Afgelopen week stond ik nog steeds stil. Nog een week waarin ik bijna niet aan bewegen deed. Het zorgde wel voor een onrustigere week maar dat kan ook omdat er in mijn leven nu heel veel staat te gebeuren en ik daar eigenlijk heel erg zenuwachtig voor ben. Benieuwd hoe ik deze week door kwam en of ik mij staande kon houden?

Het was een lastige week. Yup, I will admit that. Ik ben op het moment ontzettend onrustig en zenuwachtig, op een positieve manier. Maar onrustig en zenuwachtig zijn mijn valkuilen want het zorgt er vaak voor dat de spanning binnen in mij opbouwt en spanning moet eruit. De ontlading komt op een zeker moment er gewoon uit en dan ga je excuses zoeken om het te dempen. Dat is hoe een eetverslaving en eigenlijk elke verslaving werk. Gelukkig kan ik die ontlading nu heel erg kwijt raken in het sporten bij Mind Your Step en de oefeningen op de Bellicon. Maar dat ging deze week helaas nog niet. De pijn zit er nog, lopen ging nog moeilijk (je moet je dus voorstellen dat ik er af en toe bij loop als een oude oma) en soms is het gewoon nodig om naar je lichaam te luisteren en niet eigenwijs te doen. Nu denk je misschien “dat zit niet in je aard want je doet liever eigenwijs dan naar je lichaam luisteren”. Daar heb je helemaal gelijk in maar als je bijna niet kan lopen van de pijn, dan kan je wel eigenwijs doen maar heb je alleen jezelf er uiteindelijk mee. Jongens, hoor mij eens wijs zijn!

De eerste dagen van de week ging het niet lekker met eten. Ik at meer dan goed voor mij was, ik maakte de verkeerde keuzes en ging soms voor makkelijk. It’s part of life, het hoort erbij en soms moet ik het er maar gewoon laten zijn en erop vertrouwen dat het vanzelf weer beter gaat. Want dat ging het en sneller dan ik had verwacht. Het is tegenwoordig ook geen drama meer als ik een keer een eetbui heb want 90% van de tijd gaat het gewoon hartstikke goed en ik ben daar hartstikke trots op. Helemaal toen ik mij afgelopen week realiseerde dat het een jaar geleden is dat ik mij inschreef voor een intake bij Novarum en een groot hoopje ellende was. Diep ongelukkig, compleet verstrikt in mijn eetstoornis en depressie. Look at me now guy!!. Dat bewustwordingsmomentje maakte mij ontzettend blij. Het maakte mij ongelofelijk blij want wat heb ik een stappen gezet het afgelopen jaar. Ik kwam van zo ontzettend ver, voelde mij waardeloos en niets waard maar ik heb zo hard  moeten knokken en ik voel mij zo geweldig op het moment.

Ik eet gezond, ik maak hele bewuste keuzes, ik leer heel veel nieuwe dingen qua eten, ik overwin mijzelf continue als het gaat om angsten en moeilijkheden, ik sport regelmatig, ik luister naar mijn lichaam, ik leer gezonde en bewuste keuzes te maken, mijn leven gaat lekker, ik voel mij lekker. Life is good. Oké, de blessures zijn een tegenslag. Het niet kunnen sporten is een tegenslag. De lipoedeem die erger leek te worden is een tegenslag. Maar het zijn geen tegenslagen die je omver werpen. Het zijn tegenslagen die je gewoon aan kan en kan omkeren. Ik probeer mijzelf er regelmatig aan te herinneren dat ik niet zo ben geworden in 2 maanden en dat het tijd gaat kosten en het niet altijd makkelijk zal zijn maar dat het wel kan. En dat is het in dit hele proces. Het is geen rechte simpele weg. Het is een weg met bochten, met heuvels en met dalingen, met onverwachte gebeurtenissen. Het is een lange weg die tijd nodig heeft. Het is alleen belangrijk dat je niet opgeeft als het even tegen zit en dat je blijft doorgaan. Opgeven is namelijk geen optie. Voor iedereen die nu struggelt met eten of met emoties of met depressie, ga door en geef niet op. neem die hordes en sta weer op. Je bent het zo waard.

Dus deze week staat op de planning om weer te gaan sporten, weer op de bellicon te staan, weer de groepstrainingen bij Mind Your Step te gaan doen in de nieuwe studio natuurlijk (als jullie benieuwd zijn, check dan even hier) lekker te blijven eten, ontlading op een andere manier te vinden en gewoon zo doorgaan. Wel alles met mate want mijn lichaam kan na 15 jaar niets doen, niet meteen weer in standje ere divisie sporten maar het komt wel goed. And that’s what counts.

Hoe was jullie week? Wat hebben jullie deze week aan beweging gedaan?

Take care!

xoxo

Follow my blog with Bloglovin