Er zijn verschillende periodes in mijn leven geweest waarin mijn struggle met lipoedeem dusdanig was, dat als iemand wat over mijn gewicht zei ik compleet dicht sloeg. Het jaren van aanhoren dat gewichtstoename en veranderingen aan mijn lichaam door mijn eigen schuld kwamen. Het commentaar dat elk pondje door het mondje gaat en je dus wel heel veel gegeten zal hebben. Keer op keer horen dat je gewicht de oorzaak is van al je problemen, ongeacht van het probleem. Zo vaak horen dat je meer water moest drinken, beter een appel kon eten, meer tomaatjes en komkommer moest eten. Die jaren hebben een diepe wond geslagen en zelfs toen ik wel de diagnose lipoedeem had, toen waren er vaak genoeg nog mensen die het mij allemaal wel wisten te vertellen. Dit stond nog los van alle keren dat er puur en alleen naar mijn B.M.I. werd gekeken. Een maatstaf die dusdanig achterhaald is maar waar nog wel alles aan wordt opgehangen, zonder te kijken of iemand te maken heeft met andere aandoeningen of medicatiegebruik waardoor overgewicht is ontstaan. Je zou in 2024 denken dat er toch een moment komt dat er anders naar overgewicht en de manier van meten wordt gekeken. Misschien was het wel mijn hoop dat het een keer anders zou gaan maar helaas ben ik er deze maand weer achter gekomen dat er nu nog steeds zorg instellingen zijn die alleen naar B.M.I. kijken en eigenlijk is dat heel erg verdrietig. Voor ons lipoedeem patiënten maar voor iedereen die te maken heeft met overgewicht. Nog steeds worden we beoordeeld op een nummertje.

Niet dit keer

Net als velen van ons, heb ik naast lipoedeem ook nog een aantal andere gezondheidsissues. Een van deze issues is een litteken op mijn bovenarm wat ik over heb gehouden aan een aantal arm operaties. Een litteken wat pijn doet en waar ik last van heb. Na een goed gesprek met mijn huisarts, kreeg ik een doorverwijzing naar de plastische chirurg omdat er simpelweg iets aan moet gebeuren. Na ontvangst van de doorverwijzing, heb ik meteen gebeld om een afspraak te maken. Nogmaals, een afspraak om een chirurg naar een litteken te laten kijken. Iets waar gewicht niet iets is waar je in eerste instantie aan denkt, toch? Ik belde op, gegevens werden gecheckt, doorverwijzing werd gelezen en ik benadruk nog dat het om een litteken op mijn bovenarm gaat. En toen gebeurde het. De mevrouw aan de telefoon vroeg naar mijn lengte. Bij mij begon er al iets te kriebelen. Toen kwam de vraag over mijn gewicht. Ik merkte dat ik al op mijn hoede was en eigenlijk al wist wat er nu zou komen. Nogmaals, dit hele gesprek ging dus om een afspraak om naar een litteken te laten kijken. En alsof het niets was, lepelt de dame aan de telefoon het riedeltje af: uw B.M.I. is veel te hoog, u moet afvallen en ik moet u daarop wijzen.

In plaats van dicht te klappen, ontketende het een boosheid in mij en ik reageerde fel met de vraag wat mijn B.M.I. te maken heeft met een afspraak voor een litteken. De dame in kwestie meldde dat ze dit moest melden en mij er op moest wijzen dat ik een gevaarlijk gewicht had. Dat had ze beter niet kunnen zeggen want toen was het voor mij shots fired en ik heb de desbetreffende mevrouw laten weten dat ik mij daar bewust van ben, ervoor in behandeling ben maar dat ik nog steeds geen antwoord had op mijn vraag wat dit te maken heeft met een litteken op mijn bovenarm. Mijn felheid was wellicht iets te veel voor haar want binnen een seconde kwam ze met een aantal afspraak voorstellen en probeerde het gesprek zo snel mogelijk te eindigen. Zonder een uitleg of een excuus dat ze het wellicht niet zo handig had gedaan. Ik was zo ontzettend boos, dat ik meteen het online klachtenformulier heb opgezocht van het ziekenhuis en een klacht heb ingediend dat het onacceptabel is dat er zo met patiënten wordt omgegaan die een afspraak willen maken. Nu ik deze blog schrijf, voel ik de boosheid weer opkomen.

