Ik heb overgewicht. Ik heb teveel overgewicht. Volgens de medische wereld val ik onder de categorie “morbide obesitas”. Volgens de maatschappij zou ik het label “dikzak” of “vetzak” hebben. Ik weet dat het ongezond is. Ik weet ook dat ik mij lichamelijk beter zou voelen als ik minder zwaar ben. Ik weet ook heel goed dat gezond eten en meer bewegen goed voor mij is. Zoals ik zo vaak heb gehoord, zou ik “gewoon moeten afvallen”. Ja, ik heb heel vaak gehoopt dat het gewicht gewoon van mij zou afvallen maar dat wonder is tot op heden nog niet gebeurt. Toen ik weer nadacht over het beginnen met bloggen wist ik dat mijn gewicht een mooi thema en rode draad zou zijn. Mijn road to size happy.
Mijn overgewicht was er niet zomaar. Het was niet dat ik op een dag wakker werd in een ander lichaam. Het was niet zo dat ik heel slank was en de volgende dag ineens heel dik. Mijn overgewicht is geleidelijk ontstaan door teveel eten. Net als veel andere mensen met overgewicht, net als de mensen die je in Obese of andere afvalprogramma’s ziet, is mijn overgewicht ontstaan door mijn emoties weg te eten. Elke dag weer. Het begon onschuldig met af en toe iets eten. Af en toe een kleine laagje van suiker en vet wat ik beschouwde als een laagje liefde. Vet en suiker waren mijn ultieme vriendjes die elke emotie konden bedekken en (voor het moment) laten verdwijnen. Mijn vriendjes werden mijn vijanden. Ik had steeds meer nodig om de emoties te laten verdwijnen en eigenlijk om gewoon niets meer te voelen. Van kleine hoeveelheden, werden het gigantische vreetbuien waarin ik minstens 2000 – 5000 calorieën in mijn mond propte. Vreetbuien gingen over in een verslaving. De hele dag met eten bezig zijn, de hele dag maar naar binnen proppen en zorgen dat ik in een constante suiker en vet rush zat. Zolang ik in die rush zat, voelde ik niets en zat ik op een high.
Elke dag weer begon ik vol goede moed en zou ik gaan voor het “gewoon” afvallen. Elke dag besloot ik dat ik het vandaag goed ging doen en op mijn eten ging letten. Elke dag sloot ik af met een schuldgevoel omdat ik de hele dag zo streng was geweest dat ik ’s avonds een vreetbui kreeg of dat ik een uur na mijn goede voornemen die alweer kwijt was toen ik een ham-kaas croissant in mijn mond stopte als ontbijt. Elke dag was die vicieuze cirkel er weer en beetje bij beetje kwam mijn overgewicht eraan. Regelmatig hoorde ik dat ik “gewoon moest afvallen” en als het aan de huisarts had gelegen had ik al 3x een Gastric ByPass operatie kunnen hebben en zou dat overgewicht er inmiddels wel af zijn met als gevolg dat ik mijn size happy had kunnen bereiken.
Nu denk je misschien “waarom doe je dat dan niet als je zo graag naar size happy wil”? Goede vraag. Ik ben er namelijk van overtuigd dat mijn road to size happy van binnenuit moet komen. Dat er iets binnenin mij opgelost moet worden. Een onrust, een ontevredenheid, een onzekerheid, een boosheid, een schaamte gevoel, een gevoel van een loser te zijn. De redenen waarom ik eet en het gevoel heb dat ik alles moet bedekken in een laag vet en suiker.
Mijn road to size happy is een weg met veel bochten, onverwachte gebeurtenissen, beklimmingen en diepe dalen. Het is niet een gewone weg van gewoon even afvallen en een knop omzetten. Het is een weg van omgaan met een eetverslaving, je grootste angsten overwinnen, je onzekerheden bevechten als een ridder die tegen een draak vecht, opnieuw leren eten, leven en omgaan met life stuff op een nieuwe manier ipv bedekken met eten. Via mijn blog zal ik jullie meenemen op mijn reis. Een reis die hopelijk voor mij gaat werken maar die ook de ogen van de maatschappij opent want wij oordelen heel makkelijk over mensen met overgewicht (hoe vaak zie je niet op social media dat die luie vetzak van de bank moet komen) maar er zit meer achter dan de maatschappij weet. Dit is mijn verhaal en mijn weg maar wie weet hebben jullie er wat aan.
Hoe gaan jullie om met overgewicht en het label wat de maatschappij hieraan geeft? Wat is jullie size happy?
