Leven met lipoedeem heeft mij geleerd om grenzen te verleggen. Soms niet omdat ik het wilde maar omdat ik het moest. Soms vraag ik mij wel eens af of het een gezonde manier van denken en leven is. Tegelijkertijd weet ik dat het wel mijn manier van overleven is geworden. Het heeft ervoor gezorgd dat ik bikkelhard ben en eigenlijk geen obstakel te hoog is. Het voelt soms wel heel dubbel om zo in het leven te staan. Aan de ene kant is daar de chronische ziekte lipoedeem die een grote impact op je leven heeft en aan de andere kant heb je je kracht en doorzettingsvermogen omdat je je niet wilt tegenhouden.
Net even verder
Mijn leven voelt soms net als een workout in de sportschool. Net even dat extra gewichtje erbij want dat kan best en daarmee daag je jezelf toch nog even wat extra uit. Ik zet altijd even dat stapje meer om mijzelf lichamelijk uit te dagen. Net even aan mijzelf bewijzen dat ik het wel kan. Net even aan mijzelf laten zien dat mijn grenzen rekbaar zijn en er altijd wel een manier is om er over heen te gaan. Net even op dat randje lopen om te bewijzen dat ik meer aan kan dan ik denk.
Ik merkte het vorige week weer tijdens mijn rondjes met Champ. Het was warmer dan normaal herfstweer, de luchtvochtigheid was hoger en bij elk rondje merkte ik dat mijn lichaam het zwaar had en steeds zwaarder voelde. Nu had ik natuurlijk mijn rondjes kunnen inkorten, een andere route kunnen nemen of gewoon even een pas op de plaats kunnen maken. Een normaal mens had dat waarschijnlijk gedaan maar ik en mijn lipoedeem brein niet. Ik maakte een net wat groter rondje, liep toch nog even een duin op en toen ik bij het laatste rondje bijna niet meer vooruitkwam, moest ik stug doorlopen. Zo werkt dat in mijn hoofd, niets of niemand zal mij belemmeren.
Waar is de grens?
Het is natuurlijk niet helemaal normaal om zo te denken en te leven. Helemaal niet met een chronische ziekte als lipoedeem. Ergens is wel een grens die je mag respecteren en tegelijkertijd denk ik ook dat het soms wel eens goed is om jezelf enigzins uit te dagen. Alleen bij mij is die balans zoek. De balans tussen gezond uitdagen en te ver over je grenzen gaan. Ergens in mijn hoofd gaat het mis omdat het iets is wat ik mijzelf al jarenlang heb geleerd.
Lipoedeem heeft ervoor gezorgd dat ik een enorme bewijsdrang heb ontwikkeld. Vooral naar mijzelf want ooit heb ik bedacht dat lipoedeem mij nooit gaat tegenhouden en als ik daarvoor over mijn eigen grenzen moet, dan is dat maar zo. Het heeft mij veel goeds gebracht maar het zorgt er ook voor dat ik soms roofbouw pleeg op mijn eigen lichaam en inteer op mijn reserves. Soms realiseer je dat te laat en word je keihard op je grenzen gewezen zonder dat je je daar bewust van bent. Natuurlijk zal ik altijd een beetje blijven schurken tegen mijn eigen grenzen maar dat komt ook door mijn karakter en dat haal ik er niet uit maar ik mag mij er wel bewuster van worden. Dat is niet alleen goed voor mijzelf maar ook voor mijn lipoedeem.
Take care!
xoxo
Bron afbeeldingen: Pexels.com
