Er is weer een week voorbij gevlogen en zoals ik afgelopen zondag al schreef, het was niet mijn beste weekend. Toen wist ik alleen nog niet dat ik diezelfde avond nog een date zou hebben met mijn vader op de Eerste Hulp. Het was dus een weekje wel. Wat er allemaal gebeurde en waarom ik op de Eerste Hulp terecht kwam, lees je vandaag in mijn wekelijkse dagboek.

Maandag 29 januari ’18

Ik ben gisteren te lang opgebleven om de afleveringen van De Luizenmoeder te kijken en in combi met de griepsymptomen die maar niet wil doorzetten, heb ik geen best gevoel over vandaag. Als ik op kantoor kom, heeft onze nieuwe collega baklava meegenomen nadat wij hem wijs hebben gemaakt dat dat onderdeel is van het ontgroeningsritueel binnen ons bedrijf. Dit grapje is er heel lang geleden ingeslopen en inmiddels neemt iedereen het over. De dag is gevuld met orders, klanten te woord staan en mijn nieuwe collega verder inwerken. Thuis plof ik op de bank om nog even naar de Luizenmoeder te kijken en ik kruip vroeg mijn bed in om de griep tegen te gaan.

Dinsdag 30 januari ’18

The struggle continues van tegen de griep aanhangen en ik begin er inmiddels behoorlijk chagrijnig door te worden. Of zet door, of ga weg. Gelukkig is er wel een lichtpuntje vandaag want het begint steeds langer weer licht te worden en je merkt dat het voorjaar eraan komt (ook al is er deze week nog een winterse kou golf). Ik ben de hele dag in een grumpy mood en vecht mij door de dag. Ik ben dan ook blij als de dag er op zit en ik naar huis kan om op de bank te ploffen en niets meer te doen.

Woensdag 31 januari ’18

De week is door de midden en ik ben nog steeds net zo grumpy als gisteren omdat ik mij gewoon bagger voel maar niet bagger genoeg om echt ziek te zijn. Gelukkig leidt de drukte op het werk mij af en vliegt de dag verder voorbij. Anders zou ik echt niet leuk zijn voor mijn collega’s. Gelukkig hebben wij allemaal last van vermoeidheid en lopen wij te mopperen dus het is ontzettend gezellig op kantoor. Ik ga na het werk bij mijn ouders langs om een pakket op te halen en om een restje zuurkool te eten. We hadden een klein misverstand maandag over eten maar gelukkig hebben ze zuurkool bewaard. Een van mijn favoriete dishes in de winter.

Donderdag 1 februari ’18

Een nieuwe maand is aangebroken, hoofdstuk 2 van 2018. Best trots kijk ik terug op januari want mijn blog heeft een geweldige groei door gemaakt en mijn crowd funding heeft het de eerste maand geweldig gedaan. Kennelijk werkt mijn nieuwe aanpak voor mijn doelen en het wordt hoog tijd om aan mijn doelen voor februari te werken. Mijn dag staat verder in het teken van inwerken, achterstanden weg werken en problemen oplossen. Weer een beetje de controle terug krijgen na wat chaotische weken. Vanavond eet ik weer bij mijn ouders en mijn vader heeft zichzelf weer overtroffen. Vermoeid kruip ik mijn bed in. Het chagrijnig zijn en niet lekker voelen begint zijn tol te eisen.

Vrijdag 2 februari ’18

De laatste dag van de werkweek is een feit en je merkt dat iedereen het zwaar heeft gehad afgelopen week. Gelukkig is er nog wel een boel om te lachen. Dat helpt ons er altijd doorheen. Ik ga verder met het opruimen en oplossen van problemen die zijn blijven liggen en werk alvast wat vooruit voor komende week. Ik zie dat Amazing Oriental peking eend in de aanbieding heeft en ik besluit even langs te rijden voor een lekker weekend maaltje. Ik rijd nog even langs de Albert Heijn voor mijn wekelijkse boodschappen en verbaas mij over het feit dat er al paaseitjes in de schappen liggen. Het is pas net februari, why? Thuis zorg ik alvast dat mijn huis aan kant is zodat ik het weekend niets meer hoef te doen en val uiteindelijk in slaap, als ik even ga liggen. De leeftijd begint kennelijk te tellen ;-).

