Selecteer een pagina

Het jaar is nog niet zo heel lang bezig maar ik heb nu al de meest stormachtige week van het jaar beleefd. Een week waarin ik een bitchslap kreeg van mijn eigen hormonen, wij een van de heftigste stormen voor onze kiezen kregen en ik twee dagen bezig was om de award voor beste dochter ever binnen te slepen. Wat ik allemaal deed in week 3 van 2018, lezen jullie uiteraard vandaag.

Maandag 15 januari ’18

Vandaag is het blue monday en eigenlijk wil ik niet toegeven aan dit soort dagen maar ik heb echt een paar hormonen dat mij compleet bitchslapt en start de maandag ook nog eens in de file. De week zou gewoon niet zo moeten beginnen. Mijn humeur is beneden peil en ik kan mij lastig concentreren. Wat weer niet heel handig is omdat ik vandaag alleen zit en al mijn focus kan gebruiken. Ik sleur mijzelf de dag letterlijk door en twijfel even of ik naar de meeting moet gaan die ik heb. Om niet te verzanden in de blue monday modus ga ik toch maar ook daar ben ik niet bij. Thuis duik ik meteen mijn bed in want dat lijkt mij beter omdat ik gewoon niet zo aardig ben voor de mensheid vandaag naar mijn gevoel.

Dinsdag 16 januari ’18

De hormoon bitchslap continues en ik ben er nu al zo ontzettend klaar mee. Normaal heb ik er niet zo heel veel last van maar kennelijk is er een hoop gaande in mijn lichaam nu ik met een levensstijl aanpassing bezig ben. Of nu er laagjes van mijn schild aan het afvallen zijn, kan ook. Maar lichtpuntje van vandaag, we krijgen er versterking bij op kantoor en ik ben de hele dag bezig met het inwerken van een nieuwe collega. Werk is daardoor zo druk dat ik al snel mijn slechte bui vergeet en de tijd voorbij vliegt.  Maar als ik dan eenmaal het kantoor uitloop, is het ook gewoon klaar en thuis duik ik in een comfy outfit op de bank. Dit wordt echt de rode draad van deze week.

Woensdag 17 januari ’18

Ik trotseer het slechte weer en begin de dag bij de huisarts voor onze monthly meeting. Gewapend met de offerte vanuit het Centrum voor Lipoedeem kom ik aan. Mijn huisarts zucht eens diep als hij de bedragen ziet en blijft zijn hoofd schudden. We bespreken de mogelijkheden maar ook wat ik de komende tijd nodig ga hebben want op emotioneel gebied is er ook veel aan het veranderen. Ik ben heel erg realistisch over de veranderingen van mijn benen maar ik weet ook dat het emotioneel veel teweeg gaat brengen. Dat doet het simpelweg nu al. Op het werk ben ik er niet helemaal bij omdat ik het gesprek een aantal maal door mijn hoofd laat gaan. Eigenlijk heb ik er geen tijd voor want ik heb een nieuwe collega die ingewerkt moet worden. Een van onze klanten verrast mij met een van de beste sambals die er is. Het is wel zo’n sambal waarvan je echt tranen in je ogen krijgt maar goed, lekker excuus om te huilen toch.  ’s Avonds kruip ik lekker bij mijn ouders op de bank en eet ik weer een heerlijke maaltijd van mijn vader. Ik ga vroeg weg want ik moet morgenochtend vroeg mijn ouders naar Schiphol brengen.

Donderdag 18 januari ’18

Yes, this is my happy face om 6 uur ’s ochtends. Het is de dag van de mega storm die over het land trekt en het wordt nog spannend of mijn ouders weg komen. Als we op Schiphol aankomen, lijkt de Thalys nog te vertrekken maar zodra ik thuis kom, blijkt dat het nog onzeker is en zij inmiddels onderweg zijn naar Amsterdam Centraal. Ik ben al vroeg onderweg en de wind is nog niet eens op zijn krachtigst maar ik zie al behoorlijk wat vrachtwagens die moeite hebben. Onderweg naar het werk kom ik vast te staan in een file en voel de kracht van de wind die behoorlijk tegen mijn auto aan beukt. Op het werk lijken wij relatief nog weinig last er van te hebben en kunnen we behoorlijk doorstomen. Tot mijn moeder mij om 1 uur belt met de mededeling dat ze vast staan op Centraal Station en Parijs het sowieso vandaag niet meer gaat worden maar dat ze ook niet terug naar Zandvoort komen. Ik laat letterlijk alles vallen en stap mijn auto in om ze op te halen. Twee uur en heel wat kilometers later ben ik weer op kantoor. Gelukkig zit ik in een soort adrenaline rush en kan ik de dag nog redelijk afmaken. Mijn vader is wel vast besloten om morgen nog naar Parijs af te reizen maar dat houdt wel in dat we morgenochtend om kwart over 5 weer in de auto moeten zitten. Ik ga dus vroeg mijn bed in.

Vrijdag 19 januari ’18

De laatste dag van de werkweek is een feit en de mijne begint om kwart over 5 als ik mijn vader naar Amsterdam breng. De twijfel was tussen Schiphol en Amsterdam maar omdat de Thalys natuurlijk in Amsterdam begint en het allemaal nog niet zeker is, vind ik het toch het beste om hem naar Amsterdam te brengen. Wat uiteindelijk de juiste beslissing blijkt want gelukkig heeft hij een stoeltje om te zitten en vertrekt zijn trein. Een paar uur later is hij alweer in Parijs. De storm heeft voor onze zendingen wel voor een vertraging gezorgd en ook voor de aankomende containers dus we hebben behoorlijk wat te puzzelen. Het valt mij mee hoe ik de dag doorkom. Meestal heb ik het zwaar op dagen dat ik zo vroeg op sta maar vandaag valt het gelukkig mee. Thuis ga ik eerst even een uurtje liggen, lees wat in het boek van Gabrielle Bernstein, probeer grotendeels mijn huishouden alvast gedaan te hebben en wacht af wat het vliegtuig van mijn vader gaat doen. Helemaal na een berichtje van hem dat de vertrekhal in Parijs wordt ontruimt en ik daarna niets meer van hem hoor. Uiteindelijk zijn er allemaal tegenstrijdige berichten over de aankomst van het vliegtuig (eerst eerder en dan weer later) dat ik behoorlijk gestrest en boos de auto in stap. Boos op de Schiphol app of gewoon boos omdat ik er klaar mee bent dat een storm het hele land ontregelt. Gelukkig valt het allemaal mee als ik op Schiphol aankom en mijn vader komt al snel uit de gate gelopen. Ik lever hem netjes thuis af en neem een pakketje mee wat ik niet verwacht had (dank je wel Nina!). Maar als ik thuis kom, is het ook echt klaar.

Zaterdag 20 januari ’18 + Zondag 21 januari ’18

Na deze (in alle opzichten) stormachtige week, heb ik echt ontzettende behoefte aan weekend. Ik besluit echt alles even de boel de boel te laten en ga in mijn comfy outfit (+ badjas omdat hij zo lekker warm is) op de bank het nieuwe seizoen van Grace & Frankie kijken. En eigenlijk is dat hoe ik het weekend doorbreng. Ik heb alleen zondagochtend nog een afspraak om te lunchen maar daarna plof ik op de bank bij mijn ouders om Ajax te kijken. Ik begin zo’n weekend steeds fijner te vinden en kan er stiekem heel blij van worden als ik gewoon helemaal niets hoef te doen.

It’s a wrap, hoe was jullie week?

Take care!

xoxo

Afbeelding weekend: Shutterstock