Selecteer een pagina

Vorig jaar deed ik een poging om een boek van Lorraine Fouchet te lezen en na een kwart te hebben gelezen, ben ik afgehaakt. Het was niet mijn type boek en ik kwam er simpelweg niet doorheen. Teveel karakters, te moeilijk geschreven en ondanks dat het een Franse basis had, sprak het mij totaal niet aan. De kleuren van het leven is het laatste boek van Lorraine Fouchet en ik werd getriggerd door de titel. Ik besloot Lorraine Fouchet een tweede kans te geven en deed een poging om haar laatste boek te lezen. Benieuwd wat ik ervan vond, lees dan snel verder.

De kleuren van het leven – Lorraine Fouchet

Kim verruilt het pittoreske eiland Groix voor de Cote d’Azur, om als gezelschapsdame in dienst te treden van de steenrijke en dementerende Gilonne. Deze excentrieke bejaarde krijgt wekelijks bezoek van haar zoon, die zeer gesteld is op zijn moeder. Kim raakt gecharmeerd van het duo. Maar dan ontdekt ze dat de echte en enige zoon van Gilonne twee jaar eerder is verongelukt. Gilonne lijkt hier niet van op de hoogte te zijn. Wie is deze man die wekelijks op bezoek komt? Kim is vastbesloten dit familiegeheim te ontrafelen. Ondertussen vraagt ze zich af of ze er wel goed aan heeft gedaan haar veilige eiland, waar het leven opgeruimd en overzichtelijk was, te verlaten.

Bron: Bol.com

Mijn mening

Hoewel ik het boek wel heb uitgelezen, kostte het mij wederom heel veel moeite. Weliswaar minder moeite dan de vorige keer maar ik denk dat Lorraine Fouchet gewoon niet mijn type schrijfster is. Dat de verhalen zich allemaal afspelen in Frankrijk, en dit keer ook aan de Côte d’azur, spreekt mij ontzettend aan en ik lees heel veel dingen die ik herken aan de Franse levensstijl waar mijn hart wel een sprongetje van maakt. Maar de boeken van Lorraine Fouchet zijn best moeilijk om te lezen. Er gebeurt veel, er zijn veel personages, soms wordt er iets op een typische regionale manier gezegd en er komen veel verschillende plaatsen in voor waardoor je soms niet weet waar je nu precies bent en wie er bij betrokken zijn.

Het verhaal vond ik wel intrigerend en boeiend. Dankzij een oudere dame vinden verschillende mensen zichzelf weer terug en krijgen ze zelfs weer een moeder figuur in hun leven. Maar voordat je als lezer hebt uitgedokterd hoe dat nu precies zit, ben je al aan het einde van het boek. Dat maakt het verhaal soms lastig om te lezen omdat  je soms gewoon niet weet bij welk personage je nou zit. Ik heb het boek uitgelezen maar het kostte mij echt veel moeite om door te gaan. Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik het boek tot het eind heb gelezen omdat de puzzelstukjes op zijn plek vielen maar het is niet een echte page turner als ik eerlijk ben.

Geven jullie schrijvers wel eens een nieuwe kans als het eerste boek je niet zo bevallen is?

Take care!

xoxo

Voor deze blog zijn affiliate links gebruikt. Klikken en kopen via deze link is lief en helpt Plus een Beetje maar kost niets extra’s.

Bron stock afbeeldingenShutterstock