Zaterdag 3 februari ’18

Aangezien ik gisteren al alles in huis heb gedaan, heb ik vandaag uitgebreid de tijd om mijn boek (het rimpeleffect van Claudia Schoemacher) uit te lezen en te beginnen aan de docu serie “Coach Snoop” op Netflix. Ik ben zo onder de indruk van Snoop dog als football coach en regelmatig ontroerd door de manier waarop hij zijn jongens helpt, dat ik eigenlijk niet kan stoppen met kijken. Als ik klaar ben, zet ik mijn nieuwe plantenvrienden, die ik heb ontvangen van het beste van de kweker, op hun plek en rommel nog wat verder in huis. Ik hou tegenwoordig heel bewust 1 dag in het weekend helemaal leeg zodat ik kan relaxen en kan rond rommelen in huis maar vooral om te zorgen dat mijn lichaam wat rust krijgt. En dat is iets wat vandaag prima lukt. Mijn buurvrouw staat ’s avonds ineens voor mijn deur met haar jongste zoontje omdat ze een feestje te vieren hebben. Ik krijg een Syrische lekkernij om dit mee te vieren. Een prima zaterdag.

Zondag 4 februari ’18

Vandaag heb ik een drukke dag voor de boeg. Ik heb eerst een meeting in Amsterdam en ga nog even lunchen met een vriendin. Als ik het restaurant verlaat, mis ik het afstapje bij de deur en zwik behoorlijk door mijn enkel. Ik kan mij nog aan de deur vastgrijpen maar het moet er heel komisch uit gezien hebben. Mijn enkel en voet doen behoorlijk pijn maar ik probeer het voor mijzelf weg te redeneren en eruit te lopen. We zwikken allemaal onze enkels wel eens en na een tijdje gaat de pijn vanzelf weg. Plus dat ik een afspraak heb om naar de WFC Big Brands beurs te gaan in het World Fashion Center. De collecties voor het najaar 2018 worden gepresenteerd en die wil ik natuurlijk wel zien. We hebben afgesproken met een aantal bloggers om de beurs rond te lopen en de collecties te bekijken. Een hele gezellige dag en ik zie ontzettend veel leuke dingen. Ik merk dat het lopen steeds moeilijker gaat en een tweede ronde laat ik aan mij voorbij gaan want ik moet echt zitten. De pijn in mijn enkel blijft aanwezig en ik begin te twijfelen of het wel echt alleen het zwikken is geweest. Ik blijf mij er overheen zetten maar mijn intuïtie zegt dat het niet goed zit. Toch ga ik nog met de groep mee om sushi te gaan eten en we hebben een ontzettende gezellige avond als afsluiter van een gezellige dag. Als ik terug naar huis rijd, blijft mijn intuïtie zeggen dat er iets niet goed zit in mijn enkel. Ik besluit langs mijn ouders te rijden en als ik mijn schoen uit doe, zit er een behoorlijk ei op mijn enkel waarop we eigenlijk meteen naar de Eerste Hulp besluiten te gaan. Gelukkig is mijn vader mee en wordt mijn eerste bezoek (ja ja, ik heb gewoon nog een eerste keer) aan de Eerste Hulp een hele gezellige en komische ondanks de reden. Er worden foto’s gemaakt en gelukkig is er geen breuk te zien maar ik heb wel mijn enkelbanden behoorlijk gekneusd. Met een ingetapede enkel en krukken kom ik ’s nachts thuis.

Na een behoorlijk bewogen weekje en weekend, it’s a wrap. Ik zit nog thuis dus mochten jullie nog leuke series, films of boeken weten, let me know 😉

Hoe was jullie week?

Take care!

xoxo