Deze week is het de jaarlijkse Boekenweek. Zoals ieder jaar werd deze week uiteraard geopend met het traditionele Boekenbal en is er weer het Boekenweekgeschenk. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik de afgelopen jaren het Boekenweekgeschenk niet bijster boeiend vond. Het sprak mij simpelweg niet aan. Tot ik afgelopen vrijdag het interview zag met de familie Chabot bij Sophie en Jeroen. De familie Chabot zijn dit jaar de schrijvers van het Boekenweekgeschenk. Niet alleen de bekende schrijvers uit de familie maar ook de moeder van de familie en de laatste zoon die nog niet schreef, hebben ook hun aandeel aan dit boek geleverd. Ik vond het zo’n typisch Chabot interview afgelopen vrijdag, dat ik dit jaar wel het Boekenweekgeschenk wilde lezen. Ik heb al eerder het boek van Splinter Chabot en in het verleden meerdere boeken van Bart Chabot gelezen dus ik was eigenlijk wel benieuwd naar de andere leden van de familie. Benieuwd wat ik ervan vond? Lees dan snel verder.
Gezinsverpakking – De Chabotten
De Chabotten – vier broers, twee ouders en een hond. Eén gezin, zeven stemmen. Voor dit Boekenweekgeschenk bezorgden ze alle zeven een vertelling over hun familiebestaan. De stemmen van de Chabotten contrasteren, smelten samen, bewonderen, verzuchten, zingen en blaffen. En vallen soms stil.
Mijn mening
Na het zien van het interview afgelopen vrijdag met de familie Chabot, was ik vooral naar de geschreven stukjes van moeder Chabot. Dat klinkt misschien een beetje oneerbiedig om haar moeder Chabot te nemen, maar uit het interview bleek wel dat zij de spil van het gezin is en er voor zorgt dat alles blijft draaien in de creatieve chaos van haar man en zonen.
Ik vond het een heel leuk boekje om te lezen vooral doordat de hoofdstukken iedere keer door een ander worden geschreven. Zelfs hond Bril komt aan het woord, geschreven door Splinter Chabot. Het boekje geeft een leuk inzicht in de creatieve chaos in Huize Chabot. Een huis gevuld met boeken, veel kleur en vooral een thuis voor alle familie leden. Het is ook wel een boek met een traan (en die heb ik ook echt gelaten) vooral door de stukjes van en over hond Bril maar ook door het ouder worden door vader en moeder Chabot. Hoewel het een klein boekje is met maar 100 pagina’s, je voelt de liefde voor elkaar binnen het gezin Chabot en het is doorspekt met leuke herinneringen aan familie vakanties. Toch vond ik het af en toe erg chaotisch en soms onbegrijpelijk. Iets wat wellicht bij de Chabotten past maar wat ik soms wel lastig vond om te lezen. Ik miste soms de connectie tussen de geschreven stukjes. Maar al met al, een heerlijk boekje om te lezen.
Take care!
xoxo
Bron stock afbeeldingen: Unsplash.com
