Selecteer een pagina

Happy wednesday! Er is weer een week razendsnel voorbij gevlogen en het aftellen naar het einde van 2017 is nu echt begonnen. Het was mijn eerste week als 39 jarige (ja, dat zei ik echt) en het bevalt eigenlijk wel goed. Misschien helpt het dat ik mij bij lange na niet 39 voel. Het was ook een week met vriendinnen dates, het volgen van mijn gevoel en hopen dat het op zaterdag niet zou gaan regenen. Waarom ik zo hoopte, lees je uiteraard vandaag.

Maandag 20 november ’17

Na een weekend verjaardag vieren, is het gewoon weer tijd om aan het werk te gaan. Ik word verrast met een bomvolle inbox (ietsiepietsie not so amused over) en een heleboel vragen (terwijl ik maar 1 dag weg ben geweest). Je snapt dus waar ik mijn dag aan heb gespendeerd en dat de dag ook redelijk voorbij is gevlogen. Een van mijn collega’s was dan wel weer zo lief om een verjaardagscadeautje in mijn la te leggen: mega grote merci chocolade waarvan ik niet eens wist dat het bestond. Ik heb te weinig tijd in mijn dag en sluit niet heel tevreden af. Gelukkig heb ik afgesproken met een vriendin en wordt het een super gezellige avond.

Dinsdag 21 november ’17

Mijn dag begint met file. Altijd het perfecte begin van de dag. De foto rechtsboven heeft 10 minuten geduurd op zijn minst en toen ineens stond die vrachtwagen naast mij die je linksonder ziet. Ik weet niet wat er precies gebeurde maar ik weet wel dat niet alleen ik verbaasd was maar ook degene voor mij. Soms zijn mensen zo raar in het verkeer. I just can’t. Ik heb nog genoeg werk liggen van gisteren dus ik kan weer lekker aan de slag. Het lijkt deze week wel Sinterklaas want elke klant die langskomt op kantoor neemt wat lekkers mee. En vandaag krijg ik speciaal van een van mijn klanten, met wie ik heel veel contact heb, een chocolade letter omdat ik nog even snel wat voor ze regel. Vanavond heb ik afgesproken met Eline (mocht je benieuwd zijn wie zij is, lees dan hier haar gast blogs) om eindelijk bij te kletsen. In een vriendschap waar chronische ziekte de rode draad is, komt het nog wel eens voor dat afspraken eerst 3x verschoven moeten worden voordat ze eindelijk plaatsvinden. Maar we weten elkaars situatie en dan voelt het gewoon oke om te zeggen dat het een keer niet lukt. De avond is te kort want we hebben teveel om bij te kletsen. Waar we elkaar in de revalidatie twee keer per week zagen en alle tijd hadden om bij te kletsen, hebben wij nu gewoon te weinig tijd. Het was in ieder geval wel een hele fijne avond en ik ga met heerlijke goodies naar huis. Voordeel als je een vriendin hebt die zelf overheerlijke chocolade en notenpasta maakt.

Woensdag 22 november ’17

Gisteren was het een chocolade letter, vandaag is het saoto soep. Blijer kan je mij niet maken en deze is echt zooooo lekker. Het grappige is dat deze toko naast mijn vroegere middelbare school in Amsterdam is en ik ze dus al ruim 25 jaar ken. Zo zie je maar hoe je weer op elkaars pad kan komen. Na twee dagen, ben ik vandaag eindelijk een beetje bijgewerkt en kan ik mij gaan voorbereiden op de komende tijd. De feestdagen planning moet de deur uit en ik wil zoveel mogelijk mailings voor de komende weken voorbereid hebben. Op die manier kan ik mij volledig focussen op de verkoop en onze klanten. En natuurlijk mijn nieuwe collega inwerken. It’s busy. ’s Avonds schuif ik lekker aan bij mijn ouders. Mijn vader heeft weer heerlijk gekookt en ik had graag een foto willen laten zien maar de rode draad van deze week was dat al mijn foto’s ongeveer zijn mislukt. Haast en ongeduld. ’s Avonds werk ik nog aan de Crea Cross blog en ik schuif vroeg mijn bed in.

