Happy Wednesday! Het is weer tijd voor mijn weekoverzicht en week 13 was een week van uitersten. Een week waarin ik wederom behoorlijk werd getest en merkte dat ik mijn balans aan het verliezen was. De gevoelens van voor mijn burn-out staken weer de kop op en ik had het soms behoorlijk moeilijk. Gelukkig waren er ook leuke dingen en koos ik in het lange paasweekend voor mijzelf. Wat ik allemaal in week 13 deed, lees je vandaag.

Maandag 26 maart ‘18

Mijn all-time favoriete grap om te maken bij mist, is dat het er zo aan de binnenkant van mijn hoofd uitziet. Maar als ik naar de lift selfie kijk en zie dat die ook vaag is, herken ik een patroon voor deze maandag. Ik begin de dag met een afspraak bij de huisarts om even te checken hoe het gaat en waar ik op dit moment sta. Mijn zorg afspraken zijn in aanloop naar de operaties opgeschroefd om een vinger aan de pols te houden. Emotioneel vergt het behoorlijk wat van mij en hoewel ik liever stoer doe, merk ik aan mijzelf dat de spanning aan het opbouwen is en ik het daar soms lastig mee heb. Gelukkig heb ik een huisarts en therapeut die er alles aan willen doen om mij zo goed mogelijk op de been te houden en is het dus ontzettend fijn dat er op dit moment extra contact momenten zijn om een vinger aan de pols te houden. Inmiddels kennen zij mij ook een beetje en weten dat ik een expert ben in de lat hoog leggen ;-).

Werk is immens druk nog steeds en eigenlijk loop ik continue achter de feiten aan. Ik heb het daar moeilijk mee en het werk stapelt zich ook nog eens op doordat er steeds meer en meer bij komt. De maandag begint drukker dan de vorige weken en de orders blijven binnenkomen. Daardoor vliegt de dag voorbij maar omdat ik de hele dag aan het coördineren ben, schiet mijn eigen werk er weer bij in. Aan het einde van de dag is mijn energie dan ook echt op en kan ik niets meer dan op de bank ploffen. Dat is dan wel echt het verschil wat ik heb gemaakt ten opzichte van vroeger want dan had ik nog leuk van alles gedaan maar nu weet ik gewoon dat het enige wat ik nodig heb, is rust aan het einde van een werkdag. Bank, boek en misschien wat Netflix. De enige remedie op dit moment.

Dinsdag 27 maart ‘18

Wakker worden is vandaag een strijd en ik ben al moe voordat de dag begonnen is. Nu weet ik dat twee chronische ziekten waarbij chronische vermoeidheid een belangrijke rol spelen, niet meewerken met dit soort periodes in het leven. Maar het zijn dingen waar ik mee moet dealen en mijn weg in moet vinden. Werk gaat namelijk gewoon door en ook vandaag is het weer een mega drukke dag  met behoorlijk wat obstakels om te nemen. Uiteindelijk zit ik tot half 8 op kantoor en ben ik behoorlijk over al mijn grenzen heen gegaan. Aangezien ik pas laat van kantoor weg ga, is er nog maar weinig van mijn avond (en energie) over. Dus ik doe de hoognodige dingen maar kies weer voor dezelfde besteding als gisterenavond.

Woensdag 28 maart ‘18

Het is een tumultueuze dag op kantoor vandaag en er gebeuren weer wat dingen die alles op scherp zetten. Geen week is hetzelfde bij ons en geen week zonder spanning ;-). Gelukkig is de band met de collega’s onderling zo sterk, dat alle zeilen bij worden gezet en we elkaar door dik en dun steunen. Op dit soort momenten het belangrijkste wat je nodig hebt in feite. Op een soort adrenaline kick, kom ik de dag door gelukkig maar ik merk wel dat mijn hoofd af en toe begint te duizelen. Precies hetzelfde gevoel als ik had voor mijn burn-out in 2016. Hoewel ik mij er nu ontzettend bewust van ben, vind ik het ook wel eng dat het toch weer de kop op steekt en ik weet dat ik heel erg waakzaam moet zijn. Dit is geen goed teken. Gelukkig kan ik na het werk bij mijn ouders op de bank ploffen om te eten en even te ontspannen. Er staat weer een pakketje voor mij te wachten en dat is dan wel weer de kers op de taart van vandaag. Vanaf 8 uur vanavond mag ik niets meer eten omdat ik morgen even wat bloed laat afnemen om even alles te laten checken voordat ik het operatie traject in ga. Better safe than sorry en ik wil ook weten wat de stand van zaken op dit moment is. Maar 12 uur nuchter zijn is best een opgave dus thuis ga ik maar meteen naar bed. Als ik slaap heb ik ook nergens last van ;-).