Take care!
xoxo
Dit is gewoon de essentie. Zoals jij het hier beschrijft. Dit zou iedereen die ooit heeft gezegd: ”Kom met je luie reet van die bank en ga er wat doen” moeten lezen. Ik heb zelf geen overgewicht gehad, enkel ondergewicht, maar feitelijk komt het op hetzelfde neer. De shit is dat als je ondergewicht hebt mensen je zielig vinden (of nog erger sterk en knap dat je de boel zo onder controle hebt) en als je overgewicht hebt ben je lui en slap en een loser. Dat is niet zo. Het is exact hetzelfde en het is precies zoals jij het hier begrijpt. Ik denk ook dat er veel meer mensen met overgewicht een eetprobleem of eetstoornis hebben, wellicht zonder dat ze het zelf beseffen. Omdat de wereld maar blijft zeggen dat ze er “gewoon iets aan moeten doen”. Sterk geschreven en knap dat je in jezelf gelooft en blijft geloven. Ik weet zeker dat je het kan. X
begrijpt=beschrijft
Prachtig geschreven. Ik wist het al maar door je blog word ik weer even met de neus op de feiten gedrukt. Namelijk dat zo véél mensen denken dat werken aan symptomen (beter eten en drinken en meer bewegen) de oplossing is. Alsof de OORZAAK ermee wordt aangepakt van teveel vet.
Mensen die keer op keer op keer op keer proberen af te vallen via diëten en sport, zijn mensen die een huis dat wegzakt steeds proberen de repareren bóven de grond.
Gelukkig ben jij jouw FUNDAMENTEN aan het versterken Marije. Jouw “huis” gaat prachtig worden.
Mark
🙂
Thx lieve mark!
X
Jouw verhaal =mijn verhaal. Echt precies. Ik ben nu op een andere weg, op weg naar een nieuw lichaam en een gezond gewicht. Dat is mijn size perfect. Ik ga je volgen, ik hoop voor je dat je weg een mooie wordt.
Ah wat gaaf! Gaat het goed jouw weg? Ik ga jou ook volgen!
X
Iedere verslaving is een ontsnapping van de realiteit, dus ik ben het met je eens dat de verandering van binnenuit moet komen om zo naar buiten toe te werken. Krijg je ook begeleiding tijdens deze zoektocht naar jezelf?
Goede reis!
Hi Matthijs,
Ik krijg zeker begeleiding en zit nu in de laatste fase van mijn recovery 🙂
Liefs!
Ik herken een groot deel van je verhaal. 8 jaar geleden had ik 30 kg overgewicht. Met behulp van een diëtiste raakte ik 25 kg kwijt. Nu is er weer 15 kg bij :(. Blijft een lijdensweg en moet heel erg mijn best doen om de knop om te draaien. Ben het met je eens, het moet van binnen komen, anders lukt het niet! Daar werk ik nu aan. Ik wens jou ook heel veel succes en zal je blijven volgen!
Mmh zo herkenbaar helaas :(. Blijft toch elke dag een uitdaging.
Maar je kan het! Daar geloof ik in, helemaal omdat het je al eerder is gelukt.
Dank je wel voor je lieve berichtje! x
Vandaag heb ik jouw blog ontdekt via een post van Marion van Mijnkladblog.nl. Inmiddels volg ik je via Bloglovin, omdat ik veel herken. Zelf heb ik veel overgewicht en worstel ik daarmee. Ik ben wel eens uitgemaakt voor walvis, dus dat label is er zeker. En ja, ik probeer regelmatig wat kilo’s kwijt te raken. Een maagband of zoiets dergelijks durf ik niet. Ik heb 2 kinderen en stel je voor dat het misgaat. Maar juist voor mijn kinderen wil ik wel een gezonde moeder zijn, een moeder die lekker met ze kan spelen en fietsen, niet een moeder die meteen buiten adem is. Zo blijven de gedachtes maar door mijn hoofd tuimelen. Ik ben benieuwd naar je komende blogposts.
Wat een ontzettend oprecht bericht en wat een mooi persoon ben jij! Je weet wat je wil en waar je naar toe wilt werken. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker.
Ik hoop dat je uit mijn blog inspiratie kunt halen en dat je mee gaat op de weg naar size happy!
Veel liefs!
Dankjewel! Size happy klinkt goed, ik ga ervoor. Liefs!
Ik ga met je mee op de weg naar size happy! Ik ben er ook nog niet but we can do it!
X