December is een maand die voor veel mensen erg druk is. Maar december is ook een maand die gaat om rustiger aan doen en meer thuis zijn. Soms is het gewoon fijn om even aan de feestdagen gekte te ontsnappen en je gewoon terug te trekken in de rust en stilte van thuis. Het is de maand van de kerstfilms, lange avonden en je misschien wel terugtrekken met een goed boek. Je kan het je haast niet voorstellen maar ik zat de eerste week van december gewoon zonder boeken omdat de bibliotheek tijdelijk gesloten was. Wel een mooi moment om een lijstje te maken van boeken die ik graag komende maand wil lezen. Benieuwd welke dit zijn, lees dan snel verder.

Tot ik je weer zie – Suzanne Kelman

Tot ik je weer zie van Suzanne Kelman is een meeslepende historische roman over een onuitwisbaar oorlogsgeheim. 1940: ‘Ik beloof dat we elkaar weer zullen vinden,’ zei ze, ‘hier, in onze geheime tuin.’ Maar buiten de tuinmuren woedde een oorlog, en het was slechts een kwestie van tijd voordat ze alles zouden moeten riskeren voor hun liefde… Heden: Laura verhuist naar Norfolk om een prachtige tuin op het terrein van een Engels landhuis te herstellen, maar wanneer ze een doos vindt, beseft ze dat de tuin geheimen heeft. Ze raakt gefascineerd door de inhoud: een sleutel en een cryptische aantekening. Laura beseft het nog niet, maar in haar hand geklemd heeft ze het eerste fragment van een oorlogsgeheim dat zich over heel Europa uitstrekte en tot nu toe verborgen is gebleven. En van een liefdesverhaal waarvoor twee mensen het ultieme offer brachten en dat Laura’s eigen leven voor altijd zal veranderen.

Bron afbeelding + tekst: Bol.com

Eigenlijk ben ik niet zo’n fan van boeken die over de oorlog gaan maar soms zit er wel eens een boek tussen die ik wil lezen. Vooral als het verhaal in het nu speelt en er geheimen ontdekt worden vanuit de oorlog. Tot ik je weer zie sluit hier op aan en ik ben dan benieuwd of ik dit boek over de oorlog kan lezen.

Het proces: Een rechter over de zaak-Holleeder – Frank Wieland

4 juli 2019 de Amsterdamse rechtbank legt Willem Holleeder een levenslange gevangenisstraf op voor het uitlokken van zes aanslagen. Bij die aanslagen, gepleegd tussen 2002 en 2006, zijn vijf mensen vermoord. Een van de drie rechters die tot dit vonnis komen is Frank Wieland, voor wie de zaak-Holleeder de laatste rechtszaak is voordat hij met pensioen gaat.

In Het proces blikt Frank Wieland terug op zijn leven en op zaken die hij in zijn lange carrière als rechter heeft behandeld. Hij gaat in op de positie van het slachtoffer, op onderwerpen als de belangstelling van de media, een eigen mening, wraking, zwijgrecht en op de vraag hoe het is om als rechter een levenslange straf op te leggen.

Het resultaat is een unieke inkijk in de wereld van het Nederlandse strafproces. Niet eerder lazen we hoe een rechter de verschillende aspecten van een rechtszaak beleeft – van de aanloop, het horen van de getuigen, pleidooi en requisitoir tot de uitspraak met de veroordeling

Bron afbeelding + tekst: Bol.com

De zaak Holleeder kan je haast niet gemist hebben maar je lees vaak maar weinig over hoe zo’n proces wordt ervaren door de rechters. Hoe bijzonder is het dan ook dat een rechter nu een boek heeft geschreven over het proces van een van de meest spraakmakende criminelen van Nederland.

Zo min mogelijk mij – Christine van der Geest

Als je Christine voor het eerst ontmoet, denk je waarschijnlijk dat ze het goed voor elkaar heeft: jurkje, hakken, goede baan bij een hip bedrijf, appartementje in Amsterdam. Maar jij hoort het stemmetje in haar hoofd niet. Dat stemmetje dat haar al sinds haar vijftiende vertelt dat er minder Christine zou moeten zijn. Zo min mogelijk Christine zelfs. Op haar werk verzint ze smoezen om de lunch over te slaan. Ze liegt ’s avonds dat ze al gegeten heeft en maakt lange wandelingen door de stad, alleen maar om calorieën te verbranden. Tot ze zich realiseert dat de vertrouwde stem die lang haar beste vriendin leek haar alleen maar ziek, verdrietig en eenzaam maakt en ze er afscheid van moet nemen. Alsof dat zomaar kan. Zo min mogelijk mij is geen gemakkelijk verhaal over de gevaren van een eetstoornis, maar een begripvol hart onder de riem voor iedereen die ermee te maken heeft, van iemand die exact weet hoe het is. ‘Dit koekje is mijn grootste angst. Het is alsof ik vergif op moet eten. Ik kan het niet. Ik wil het niet. De gevaren die ik zie, zijn gewoon niet te overzien. Het is too much.’

