Met deze herfstige zomer, vind ik het heerlijk om in de weekenden weer terug te kruipen in bed en te luieren. Het is lang geleden dat ik daar de rust voor heb gevoeld en het mijzelf toestond om het gewoon te doen. Dat klinkt misschien vreemd maar ik vond op een gegeven moment dat ik het niet meer kon. Maar met deze herfstige zomer heb ik het de ultieme relax momenten weer geïntroduceerd en eerlijk is eerlijk, het bevalt mij en vooral mijn lichaam prima. Tot nu toe heb ik elk weekend wel een paar boeken weg kunnen lezen en dat is ook wel eens prettig om daarin de rust te vinden. Afgelopen weekend las ik eindelijk “Ik mis mij ook” van Mascha Kamphuis & Ronald Giphart. Een boek wat ik al een hele tijd geleden bij de bibliotheek had gereserveerd en waar ik heel erg nieuwsgierig naar was want hoe is het voor een arts om aan de andere kant van de tafel te zitten en zelf te ervaren als je gezondheid je in de steek laat. Vandaag een review van dit openhartige boek.
Ik mis mij ook – Mascha Kamphuis & Ronald Giphart
Na een operatie waarbij een grote hersentumor wordt verwijderd, verandert het leven van jeugdarts Mascha Kamphuis compleet. Praten en bewegen gaan moeizaam, prikkels komen ongeremd binnen, emoties laten zich vaak niet onderdrukken en werken is vrijwel niet meer mogelijk. Mascha lijdt aan de gevolgen van niet-aangeboren hersenletsel (nah). Net als 650.000 andere Nederlanders en hun omgeving.
Ik mis mij ook is een persoonlijk boek, opgetekend door Ronald Giphart, over de gevolgen van een slopende aandoening, die vaak aan de buitenkant niet te zien is. Het is geen successtory, geen zelfhulpboek met gegarandeerde oplossingen, maar een inzichtelijk verslag van hoe het leven van de ene op de andere dag kan veranderen, vanuit het perspectief van een patiënt, moeder, dochter, geliefde, vriendin en arts.
Bron tekst + afbeelding: Bol.com
Mijn mening
Helaas heb ik in mijn leven al heel wat artsen moeten bezoeken en ook heb ik al heel wat keren het gevoel gehad dat een arts niet begreep waar ik tegenaan liep. Het is ontzettend frustrerend om constant tegen een muur van onbegrip aan te lopen en heel vaak heb ik gedacht als je in mijn schoenen stond, dan zou je het vast begrijpen. Ik denk dat dit boek goed laat zien wat er gebeurt als een arts zelf patiënt wordt en het leven en gezondheid niet meer zo vanzelfsprekend is. Ronald Giphart heeft een realistisch verhaal opgetekend waarin duidelijk wordt hoeveel obstakels en frustraties er zijn waar tegen patiënten aanlopen als ze ziek worden. Niet alleen op fysiek gebied maar ook op emotioneel gebied en hoe beperkt een leven wordt. Ook als je arts bent verandert er veel. Het voordeel is wel dat je als arts meer kennis hebt en beter de gesprekken in kunt gaan. Dat privilege komt ook in het boek naar voren. Ik vind het een interessant boek om te lezen, vooral omdat je eens ziet wat er gebeurt wanneer de rollen zijn omgedraaid. De medische en informatieve stukken vond ik dan weer niet zo interessant om te lezen. Maar de stukken over de beleving en gevoelens, die vond ik wel heel interessant om te lezen. Het is wel iets heel anders dan wat je normaal gesproken van Ronald Giphart zou lezen en dat is ook wel eens leuk om te zien dat hij ook dit soort boeken kan schrijven.
Take care!
xoxo
Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com