Donderdag 29 maart ‘18

Om stipt 8 uur ben ik bij het bloed afname punt en met mij een heleboel andere Zandvoorters. Het is behoorlijk druk en ik moet even wachten. En ja, i am hungry. Als ik eindelijk aan de beurt ben, blijkt de mevrouw die mijn bloed afneemt ook iemand in de familie te hebben met lipoedeem en komen wij aan de praat over de komende operaties en alle ellende die lipoedeem veroorzaakt. Ik laat de gegevens van mijn behandelend arts achter en loop met een tevreden gevoel de deur uit. Het is altijd fijn als je iemand eventueel kan helpen met een kortere zoektocht naar een oplossing voor lipoedeem. Alles is enigszins uitgelopen dus ik haast mij naar het werk en stamp als een idioot de dag door. Ja, nu denk je misschien bij jezelf maar gisteren duizelde het je? Klopt maar ik heb altijd een soort van knop die ik kan omzetten om alle zeilen bij te zetten (en ga dan heel makkelijk over mijn grenzen heen) en beschik over een hele hoge mate van doorzettingsvermogen. Werk moet af zijn want ik ga ook nog eens eerder weg omdat ik eindelijk weer een haptonomie afspraak heb. Ook deze afspraken zullen de komende tijd in het teken staan van mijn benen en de operaties. Voor mijn gevoel zijn mijn benen al heel lang geen onderdeel van mijn lichaam meer en dat is wellicht niet zo handig met de operaties in het vooruitzicht. De main focus is om het gevoel weer terug te kijken. Ook haptonomie loopt uit en ik race uiteindelijk naar Amsterdam want ik ga naar The Passion met mijn vriendin Nicole. We eten wat en gaan dan snel naar het veld waar het allemaal gaat gebeuren. Het wordt een hele indrukwekkende avond. Gelukkig blijf ik in Amsterdam slapen want de dag was uiteindelijk best vermoeiend.

Vrijdag 30 maart ‘18

Als ik wakker word, voel ik mij een zombie. De vermoeidheid hakt er in en het was een korte nacht. We gaan ontbijten in Diemen en ik kies lekker voor een broodje carpaccio. Ik zou eigenlijk om 14 uur op kantoor beginnen maar aangezien het allemaal wat sneller gaat, begin ik 2 uur eerder. Gelukkig is het door goede vrijdag rustiger met de telefoon en kan ik mij volledig focussen op de stapel dingen die ik nog heb liggen. Aan het einde van de dag kan ik weer een beetje ademen en lijk ik het meest urgente te hebben weg gewerkt. Ik ga nog even snel boodschappen doen na het werk zodat ik de paasdrukte in het weekend kan vermijden.

Zaterdag 31 maart ’18 + zondag 1 april ‘18

Als ik wakker word, merk ik al dat ik niet fit ben en dat zet zich eigenlijk gedurende de dag door. Spierpijn en in de middag koorts, zorgen ervoor dat ik alles even op een lager pitje moet zetten. Het wordt dus uiteindelijk veel slapen, Netflix (ik kijk alle afleveringen van Wild, Wild Country) en lezen. Zaterdag kom ik mijn huis niet uit en zondag alleen om te genieten van een paasmaaltijd bij mijn ouders. Niet helemaal hoe ik dit weekend in gedachten had maar het is even niet anders. Als ik bij mijn ouders kom, staat er weer een pakje te wachten maar dit keer een cadeautje van mijn ouders zelf. Een paar nieuwe Nikes waar ik ontzettend blij mee ben. Soms moet je je dromen een klein duwtje in de rug geven en wie weet kan ik nu weer heel snel gaan sporten ;-).

It’s a wrap deze pittige week! Hoe was jullie afgelopen week en de paasdagen?

Take care!

xoxo