De Woman Crush is vanaf het begin van Plus een Beetje een vast onderdeel. Na een kleine onderbreking, zullen wij weer 1x per maand een bijzondere vrouw in het zonnetje zetten. Deze maand interviewde Barbara de Woman Crush van vandaag: Hermina de Vries. Journalist, blogster, body positivity activiste .. een zeer veelzijdige vrouw.

Yeay! Ik mocht zomaar een heel leuk uitstapje maken! Naast de vertrouwde rubrieken waar mijn naam aan gekoppeld is, mag ik deze maand ook de Woman Crush verzorgen!
Waarom? Omdat de Woman Crush van deze maand geen vreemde van mij is. Jullie zouden haar kunnen kennen als het gezicht achter Wondervol. Aangezien ik daar al weer een aantal jaar als gastblogger op wekelijkse basis voor schrijf, zijn zij en ik redelijk bekend met elkaar. En hoe ontzettend leuk, want voor ik gastblogger werd bij Plus een Beetje, was ik ook een Woman Crush! Een soort van cirkeltje dat zich sluit!

Hermina de Vries

Nu is de eer aan Hermina de Vries. Wie is deze dame? Hoe staat zij in het leven en hoe kijkt zij tegen bepaalde dingen aan. Onder het genot van een smoothie, bij het haardvuur (ja echt!) van onze favoriete strandtent begon mijn ondervraging. En dat viel nog niet mee: een journaliste interviewen.

Eigenlijk wilde ik, als ‘groentje’ betreffende interviewen, weten wat haar favoriete muziek en haar favoriete kleur is. Toen ik echter doorkreeg dat het antwoord op de eerste vraag een combi is tussen Armin van Buren, Marriachi-muziek met een side-dish van Friestalige nummers ben ik snel afgehaakt.

Laten we eens beginnen met wat ons samen heeft gebracht: Wondervol. Wat is dat nou precies?

Hermina en Wondervol

Wondervol is het platform dat in 2009 door Hermina in het leven is geroepen. ‘Wondervol, Love your body, love your life’: zo luidt de tekst links boven op de website. De nadruk ligt op het ‘love your body’-gedeelte. Als je niet houdt van je lichaam, kun je er ook niet goed voor zorgen.

De insteek van Hermina is om gehoor te geven aan het feit dat iedereen de moeite waard is. Zij wil herkenbare dingen voor de Wondervolle vrouw delen, deze doelgroep informeren, over mode, maar ook over pittige onderwerpen als een Gastric Bypass, of het erachter komen dat je er toch voor kiest om lief te zijn voor je lichaam door eet- en beweegpatroon aan te passen.
Dit hoeft niet altijd van Hermina’s hand te komen, Wondervol heeft een aantal gastbloggers die van tijd tot tijd hun mening geven. Dit is dan niet altijd de visie van de oprichtster zelf. Mij lijkt dat best moeilijk. Want wat is in dit geval Wondervol-proof en wat niet?
Leidend hierin is het gevoel, dat moet kloppen! Voor de volle 100%! Dat iets misschien tegen het randje van controversie aanzit, reacties uit zal lokken, dat is niet zozeer een punt. Als het een verhaal is dat verteld moet worden, gedeeld moet worden, van belang is voor de Wondervolle vrouw dan zal Hermina het plaatsen. Dat is het gevoel waar zij naar op zoek is.
Voor mij is dit eens en te meer de bevestiging dat ik te maken heb met een journaliste. Deze dame gaat voor het verhaal!