Bron afbeelding + tekst: Bol.com

Als eetstoornis patiënt, vind ik het altijd interessant om te lezen hoe anderen een eetstoornis ervaren en wat de impact is op hun leven. Het klinkt misschien als mijzelf pijn doen maar dat is het zeer zeker niet. Ik ben benieuwd hoe anderen het ervaren en wat de achtergrond is van andere patiënten. Vaak is een eetstoornis maar het gevolg en licht er een veel groter probleem achter. Er zit namelijk altijd een mens achter de eetstoornis en daarom zijn dit soort boeken zo goed.

Oversharing – Jane Fallon

Ooit was Iris gelukkig. Ze had een huis, een man, de belofte van een gezin. Nu is ze gescheiden en verhuurt ze haar logeerkamer om rond te komen. Het had erger gekund – maar het ook béter gekund. Als Maddy er niet was geweest. Maddy, de vrouw die haar leven heeft verpest. Influencer Maddy heeft haar merk opgebouwd rondom ‘haar gelukkige gezinnetje’. Ze is beroemd om haar wholesome video’s over het leven met haar man en schattige tweeling. Iris gelooft er geen bal van. En ze gaat bewijzen dat het allemaal nep is…

Bron afbeelding + tekst: Bol.com

Jane Fallon schijnt de koningin te zijn van de wraak boeken. Het lijkt mij een heerlijk boek om te lezen. Af en toe eens wraak nemen en mensen ontmaskeren, moet kunnen.

Ik beloof je dat ik honderd word – Peter R. de Vries & Royce de Vries

In het laatste anderhalf jaar van zijn leven hield Peter R. de Vries in het geheim een logboek bij. Vanaf de dag dat hij in aanraking komt met de kroongetuige in het Marengo-proces tot aan de dag van de aanslag op zijn leven (6 juli 2021), doet hij nauwgezet en bij vlagen met humor, verslag van zijn rol als vertrouwensman van Nabil B. Hij vertelt over zijn rol in het verdedigingsteam dat hij vormde met de advocaten Peter Schouten en Onno de Jong, en de krachten waarmee hij werd geconfronteerd: de onthutsende wijze waarop het Openbaar Ministerie het verdedigingsteam en de familie van de kroongetuige probeert tegen te werken, en de strijd met advocaten en bepaalde ‘vrienden van de media’. In het logboek is Peter R. aan het woord, de publieke persoonlijkheid en crimereporter, de bevlogen strijder voor rechtvaardigheid. Parallel daaraan lezen we over de familieman Peter, betrokken vader voor zijn dochter en zoon, opa van zijn kleinkinderen, in de ontroerende en aangrijpende dagboekfragmenten van zoon Royce de Vries (1989), die met dit boek zijn debuut maakt als schrijver. De verhalen van Royce lopen deels synchroon met het leven van zijn vader, maar bevatten ook herinneringen aan hun reizen en bijzondere ontmoetingen, de gezamenlijke passie voor voetbal en duiken, en de (ongevraagde) bezoekjes aan huis door Willem Holleeder. Royce vertelt hoe hij Amanda ten huwelijk vroeg, over de geboorte van hun oudste zoon, zijn bijzondere band met zijn moeder Jacqueline en zus Kelly, en zijn passie voor de advocatuur. En hij schetst wat er gebeurde in de negen dagen na de aanslag tot Peters overlijden op 15 juli 2021, bij de uitvaart en wat er daarna gebeurde in het leven van zijn familie en de andere hoofdrolspelers in het boek. Ik beloof je dat ik honderd word is bovenal een boek over een vader en een zoon. Over familiebanden, loyaliteiten, principes, redenen om voor te leven en te strijden. Over je rug recht houden, ‘de weg ertegen’ en een leven dat in het teken staat van de juiste keuzes maken – en daarvoor staan. Het is een boek dat geen lezer onberoerd zal laten.

Bron afbeelding + tekst: Bol.com

Iedereen herinnert zich vast het moment dat ze hoorden dat Peter R. de Vries was neergeschoten. De wereld leek even stil te staan. Over de dagen na de aanslag en tot zijn overlijden is niet heel veel bekend. Dat is ook iets privé en een familie aangelegenheid. Hoe mooi is het dan ook dat Royce de Vries dit nu wil delen en daarin ook de dagboek fragmenten van zijn overleden vader meeneemt. Een ander beeld van de man achter de misdaadreporter.

Wat gaan jullie doen deze maand om je rust te pakken?

Take care!

xoxo

Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com