Als klein meisje, wilde ik niets liever dan “volwassen” zijn. Toen had ik waarschijnlijk geen idee van wat volwassen zijn precies inhield. Ik groeide op in een ondernemersgezin waarbij ik heel lang niet goed begreep wat mijn ouders nou precies deden maar ik zag wel dat ze vanuit huis werkten en alles leek vanzelf te gaan. Als kind dacht ik van alles ongeveer dat het allemaal vanzelf ging en daarom wilde ik waarschijnlijk ook graag volwassen zijn. Pas toen ik volwassen was, realiseerde ik mij, dat het droomleven dat ik voor ogen had als klein meisje, niet zo vrij was als ik dacht. Helemaal niet toen ik besloot om mijn blog als onderneming te registreren bij de Kamer van Koophandel. Ineens kwam daar een officiële boekhouding en belastingaangifte als bedrijf bij, naast natuurlijk mijn eigen administratie en volwassen verplichtingen.
Rooskleurige toekomstvisioenen
Als klein meisje, heb ik er nooit bij stil gestaan dat je als volwassene ineens allemaal taken krijgt die je als klein meisje niet hebt. Als klein meisje, dacht ik dat alles vanzelf ging. Ook in het bedrijf van mijn ouders. Ik heb nooit erbij stil gestaan dat als zelfstandige er ook zoiets is als uren registratie, administratie, elk kwartaal belastingaangifte en het factureren en innen van facturen. Ik was duidelijk het typische ADD meisje die wegdroomde bij de mooie dingen die zij zag. Ik zag de vrijheid en het fijne leven dat ik had. Wist ik veel dat een eigen onderneming kwam met heel veel verantwoordelijkheden.
Pas toen ik ouder werd zag ik de verantwoordelijkheid die mijn ouders hadden als ondernemers. Altijd bereikbaar zijn. Altijd bezig zijn met de zaak, ook als je op vakantie bent. Hart hebben voor je onderneming en klanten. Een belangrijke les die ik toen al leerde was hard werken maar ook dat ik wellicht niet de allerbeste zelfstandige ondernemer zou zijn in die periode van mijn leven. De verantwoordelijkheden en onzekerheden waren toen teveel voor mij om mee te dealen. Het was vooral de boekhouding, de facturatie en vooral de onzekerheid rondom de betalingen waar ik enorme angst voor had. Natuurlijk ook door de financiële problemen waar ik toen in zat. Werken voor een werkgever en iedere maand een vast salaris, was toen de juiste keuze.
Kleine stapjes
Het starten van mijn blog in 2015 en het inschrijven van mijn blog bij de Kamer van Koophandel in 2016, waren kleine stapjes op het pad naar het ondernemerschap. Dit is iets wat ik kan doen naast mijn werk en toch ondernemer zijn. Toen wist ik natuurlijk niet wat voor roerige jaren er nog aan zouden komen dus dit was een ideale oplossing. Maar ik heb het altijd heel erg klein gehouden en ben nooit echt mijn ondernemersdromen achterna gegaan. Hoe klein mijn onderneming ook is, toch komt er ook een boekhouding en verantwoordelijkheden bij kijken. Nog steeds moet ik elk kwartaal mijn aangifte doen en facturen uitschrijven voor blog opdrachten die ik krijg.
Ik heb het altijd allemaal zelf bijgehouden sinds 2016. Iets wat ook prima mogelijk was omdat het af en toe een opdracht was. Maar stel dat ik mijn dromen wel achterna ga, dan zal de bijbehorende administratie ook groter worden. Een boekhoudprogramma zou dan ontzettend handig zijn. Helemaal omdat ik toch een ADHD’er blijf en dit soort zaken het liefst zo gemakkelijk wil hebben zodat ik met mijn chaotische hoofd er een beetje structuur in kan krijgen. Voor nu heb ik nog geen grote plannen m.b.t. het uitbouwen van mijn onderneming but who knows wat de toekomst te brengen heeft.
Take care!
Xoxo
Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com
