Halverwege de week had ik het idee dat dit een hele dramatische blog zou worden. Eten ging niet en door ontzettende pijn in mijn lichaam, kon ik niet sporten en moest ik mijn lichaam rust geven. Een enorm schuldgevoel overviel mij want niet sporten en slecht eten voelt als volop in je verslaving zitten. Maar je leven veranderen, herstellen/ recovery en aan je gezondheid werken, is een weg met vallen en opstaan. Het belangrijkste dat hoe zwaar je tegenslag ook is, hoe hard je ook valt, hoe naar je dag/ week ook is je altijd blijft opstaan. Het is een geen rechte lijn en het doet soms pijn maar zolang je niet opgeeft en je door blijft gaan, ben je op de goede weg. Recovery is nou eenmaal niet makkelijk en omgaan met een verslaving is iets waar je elke dag mee bezig bent. Een valkuil zit namelijk in een klein hoekje.

Het was een lastige week waar het schuldgevoel hoog zat en wat het eigenlijk alleen maar erger maakte want een schuldgevoel moet weg. Maar een schuldgevoel is iets wat in je hoofd zit en alleen jij kan het eruit krijgen. Niemand anders. De ommekeer deze week kwam donderdagavond toen mijn vader, moeder en ik een gesprek hadden aan de eettafel. Een gesprek over wat eten met je doet en hoe erg het in je hoofd gaat zitten. Een gesprek vol met begrip. Een gesprek waarin we bespraken wat ik nodig had om deze weg te blijven volgen en we maakten een plan van aanpak. De nadruk lag op het aanpakken en niet op de eetstoornis. Ervoor zorgen dat ik mijn weg blijf volgen, ondanks dat ik er soms van afdonder. En als ik er dan wel vanaf donder, dat ik dan toch weer terugkom op mijn pad.

Mijn gloeilampmoment kwam vrijdagavond. Na een drukke werkweek, een week waarin eten niet lekker ging en een druk weekend voor de boeg. Alle redenen om eigenlijk op de bank te duiken met allerlei lekkere dingen en mijzelf onder te dompelen in een food coma. Maar dat deed ik niet. Ik ging lekker boodschappen doen gewapend met een goede planning en een boodschappenlijstje, ruimde thuis de keuken op, zette de wasmachine aan en onder het koken realiseerde ik mij ineens waar ik nu sta vergeleken met een half jaar geleden en ik kon niets anders doen dan glimlachen. Ik realiseerde mij dat ik van heel ver kom en dat ik goed onderweg ben want een half jaar geleden had ik echt niet kunnen bedenken dat ik op een vrijdagavond lekker een biefstukje zou staan bakken.

Dat moment veranderde een heleboel. Het gaf rust en een gevoel van trots. De update die ik ’s middags had geschreven voor Mariecke over hoe het ging klopte voor geen meter meer. De update moest er een zijn met een glimlach en die overliep van trots. Trots op wie ik nu ben en waar ik nu sta. Trots op het feit dat ik ondanks pijn en een slechte week toch gisteren op de Bellicon stond en een lekkere training afdraaide met Mariecke. Een glimlach en gevoel waar mijn hart nu van overstroomt. Iets wat niemand van mij kan afnemen. Maar dat gevoel is wel het gevoel waar het om draait. Het gevoel dat motivatie geeft om door te gaan en jezelf op te rapen en af te stoffen. Want ondanks dat je een terugval hebt, zijn er wel stappen die je hebt gezet en heb je vooruitgang geboekt. Hoe klein die ook is voor jouw gevoel. But you can do it as long as there is the will. Ik wil het, ik kan het, ik doe het!

Een nieuwe week staat voor de deur. Ik moet het qua trainen nog rustig aan doen maar de planning is drie groepstrainingen  bij Mind Your Step. Eten ga ik gewoon weer oppakken en zorgen dat ik het back on track krijg. En dat is het dus he .. ook al val je, je staat op en gaat door. Het fijne is dat ik een coach heb die ervaringsdeskundige is en maar al te goed weet waar ik tegen aan kan lopen. Maar ook dat ze er altijd is en dat je altijd contact met haar kan opnemen. Iets wat in de reguliere zorg echt ontbreekt.

Er gaat de komende tijd op heel veel gebieden dingen gebeuren. Leuke en spannende dingen. Niet alleen binnen mijn eigen leven maar ook binnen Mind Your Step gaan er spannende dingen gebeuren. Houdt de social media en website van Mariecke dan ook zeker in de gaten!

Hoe was jullie week? Hoe gaan jullie om met tegenslagen?

Take care!

xoxo

Follow my blog with Bloglovin