In mijn 45 jarige leven, heb ik heel wat artsen, medici en hulpverleners voorbij zien komen. Helaas hebben de meesten niet echt een goede indruk achtergelaten en sommigen hebben zelfs voor mentale trauma’s gezorgd. Vooral in de jaren tot aan de lipoedeem diagnose, zijn er behoorlijk wat mentale littekens ontstaan door mis diagnoses en continue weer horen dat ik niet genoeg deed om mijn gewicht te verminderen want zulke benen moesten toch ergens vandaan komen. Hierin sta ik niet alleen en ik weet van lotgenoten dat zij helaas dezelfde ervaringen hebben met artsen die niet weten wat lipoedeem is. We leven inmiddels in 2024 en je zou denken dat er toch meer kennis beschikbaar is gekomen voor medici de afgelopen jaren als het om lipoedeem gaat. Dat zou je denken maar toch gaat het nog vaak mis door een gebrek aan kennis over de aandoening lipoedeem. Ook ik kreeg er weer mee te maken.

Overrompeld

Tussen 2019 en 2021 kletterde ik in een diepe put na een ongelukkige val en verschillende operaties. Een goede voedingsbodem voor mijn eetproblematiek en toename van mijn gewicht en lipoedeem. Na goed onderzoek en overleg met de huisarts, werd ik doorverwezen naar een universitaire ziekenhuis waar onderzoek werd gedaan naar het verband tussen ADHD en eetgedrag. Iets waar ik een hoge verwachting van had en stiekem ook de hoop dat dit het verlossende puzzelstukje zou zijn om een verandering te kunnen maken. Voelde ik mij al rot over alles wat er was gebeurd die jaren daarvoor, door wederom de veranderingen in mijn lichaam door lipoedeem, voelde ik mij nog veel rotter. Ik voelde mij wederom gevangen in een lichaam met een eigen wil.

Hoewel ik voor een ander puzzelstukje ging om mijn hoofd beter te leren begrijpen, viel ik in de fuik van het overgewicht en een ouderwetse internist. Een klassiek voorbeeld van elk pondje gaat door het mondje en geruime tijd was lipoedeem eigenlijk iets onbelangrijks en onbekends. Het ging om de obertollige kilo’s. Ik moest afvallen en dat was de oplossing. Zonder ook maar de reden besproken te hebben van mijn doorverwijzing of besproken te hebben hoe we dit traject ingingen, werd ik direct op Saxenda gezet. Ik was overrompeld en dacht nog ergens bij mijzelf “als dit gaat helpen, dan doe ik het maar”. Laat ik het erop houden dat dit de start was van een mentale rollercoaster die oude wonden openscheurde en nieuwe maakte door de houding van de internist en mijn eeuwige valkuil dat ik niet goed genoeg was door mijn gewicht. Na jarenlang dat gevoel te hebben gekregen, doet je hoofd rare dingen met je. Ik verloor mijn stem en kracht om voor mijzelf op te komen. De afspraken bij deze internist werden een lijdensweg.

Voor mijzelf opkomen

Het voelde niet goed maar het duurde tot begin dit jaar dat ik de stap durfde te zetten om de overstap te maken naar een ander ziekenhuis en andere internist. Ik was in een volledige freeze modus terecht gekomen waarin ik niet meer goed voor mijzelf kon opkomen. Ik beleefde de jaren voor mijn lipoedeem diagnose opnieuw. Gelukkig heeft de huisarts wederom met mij mee gedacht en vonden wij een internist in de buurt die ook met Saxenda werkte. Hoewel ik aarzelde en mijn angsten had, want wat als dit wéér zo’n internist was, besloot ik een afspraak te maken om toch weer de puzzel op te pakken en opnieuw te gaan puzzelen.

De eerste afspraak is geweest en er is een last van mijn schouders afgevallen. Een arts die naar mij luisterde en vooral aanhoorde. Die van lipoedeem had gehoord en zich realiseerde dat hij iemand voor zich had zitten met niet de meeste makkelijke medische geschiedenis. Die toegaf dat we een lange weg te gaan hebben en nog wat te puzzelen hebben maar die dat wel aan wilde gaan. Een arts die in het hele gesprek geen een keer de standaard obesitas uitspraken deed, die geen nadruk legde op gewicht verliezen maar die vooral meedacht over wat we kunnen gaan doen om nieuwe paden in te slaan die voor mij werken. Die luisterde naar de dingen die ik had meegemaakt met collega’s, af en toe hoofdschuddend zei dat artsen niet de meest empathische personen zijn en uiteindelijk de gevleugelde uitspraak deed “maar er zijn ook goede onder ons”. In die ene afspraak, viel er een last van mijn schouders en liep ik met vertrouwen de afspraak uit. Er zijn inderdaad ook goede artsen die wel zien wie je bent en waar je tegenaan loopt. Het kan dus wel maar soms moet je door een hoop shit gaan om die ene arts tegen te komen.

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com