-Mama drie keer ziek;
-Papa twee keer ziek;
-Kleine man een keer ziek;
-Kleine man krijgt tandjes;
-Kleine man gaat door lastig sprongetje;
-Mama aan het werk, papa thuis. Papa aan het werk, mama thuis. Meest van tijd;
-Gebroken nachten, zelfs een paar met hoogstens 3 uurtjes slaap;
-Bij elkaar opgeteld 3 uur slaap telt niet he?
-Geen tijd/puf/energie voor je hobby en dus (bijna) geen tijd voor jezelf.
Breekpunt
En dit alles in 6 weken tijd. Ik loop op mijn tandvlees. Mijn lichaam voelt leeg. Leeg omdat ik totaal geen energie meer heb. Misselijk van de vermoeidheid. Ik teer op adrenaline. Dat werkt, een paar weken en dan komt de harde klap, het breekpunt. Ik ben er bijna. Ik voel de hartkloppingen. Ik wil niet weten wat mijn bloeddruk nu is.
Watje
Als je alles afzonderlijk bekijkt zijn het geen wereldschokkende dingen. De combinatie is gewoon killing. Maar wat voel ik mij een watje zeg! Het is maar een baby, dat hebben miljoenen mensen voor ons ook gehad. Het is maar een griepje, dat hebben duizenden anderen nu ook. Tsja, doordat wij beiden werken hoeft de kleine man niet zo vaak naar het kinderdagverblijf. Dus waar heb ik het nou over? Dit moet ik toch kunnen? Dit hoort er toch bij als nieuwbakken ouders? Doe ik het dan zo fout? Ik word door deze situatie ook zo onzeker! En dat geeft weer meer stress. Zien jullie die vicieuze cirkel ook ontstaan?
Over en uit
Feit blijft, ik kan niet meer. Over en uit. Ik ben blij dat het Krokusvakantie is en dat Mijn Lief en ik beiden vrij zijn. Misschien kunnen we dan even bijtanken. Even samen zijn. Kleine man een dagje naar het kinderdagverblijf, papa en mama gaan ‘uit’. Ook samen als gezinnetje. Weer naar het strand, de duinen in. En ook als vrouw even met andere vrouwen afspreken, mijn hobby oppakken. Oh en dan is er nog het huishouden. Ik had het over uitrusten toch?
Hoe doen andere ouders dit dan? Hoe gaan die met een situatie als deze om? Hoe zorg je dat je het breekpunt ver van je vandaan laat? Hoe blijf je naast mama ook nog vrouw, vriendin en jezelf?
Is het al lente?
There is no way to happiness, happiness is the way!
Liefs, Marjolein
Mochten jullie Marjolein willen volgen, check dan haar blog Big Happy Beautiful.
Foto credits: Marjolein van ’t Hoff-Lesage
Probeer dankbaar te zijn voor alles wat je wel hebt. Dat geeft energie. En ga zoveel mogelijk naar buiten. Ook daarvan laad je op. Pak kleine momentjes voor jezelf. Een afspraak bij de kapper is lekker, maar even uitgebreid (en heel bewust) douchen met de allerfijnste douchegel die je hebt, dat is ook heerlijk en misschien wel haalbaar. En probeer te relativeren. En praktisch: is het mogelijk een keer wel goed te slapen? Kan je partner een keer de nacht regelen zodat jij (met oordopjes in) in elk geval weer even energie hebt?
Ik heb een zoontje van bijna 3 jaar en bij ons gaat het nog steeds zoals je schrijft. Nogmaals, ik wil je niet ontmoedigen. Ik geloof dat de situatie bij ons vrij uitzonderlijk is. Maar het is nu eenmaal zoals het is, dus probeer er het beste van te maken. Succes!