Donderdag 23 november ’17

Ik zal eerlijk toegeven dat ik niet meer goed weet hoe deze donderdag in elkaar zat. Ik heb gewerkt en het was waarschijnlijk zo druk dat ik helemaal kwijt ben hoe de dag ging. Thuis ben ik in ieder geval lekker op de bank geploft, heb een beetje aan mijn blog gewerkt en uiteraard de Kardashians gekeken. Angstvallig hou ik het weer bericht in de gaten van zaterdag gaan wij naar de IJ-hallen om te verkopen en het ziet er nogal onheilspellend uit. Niet zo gek in deze tijd van het jaar. Ik hoop dat het mee gaat vallen.

Vrijdag 24 november ’17

Zoals ik al schreef, de week is een beetje voorbij gevlogen en soms mislukten de foto’s gewoon. Of ik vergeet gewoon een foto te maken zoals vandaag het geval is. De week was intens en dat merk ik behoorlijk vandaag. Black friday gaat dan ook volledig aan mij voorbij. Gelukkig brengt de kleinzoon van mijn werkgever wat afleiding als hij met zijn waterpistool binnenkomt en hij mij op de hoogte brengt over Sinterklaas en Spiderman. Een fijne afleiding en een gesprek op hoog niveau maar ik ben gelukkig wel weer volledig op de hoogte van het reilen en zeilen van Sinterklaas en Spiderman. Na het werk ga ik nog even boodschappen doen voor morgen en dan is de dag klaar. Ook omdat ik morgen om half 5 moet opstaan.

Zaterdag 25 november ’17

Het is IJ-hallen tijd en dit keer gaat mijn vader weer een keertje mee. We moeten vroeg op weg en onderweg worden wij begroet door heel wat herten. Ik kan daar zo blij van worden. Minder blij dan van het vroege opstaan maar goed, ik weet waarom ik het doe. Als we aankomen is het natuurlijk nog donker en we gaan als een malle aan de slag om de auto uit te laden. We staan buiten vandaag en ja, het is koud! Ik besluit om vandaag alles voor lage prijzen weg te doen en we maken heel wat mensen ontzettend blij. Mede omdat wij soms gewoon wat weg geven en je ziet dat het mensen goed doet. Absoluut een licht puntje van deze vader dochter dag. Minpuntje is het weer want halverwege de dag (gelukkig op het moment dat wij al lekker hebben verdiend) begint het te hagelen en regenen. En ja, als je het al koud hebt en je wordt ook nog eens nat, dat werkt niet goed voor mijn humeur. Als mijn vader er vandaag niet bij was geweest, dan had ik niet geweten hoe ik deze dag had overleefd. Normaal doe ik het in mijn eentje maar vandaag ben ik echt niets waard. Als het tijd is, ruimen wij in een razend tempo op en zien nog hoe een graffiti artist zijn kunsten op de muur spuit. Als je van street art houdt, dan is het terrein van de IJ-hallen echt heaven. Zoveel moois te zien. Maar, ik geef het eerlijk toe, ik ben blij als we het terrein afrijden en mijn vader terug rijdt. Ik ben koud tot op het bot en helemaal leeg. Ik eet nog even een boterham bij mijn ouders en als ik thuis kom duik ik meteen in bed, na een warme douche.

Zondag 26 november ’17

Na een goede nacht slaap, ben ik om 5 uur wakker. Mooie tijd als je om 9 uur bent geslapen maar let’s be honest, niet echt normaal na zo’n week en weekend. Maar goed, it is what it is en ik besluit dan ook om maar aan mijn blog te werken en lekker rustig aan te doen verder. Ik doe echt lekker niets behalve mijzelf van bed naar de bank verplaatsen en daar door te gaan met niets doen. Ik kijk natuurlijk naar Max Verstappen en lees een beetje. Na de race besluit ik dat ik toch wel even iets in mijn huishouden mag doen zodat ik met een opgeruimd hoofd de nieuwe week begin. Tegen etenstijd ga ik naar mijn ouders en trek voor het eerst dit jaar mijn UGGS aan. Ik draag ze eigenlijk niet zo heel vaak omdat ik ze gewoon te lomp vind maar voor een zondag mag het. Helemaal als ik buiten kom en merk dat het weer totaal aan mij voorbij is gegaan. We eten een bomvolle wrap en kijken basketbal en voetbal. Lekker een ouderwetse zondagavond net als vroeger. Thuis kruip ik meteen mijn bed weer in want om 5 uur opstaan uit vrije wil, hakt er dan toch wel weer in.

It’s a wrap again! Hoe was jullie week? Zijn jullie al aan het aftellen naar kerst?

Take care!

xoxo