De kleine Hermina

De kleine Hermina, ik ken de foto, van dat meisje met haar rode regenlaarsjes, daar waar het allemaal mee begon. Het meisje dat met de gymles in haar blauwe gympakje en turnschoentjes op de bank zat met haar klasgenootjes terwijl er gekeken werd wie de breedste bovenbeentjes had. Tussen de acht en de twaalf jaar zal ze zijn geweest. Daar kwam het besef dat ze er niet uitzag zoals het zou moeten.
‘Maar wie bepaalde dan hoe je er uit MOEST zien?’ vraag ik. Misschien heeft het te maken gehad met pesten, of de media waarin vrouwen met een killerbody als ideaalbeeld werden neergezet? Met een lach en een blik vol herinnering vertelt Hermina mij, dat in Huize de Vries enkel de Leeuwarder Courant, de Boerderij en de Libelle door de brievenbus heen kwamen. En de Margriet die met de buren werd gedeeld. De televisie kende alleen Nederland 1 en Nederland 2. Gepest? Nee, ook daar was geen sprake van. Het was een beeld dat Hermina zelf heeft gecreëerd.

Hermina op de barricades

Hermina geeft aan altijd gevochten te hebben tegen het stigma van de Wondervolle vrouw. De simpele conclusie dat er maar gelijnd moest worden stond haar tegen. Het belachelijk maken, het betuttelende geheven vingertje. ‘Ga maar eens in mijn schoenen staan!’ Het eeuwige diëten, heel lang jezelf niet de moeite waard vinden. Te maken hebben met, of overeten, of uithongeren.
De commercie die inspeelt op gewichtsverlies met weer een nieuw wondermiddel lijkt haar het meeste tegen te staan. Ooit kwam Hermina in actie tegen de plaatselijke Medique apotheek. Deze prees op een schreeuwerige, niet-te-negeren manier zo’n wondermiddel aan, een afslankmiddel. Er werden twintig handtekeningen verzameld, er ging een brief naar de topman van de Medique Apotheek en naar de inspectie voor de gezondheidszorg en uiteindelijk werd de reclame uit de apotheek verwijderd!
Anno 2017 is Hermina minder activistisch zegt ze na even denken, al is er ook recentelijk nog een barricade-momentje geweest. Dit betrof een rubriek in een tv-programma van de KRO-NCRV genaamd ‘dik of zwanger’. Zwaardere dames werden hierin op een minachtende manier van commentaar voorzien. Iets waar Hermina’s, inmiddels krullende haren, recht van overeind gingen staan. Ze geeft aan dat ze wellicht niet de enige is geweest die actie heeft gevoerd hiertegen, maar ze heeft wel haar steentje bij kunnen dragen, want het programma-onderdeel is inmiddels geschrapt.

Ook dit is Hermina

Als er wordt terug gekeken wat er veranderd is sinds de oprichting van Wondervol in 2009, dan geeft Hermina aan dat er op het gebied van mode enorme stappen voorwaarts zijn gemaakt. In plaats van kopen wat je past, is er anno 2017 sprake van kopen wat je leuk vindt. Hoe mooi is dat! Er wordt steeds meer rekening gehouden met de Wondervolle vrouw in de retail. Het aanbod is vele malen vergroot.
Trots is Hermina op het feit dat ‘genoeg nu genoeg ‘ is. Op het gebied van voeding voelt zij weer verzadiging, geen jojo-fases meer waarin, zoals eerder genoemd, of sprake is van uithongeren of van overeten.

En dan komen we aan het einde van ons gesprek toch weer uit op dat ene woord: Zelfacceptatie.
Mark Jensen sneed het onderwerp al eens aan op Plus een Beetje vanuit zijn point of view. Ik vanuit mijn eigen inzicht al eens op Wondervol. Ook Hermina geeft aan dat acceptatie een lastig woord is dat vaak verkeerd wordt opgevat. Het gaat niet zozeer om het neerleggen bij je gewicht, zelfacceptatie is het begin van alles; zonder acceptatie geen verandering. Geen acceptatie betekent dat je niet goed voor jezelf kunnen zorgen, schaamte, niet kunnen genieten, zelfkritiek, zelf saboterende gedachten.

Zelfacceptatie is een reis waarin je milder wordt ten opzichte van jezelf.

En met deze zin sluit ik graag af. Dank je wel Hermina!

Liefs, Bar

Follow my blog with Bloglovin