Een van de dingen die ik afgelopen jaren heb geleerd, na mijn lipoedeem diagnose en lipoedeem liposucties, is toch wel dat iedereen anders is en ieder lichaam anders is. Lipoedeem is wellicht de gedeelde noemer maar iedere lipoedeem patiënt heeft alsnog een ander lichaam met eigen behoeften. Een van de dingen waar ik altijd mee heb gestruggled is toch wel voeding. In mijn onzekerheid door de lipoedeem en de veranderingen van mijn lichaam, liep ik vaak met de meute mee en haakte ik aan bij alles waar een ander succes mee leek te hebben. Ik ging volledig voorbij aan mijn eigen lichaam, wat ik nodig had qua voeding en waar ik mij goed bij voelde. Het enige wat ik dacht is “als het bij een ander zo goed werkt, dan moet het bij mij ook goed werken”. Het enige wat er iedere keer gebeurde was dat ik enorm teleurgesteld werd en vooral heel erg boos op mijzelf was.
Eigen behoefte
Jarenlang heb ik mij van het ene dieet in het andere gegooid en feitelijk raakte ik daarmee ook kwijt waar ik mij goed bij voel qua voeding. Uiteraard was er geen een dieet waar ik blijvend resultaat mee had en eigenlijk kreeg ik een hekel aan eten. Alles leek wel het tegenovergestelde effect te hebben en ik raakte compleet verdwaald als het ging om mijn eigen behoeften en waar ik mijn lichaam mee kon voeden. Alles kreeg een label in mijn hoofd en was eigenlijk fout. Ik raakte compleet verdwaald in jarenlang van anderen horen wat goed en fout was.
Toen ik na mijn liposucties en arm operaties eigenlijk alleen maar behoefte had aan rood vlees en mij realiseerde dat dit was wat mijn lichaam nodig had, kon ik voor het eerst weer echt voelen waar ik behoefte aan heb. De biefstukken en bavette waren niet aan te slepen en het was oké. Het was oké omdat dit was waar ik trek aan had en waar mijn lichaam om schreeuwde. I needed the meat om aan te sterken en weer op krachten te komen tijdens mijn herstel. Het was het begin van een lange weg om opnieuw te leren wat mijn lichaam nodig had en waar ik behoefte aan had, zonder er continue een label aan te hangen.
Betere relatie met eten
Al die jaren van niet weten wat er mijn lichaam was en de crash diëten die daarbij hoorden, hebben ervoor gezorgd dat mijn relatie met eten de meest toxic relatie in mijn leven werd. Alle liposucties en operaties van de afgelopen jaren hebben er voor gezorgd dat ik een reset kreeg op heel veel vlakken in mijn leven en stapje voor stapje leer ik weer wat ik lekker vind en vooral welke voeding mijn lichaam nodig heeft. Lipoedeem blijft altijd op de loer liggen en het is helaas niet meer zo dat ik alles maar kan eten. Gelukkig heb ik daarbij nu de ondersteuning van Saxenda en is eten sindsdien naar een ander niveau gegaan omdat ik simpelweg niet meer zoveel trek heb.
Nu mijn relatie met eten zich aan het verbeteren is, begin ik ook langzaamaan weer verlanglijstjes te maken met gerechten en voedingsmiddelen die ik graag een keer zou willen eten. Eentje die hoog op mijn verlanglijstje staat, is toch wel een gerecht met Japanse wagyu. Voor een vleesliefhebber zoals ik, echt het summum van het summum en het past mooi in mijn huidige voedingsplan. Het feit dat ik weer over dit soort dingen op een normale manier kan nadenken, geeft voor mij aan dat ik uit het dal aan het krabbelen ben waar ik door de lipoedeem ingedonderd ben. Het bewijst maar weer dat hoe diep je ook valt en hoe zwaar je dagelijkse gevecht ook is door de lipoedeem, er altijd lichtpuntjes zullen zijn zolang je maar blijft puzzelen en niet opgeeft.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Unsplash.com
