Selecteer een pagina

Nee is oké klinkt als een zin die regelrecht uit de mond van een opstandige 2 jarige kan komen want je bent twee en je zegt nee. Toch was nee zeggen een van de thema’s voor mij in 2019. Helemaal de laatste maanden riep ik regelmatig nee zonder enige schaamte. Mijn arm was de perfecte reden om heel vaak te oefenen met nee zeggen. Waar ik in het begin van het jaar er nog heel veel moeite mee had om nee te zeggen, vind ik het inmiddels steeds makkelijker om nee te zeggen.

Ik doe het wel even

Mijn baan veranderde dit jaar enorm. Waar ik een jaar geleden een duizendpoot was en regelmatig riep “doe ik wel” (terwijl ik eigenlijk al teveel werk op mijn bord had), moest ik dit jaar leren om los te laten en mij focussen op een soort werkzaamheden. Ik moest daar zelf enorm aan wennen maar mijn oude collega’s ook want regelmatig kreeg ik de vraag “kan jij dat niet even doen”. Ik moest leren om niet alleen nee te zeggen maar ook nee te doen want ergens zat het mij dan toch niet lekker en deed ik het liefst alsnog. Vanuit mijn nieuwe werkgever kreeg ik duidelijke instructies en zo leerde ik gedurende het jaar om nee te zeggen.

Het voelde regelmatig vreemd en niet bij mij passend maar ik leerde wel dat door nee te zeggen, ik mijn eigen grenzen kon bewaken. En waar ik eerst nog een beetje paniekerig kon reageren omdat ik de angst had dat ik mensen zou kwetsen en dat ze er vast wat van vonden, zo leerde ik in de loop van het jaar dat een simpele “nee, dat hoort niet meer bij mijn werkzaamheden” eigenlijk niemand kwetste maar het simpelweg een grens aan gaf.

Nee zeggen is oké

De afgelopen weken was mijn favoriete zin “Nee, doe ik zelf”. Redelijk beperkt in mijn doen en laten, wilde ik toch zoveel mogelijk zelf doen. Het klinkt eigenwijs en dwars maar het zorgde er wel voor dat ik mij niet compleet nutteloos en hulpeloos voelde. Het zorgde ervoor dat ik mijn sanity enigzins kon bewaren en ondanks dat ik heel veel dingen niet kon, toch nog een beetje het gevoel had dat ik iets kon.

Maar nee zeggen werd deze weken ook mijn teken om grenzen af te bakenen. Te zorgen dat ik mijzelf de rust gunde om te herstellen en te zorgen dat ik niet in de eeuwige doorjakker modus zou gaan zitten. En voor het eerst voelde ik mij niet schuldig als ik zei “nee gaat niet lukken want dat kan niet met mijn arm”. Voor het eerst voelde ik geen druk of schuldgevoel en kreeg ik voor mijn gevoel nog meer ruimte. Ik kon nee zeggen en doen omdat iedereen begreep dat ik simpelweg dingen niet kon doen. Hoewel ik mij regelmatig een opstandige 2 jarige voelde dit jaar als ik weer eens “neeeeee” riep, denk ik wel dat het een van de meest zinvolle lessen in 2019 was. Door nee te zeggen, gaf ik mijzelf niet alleen ruimte maar ook de rust om met mijzelf bezig te zijn.

Take care!

xoxo

Bron stock foto’s: Unsplash.com