe ver ik kom. En inmiddels ben ik ook een stalen pin, schroeven en een mooie ritssluiting rijker. Stuk voor stuk dingen waar ik nu met trots op kan terug kijken en stiekem soms ook koester. Hoewel ik dan misschien niet met een body positivity blik naar mijzelf kijk, kijk ik wel met enorme trots want ik heb dit maar mooi geflikt en ik sta nog steeds op die twee lastige benen van mij. Twee benen die mij hebben gebracht waar ik nu ben en littekens die ik met trots heb verdiend.
Take care!
Xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
