In 2022 kwam er een enorme aandacht voor mishandeling in relaties door het incident tussen Lil’Kleine en Jaimie Vaes. Iets waar iedereen een mening over had en waar ook een duidelijke portie victim blaming op werd toegepast. Want hoe kun je zoiets accepteren? Waarom zou je zoiets toelaten en in de relatie blijven zitten? Het toonde maar weer hoe makkelijk het is om te oordelen als buitenstaander. Je kan veel vinden van en zeggen over Jaimie Vaes maar door haar verhaal te delen, liet zij wel zien dat mishandeling binnen een relatie niet zomaar ontstaat en dat er soms een hele lange weg aan vooraf gaat die niet alleen bestaat uit fysieke maar ook psychische mishandeling. Tevens liet zij zien dat het niet zo makkelijk is om uit een toxic relatie te stappen. Ik las het afgelopen jaar heel wat boeken waarin mishandeling binnen de relatie centraal stond. Zo ook “Dat zou jij nooit toelaten” van Tessel ten Zweege. Vandaag de review van dit boek.
Dat zou jij nooit toelaten – Tessel ten Zweege
Tijdens een weekendje Londen ontmoet eerstejaarsstudente Tessel de charmante, zelfverzekerde Luis. Als Luis niet lang daarna voor haar naar Amsterdam komt is ze verguld, maar al snel ontpopt hij zich tot een jaloerse, gewelddadige machtswellusteling.
Tessel probeert haar gewone studentenleventje voort te zetten en ontwikkelt zich tot uitgesproken feminist met een eigen tijdschrift. Maar al leert ze de wereld waarin ze leeft en de positie die ze als vrouw inneemt steeds beter te begrijpen, toch durft ze de waarheid niet onder ogen te zien: thuis heeft ze een partner zitten die haar psychisch en fysiek mishandelt.
Partnergeweld komt niet alleen voor bij gesettelde stellen. Juist jonge mensen, nog onervaren in de liefde, zijn er kwetsbaar voor. In dit boek doet Tessel ten Zweege niet alleen haar eigen verhaal, ze biedt ook de informatie die anderen nodig hebben om partnergeweld te voorkomen, herkennen en doorbreken.
Bron: Bol.com
Mijn mening
Net als Jaimie Vaes, laat Tessel ten Zweege zien hoe mishandeling binnen een relatie als een soort sluipmoordenaar erin kan sluipen zonder dat je het wellicht beseft. Hoe je het gedrag van de partner nog goed praat. Hoe je de eerste klap goed praat. Hoe je het vooral naar jezelf goed praat. Maar ook hoe radeloos je op een gegeven moment bent en je niet meer weet hoe je eruit moet komen. Door het delen van haar verhaal, laat Tessel ten Zweege ook zien hoe ontzettend eenzaam het is als je in een relatie zit waarin mishandeling plaatsvindt en hoe je je op een gegeven moment in een web van leugens bevind om de schone schijn maar op te houden naar de buitenwereld.
Het boek is deels het verhaal van Tessel ten Zweege en wordt afgewisseld met informatie stukken over mishandeling, geweld in relaties en feminisme. Wellicht probeert de schrijfster met deze afwisseling te laten zien dat het iedereen kan overkomen en dat ongeacht hoe sterk je overkomt naar de buitenwereld, het jou ook kan overkomen als je tegen de verkeerde partner aanloopt. Maar ik vond de info stukken op een gegeven moment niet meer interessant en niet meer passen bij het onderwerp van het boek. Dat is het enige wat mij tegenstond in dit boek maar verder een heel interessant verhaal om te lezen. Voor mijn gevoel een boek dat veel jongere meiden zouden moeten lezen om zo te zien wat de impact is van een toxic liefde en wat je kan doen, mocht je in een soortgelijke relatie te belanden.
Take care!
xoxo
Stock afbeeldingen: Unsplash.com
We oordelen inderdaad vaak makkelijk over iets dat we horen/zien of denken te weten. Lijkt me vreselijk om dit mee te maken of om dit bijvoorbeeld bij mijn kinderen te zien. Ik ben jaren met een narcist getrouwd geweest. Duurde eeuwen voor mij om te zien wat mijn omgeving al lang door had terwijl ik mezelf toch als een moderne en zeker niet op haar bekkie gevallen vrouw zie, toch gebeurde het mij, heb en houd daar ook echt last van en dat zal wellicht de rest voor mijn leven ook zo blijven. De schade is ‘real’ zeg maar.
Komt een en ander ook niet omdat ‘we’ soms het idee krijgen dat jaloersheid van je partner een compliment is? Dat een ‘klapje’ een romantische geste is? Dat we als vrouwen vaak neergezet worden als tangen/bitches/zeurpieten?
Ik kan met hand op mijn hart verklaren dat een klap (van een vriend/man/vrouw/partner/kennis/kind) voor mij einde relatie is. Punt.
Dat er vrouwen én mannen zijn die wél slachtoffer zijn, snap ik en ik snap ook best wel dat het een heel groot iets is om uit een geweldadige relatie te stappen. Maar ja. Als buitenstaander kun je heel moeilijk je helpende hand uit blijven steken als men zichzelf overtuigd heeft toch liever in zo’n situatie te blijven.