Selecteer een pagina

39946f721dc3dffeee0dfaad37658a07

Regelmatig heb ik de afgelopen tijd de vraag gekregen hoe ik 3 jaar schuldsanering ben doorgekomen. Een vraag die ik eigenlijk op het moment dat ik erin ging mijzelf ook afvroeg want hoe ga je 3 jaren in de schuldsanering doorkomen, wetende dat je op een houtje moet bijten en je onder bewind staat? Ik weet nog dat ik op 7 februari 2013 de rechtbank uitliep en bij mijzelf dacht “3 jaar lang .. dan ben ik in 2016 een keer klaar en dan ben ik al 37 jaar. Dat is een lange tijd”. Maar achteraf gezien zijn die drie jaar voorbij gevlogen en vandaag deel ik met jullie hoe ik dat voor mekaar heb gekregen want elk nadeel, heb een voordeel (om maar even in Cruyff termen te blijven).

99852e97090358a27ce3cf1e8341de33

Onderbewust heb ik voor ieder jaar feitelijk een doel gehad. Daar kwam ik pas in het derde jaar achter en toen kon ik heel bewust een doel stellen. Het eerste jaar was mijn grootste doel om op de been te blijven en zorgen dat ik kon blijven functioneren. De jaren van stress, ellende en schulden hadden mij volledig uitgeput en ik stond dan ook op het randje van een burn-out. Nu had ik eraan toe kunnen geven en thuis kunnen gaan zitten maar dat had naar mijn idee alles verergerd. Plus het feit dat een van de voorwaarden in de schuldsanering is dat je je uiterste best moet doen om zoveel mogelijk inkomsten te te vergaren. Dat is 1 ding dat ik altijd in mijn achterhoofd heb gehouden, ik moest en zou werken want thuis zitten, zou uiteindelijk alleen maar geld kosten. Dus hoe rot ik mij ook voelde, ik ging door. Weliswaar op mijn tandvlees en ontzettend boos op de wereld (maar vooral mijzelf) maar ik probeerde zo goed en kwaad als het kon mijzelf op de been te houden.

40e7df0fd0641f4fd7158cc82e450cd1

Jaar twee was gericht op stabiliteit op mijn werk en mijn financiën. Iets wat ik eigenlijk nooit echt heb gehad. Als er iets is waar deze drie jaar goed voor zijn dan is het wel om je financiën op orde te krijgen en je te realiseren wat geld waard is. Ik ben druk aan de slag gegaan met een kasboek om te zorgen dat ik een goed overzicht had van wat er binnen kwam en wat eruit ging. Datzelfde kasboek gebruik ik nu nog steeds. Daarnaast bleef ik hard werken wat uiteindelijk in een vast contract resulteerde. Twee zaken die rust gaven en waar ik mij geen zorgen meer over hoefde te maken. Het was ook het jaar waarin ik mij realiseerde dat geld niet alles is en dat ik kon gaan accepteren dat ik niet alles meer kon. Dat je niet aan alles maar mee kunt doen en dat je keuzes moet maken, helemaal in een situatie waarin je krap zit. Ik leerde heel bewust met mijn geld om te gaan en ik leerde vooral ook dat je je geluk niet haalt uit een nieuw jasje of iets anders materieels. Natuurlijk word ik nog steeds heel blij van iets nieuws maar ik weet ook dat ik veel blijer word van kleinere dingen zoals een lief kaartje of een lief berichtje. Ik leerde keuzes maken en heel bewust te kiezen naar wat ik in mijn portemonnee had.

95b73723f701d651f8c3b26ddfa1f9cc

Jaar drie was gericht op mijzelf. Ik wist dat ik nog 1 belangrijke stap te zetten had in mijn leven om er aan het einde van de drie jaar goed uit te komen en dat was het aanpakken van mijn eetstoornis c.q. depressie. Het leven was zwaar en ik vond het niet altijd leuk plus dat ik nog een eetstoornis had die al mijn energie opslokte. Ik was het aan mijzelf verplicht als ik echt een nieuwe start wilde maken aan het einde van de rit, om dat ook aan te pakken. Ja joh, als je leven dan toch helemaal op zijn kop staat en je een einde aan het maken bent met je demonen van het verleden, dan kun je dat ook maar het beste aanpakken en zorgen dat je op het moment dat je wel de uitspraak krijgt dat het voorbij is alles helemaal op de rit hebt.

SONY DSC

SONY DSC

Naast het feit dat ik ontzettend dankbaar ben dat je in Nederland de mogelijkheid hebt om dankzij de schuldsanering je gemaakte fouten op te lossen, ben ik ook dankbaar dat ik de mogelijkheid heb gekregen om mijn leven aan te pakken en weer op de rit te krijgen. Iets wat mij overigens niet gelukt was zonder de onvoorwaardelijke steun van mijn ouders. Verandering is niet altijd leuk of gemakkelijk en drie jaar op een houtje bijten is ook niet leuk of gemakkelijk maar door er bewust aan te werken en te weten dat je er straks beter uitkomt maakt het wel dat deze 3 jaar die de moeite waard zijn geweest. Niet alleen heb ik een nieuwe kans in het leven gekregen maar ik heb ook de mogelijkheid gekregen om bewust heel veel over mijzelf en het leven te leren. Maar daar schrijf ik in mijn volgende blog over 😉

Welke levenslessen nemen jullie mee? Wat is jullie doel dit jaar?

Take care!

xoxo

Follow my blog with Bloglovin