Op de dag dat de lente begon, lag ik op een onderzoekstafel in het ziekenhuis. Je zou wellicht denken dat je dan met je hoofd bij de onderzoeken en resultaten bent. Ik niet. Ik bedacht mij namelijk in ene dat ik behoorlijk goed lag op die tafel en dat ik zelfs aan beide kanten nog ruimte over had. Stiekem moest ik er zelfs een beetje om lachen want dat zijn niet de gedachten die door je hoofd zouden horen te gaan als je een neurologisch onderzoek hebt. Bij mij dus wel en ondanks dat ik enorm gespannen ben voor de uitslagen, was er ook een opluchting dat ik eindelijk geen problemen had met de stoelen en onderzoekstafel in het ziekenhuis. Voor een keer zat ik niet klem en had ik gewoon ruimte.

First world problems

Klem zitten in stoelen, helemaal niet in stoelen passen en onderzoektafels die niet breed genoeg zijn voor mijn lipoedeem lichaam. Het zijn dingen waar menigeen niet bij stil zal staan maar ik dus wel. Ik ben mij altijd bewust van stoelen en tafels. Ik ben mij vooral altijd bewust van mijn lichaam. Elke vrouw met hevige lipoedeem kent de ellende van te kleine terrasstoelen of ziekenhuisstoelen waarin je niet past met een ander lichaam. We leven nog steeds in een maatschappij waarbij de meeste stoelen niet gemaakt zijn voor een afwijkend lichaam. Het is helaas de realiteit.

Hoe vaak ik mijzelf niet in een stoeltje heb moeten proppen, en de angst had dat het stoeltje aan mijn lichaam zou blijven zitten met opstaan, zijn niet meer op twee handen te tellen. Het zorgde ervoor dat ik dan maar liever nergens meer ging zitten want stel je voor dat ik straks op stond met een stoeltje aan mijn kont gekneld. Serieuze first world problems als je een lichaam hebt dat niet conform de standaard van de maatschappij hebt. Maar eigenlijk zijn het dingen waar niemand zich ooit druk over zou moeten hoeven maken en eigenlijk is het heel erg verdrietig dat we ons in 2024 nog druk moeten maken of we met ons lipoedeem lichaam in een stoeltje passen.

Veranderingen lichaam

De afgelopen vijf jaar is mijn lichaam behoorlijk veranderd na de liposucties en afvallen. Als ik nu ga zitten, dan lijk ik op een vogeltje dat gaat zitten en wiens verendek als een blob om zich heen valt. Hoera voor los vel en eigenlijk nog steeds hetzelfde probleem met stoelen en onderzoeksbedden. Maar misschien sta ik er nu iets anders in en zie ik nu wel als het lukt. Zelfs op de raarste momenten zoals op een onderzoekstafel en ik met mijn hoofd eigenlijk bij andere dingen zou moeten hebben.

De maatschappij veranderen en zorgen voor toegankelijke stoelen voor iedereen, is wellicht iets wat we nooit zullen bereiken. Maar het zou wel fijn zijn als wij zelf de kleine lichtpuntjes kunnen zien, zelfs op de raarste momenten. Ergens voelde ik mij vorige week ook gewoon trots dat ik gewoon op die onderzoekstafel paste en er ruimte over was aan beide kanten. Ik weet dat het met mijn mindset te maken heeft want ik heb zolang in mijn boze lipoedeem mindset gezeten dat ik vaak de kleine dingen niet meer kon zien. Het is een kant van het hebben van lipoedeem waar vaak aan voorbij gegaan wordt. Lipoedeem heeft niet alleen een lichamelijke impact maar ook een enorme mentale impact waar we best vaker bij stil mogen staan.

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com