Nooit meer

Er zijn heel wat keren in mijn leven geweest dat artsen mij erop wezen. Artsen die niet bekend waren met lipoedeem. Artsen die bevooroordeeld waren over mensen met overgewicht en niet eens het gesprek aan wilden gaan. Artsen die alles op overgewicht afschoven en elk probleem werd veroorzaakt door overgewicht, zelfs botten die geen nieuw bot aanmaakten. Maar ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand aan de telefoon bij wie ik een afspraak wil maken, op zo’n botte manier een oordeel heeft over mijn gewicht. Als het een arts was geweest, dan was ik daarmee in gesprek gegaan en had ik mijn geschiedenis kunnen vertellen. Als het een arts was geweest, dan was mijn medische geschiedenis zichtbaar geweest en was ik graag in gesprek gegaan, vooral om de problemen veroorzaakt door lipoedeem te vertellen. Maar iemand aan de telefoon die alleen maar een afspraak moet maken en begint over mijn B.M.I., girl ik hoop dat je hierop aangesproken wordt want zo ga je niet met mensen om. Wellicht stond het in het script dat ze moeten volgen aan de telefoon maar dan hoop ik dat degene die dit script heeft geschreven hierop aan wordt gesproken. Dit is niet oké en zal ook nooit oké worden. Het is ontzettend denigrerend om puur en alleen op je B.M.I. dit soort commentaar te krijgen zonder dat diegene enige achtergrond informatie van je heeft. Daarnaast kan zoiets een enorme impact hebben op de mentale staat van diegene die het te horen krijgt. Wellicht moeten de medici van Nederland daar eens bij stil staan. Wat nou als ik nu niet zo sterk in mijn schoenen was en dit was wel een trigger geweest voor mijn eetstoornis? Wat dan?

Hoe kut het ook was om dit weer mee te moeten maken, ergens ben ik ook wel blij dat het gebeurd is. Dat klinkt misschien gek, ook omdat ik er nog steeds boos over ben, maar het laat mij zien dat ik enorm gegroeid ben en voor mijzelf kan opkomen. Iets wat ik heel lang niet kon of durfde omdat ik mij een minderwaardig mens voelde. Iemand die niet mee telde in de maatschappij als persoon met lipoedeem en overgewicht. Ik heb teveel van dit soort onzin gepikt omdat ik mijzelf niet de moeite waard vond om voor op te staan en te vechten. Een gevoel veroorzaakt o.a. door opmerkingen van medici en mensen die het nodig vinden om ongevraagd advies te geven zonder je als persoon te kennen of te weten waar je mee worstelt. Het is gewoon niet done om in een gesprek voor een afspraak zoiets te vragen en al helemaal niet om “even” te melden dat iemand een te hoog B.M.I. heeft. We leven namelijk in een maatschappij waarin dat keer op keer benadrukt wordt bij mensen met overgewicht dus iemand met overgewicht, is zich daar echt wel bewust van. We leven namelijk in een maatschappij waarin we er niet omheen kunnen dat zoiets ouderwets als B.M.I. nog steeds de geldende maatstaf is. We leven dus ook nog in een maatschappij waarin het kennelijk heel normaal is om bij iets als een litteken, ook B.M.I. erbij te halen. Waarom weet ik nog steeds niet maar dat zal ik eens aan de plastisch chirurg vragen wanneer ik daar ben. Ik ben nu wel benieuwd wat de toegevoegde waarde was van mijn B.M.I. en het moeten melden. Voor de zekerheid zal ik dan een stapeltje informatie over lipoedeem meenemen en uitleggen dat ik ook liever een ander gewicht en leven had gehad.

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com