Wauw, wat was ik vorige week overweldigd door jullie berichtjes en adviezen. Dank jullie wel allemaal. Het deed mij ontzettend goed om te lezen hoe jullie erover dachten en hoe jullie over jullie eigen bezwaren heen stapten. De belangrijkste les die ik uit jullie berichtjes heb geleerd is dat ik mij vooral moet focussen op mijzelf en mijn weg. Niet druk maken om wat anderen denken of wat anderen kunnen maar de focus op wat ik kan, wat ik leer en welke progressie ik maak.
Hoe mooi sluit vandaag dan aan op de blog van gisteren? Deze weg en de weg naar progressie in het doen van de houdingen, heeft te maken met het krijgen van vertrouwen in mijzelf en de weg naar mijn binnenste. Mijn eigen bezwaren en innerlijke criticus opzij zetten. Geloven in mijzelf en geloven dat ik het kan. Mijn angsten opzij zetten en eruit stappen. Mijn perfectionisme los laten. Maar ook accepteren dat Bianca af en toe mijn houdingen corrigeert en mij “even” goed draait.
Een van mijn doelen voor dit jaar is om sterker te worden. Fysiek sterker maar ook mentaal sterker. Vertrouwen hebben in mijzelf en wat ik kan. Mijn angsten loslaten en niet langer mijn leven te laten beheersen. Geloven in wie ik ben en weten wie ik ben. Mijn kracht uit mijzelf halen en niet langer gefocussed zijn op wat anderen zeggen of doen. Mijzelf terugvinden. Uitzoeken wie ik ben en wat ik kan. Mijn identiteit bepalen en niet langer mij verstoppen achter de veilige lagen vet. Flexibeler worden, zowel lichamelijk als in het dagelijkse leven. Mijn gedachten los kunnen laten.
Deze weg is niet alleen een weg van een beetje yoga doen en lekker zen worden. Het is een transitie proces om uit te vinden wie ik werkelijk ben zonder om mij heen te kijken en mijzelf te vergelijken met anderen. Nee, ik kan de zonnegroet niet volledig vloeiend doen. So what? Who cares? Ik kon afgelopen week wel een stuk meer dan dat ik in week 1 kon. En ik ben ervan overtuigd dat ik vandaag weer een stapje meer kan dan ik vorige week kon. En dat geeft vertrouwen. Vertrouwen dat je het wel kan. Vertrouwen dat je lichaam toch meer kan dan je dacht. Vertrouwen dat je geest toch niet besloten heeft om tegen je te keren en je innerlijke criticus eens haar mond dichthoudt.
Natuurlijk is deze hele weg niet een klein recht paadje naar de volgende tuin. Het is een lange weg die veel geduld en oefening zal vergen. Het is als het pellen van een ui. Laagje voor laagje weghalen en naar de kern komen. En tegen de tijd dat ik bij mijn kern ben, doe ik de zonnegroet fluitend en met twee vingers in mijn neus vol vertrouwen.
Deze week zal het traject om een yogini te worden uitgebreid worden met huiswerk. Bianca zal een plan in elkaar gaan zetten en vanuit daaruit opdrachten gaan geven om mij verder te ontwikkelen. Ik ben ontzettend benieuwd naar wat de opdracht gaan zijn en heb er zin in om er dieper in te gaan.
Wat is jullie favoriete houding? Hoe gaan jullie om met jullie innerlijke criticus?
Take care!
xoxo
