Afgelopen week bevond ik mij weer voor het eerst in een aantal mode winkels sinds ik vorig jaar de stap maakte om mij te laten behandelen voor mijn eetstoornis. Ergens wilde ik zoveel mogelijk de spiegels en pas momenten vermijden omdat ik mij totaal niet op mijn gemak voelde met mijn lichaam. Door de weeg momenten in de kliniek en bij Mind Your Step wist ik wel dat ik was afgevallen maar sinds afgelopen januari heb ik niet meer op de weegschaal gestaan. Een hele bewuste keuze want de weegschaal en ik zijn geen vrienden. Als ik ben afgevallen, wil ik alleen maar meer afvallen (heel raar hoe een eetstoornis mechanisme werkt) en sla ik compleet door. Als ik ben aangekomen, kun je maar beter niet in mijn buurt komen aangezien ik dan in de ergste heks ben veranderd. Je zal het plaatje begrijpen. Maar ik wist wel dat mijn lichaam aan het veranderen was want dat zag ik aan mijn kleding en voelde het tijdens het bewegen.
Tijdens mijn bezoek aan B Plus Fashion paste ik wat en het zat niet lekker en het leek wel of er niets veranderd was aan mijn lijf. Het was echt zo’n frustratie moment want ik wist dat er iets aan mijn lijf veranderd was. Ik was er ook meteen klaar mee op dat moment en ik wilde gewoon niets meer passen. Maar afgelopen donderdag stonden we in de C&A en ik zag daar een tuniek wat ik moest hebben. Ik twijfelde nog aan de maat en de kleur, ik keek nog een keer en ik wist wel dat ik de maat uit mijn allergrootste en zwaarste periode kon overslaan. Daar was ik inmiddels wel achter. Maar ik twijfelde nog steeds want zou ik dan gaan voor een veilige dit ben ik wel geweest maat of zou ik gaan voor de nieuwe maat. Een maat die ik al heel lang geleden gedag had gezegd. Plus dat ik ook nog eens ontzettend twijfelde over mijn stijl en identiteit als het gaat om kleding. Op mijn zwaarst ging ik altijd voor veilig zwart en had ik een standaard uniform waar altijd een zwarte broek in zit (ja, lipoedeem benen maken het leven niet makkelijk) en dit was een witte top. En wit maakt weer dik in mijn optiek.
In het pashokje brak het zweet mij al uit want ik moest passen. En ik wist dat ik het moest doen want anders wist ik alsnog niet welke maat mij zou passen. Dus heel dapper begon ik met de kleinste maat met ergens in mijn achterhoofd de veronderstelling dat ik hem “toch wel niet” zou passen. The positive way of thinking. Mijn vriendin riep nog heel enthousiast “ga je het nog laten zien of blijf je achter het gordijn staan?”. Heel dapper pakte ik de kleinste maat en ik trok hem aan .. mijzelf verbijsterd achter latend want hij paste perfect. Eigenlijk had ik mijzelf willen knijpen om het echt te geloven want ik stond daar in een top in een maat 48. Ik denk dat de laatste keer dat ik een maat 48 aan kon misschien wel op mijn 23ste was. Do the math.
Ergens kon ik wel huilen van geluk want diep van binnen wist ik wel dat er iets veranderd was aan mijn lijf en kon ik het ook wel voelen maar stiekem durfde ik het niet te geloven. Het kon namelijk nooit zoveel zijn. Heel trots stapte ik de paskamer uit en zei meteen: “deze nemen we”. Het was zo’n moment dat je op roze wolkjes loopt en je eindelijk de ultieme beloning krijgt voor al je harde werken. Heel trots stuurde ik dan ook de volgende dag de meiden van Mind Your Step een bericht want laten we wel eerlijk zijn, als je van een maat 56 naar een maat 48 top in een jaar tijd bent gegaan, is dat wel een heel trots moment waard. En ja, ik weet dat bij elk merk en elke winkelketen het anders zal zijn maar ik heb nu wel een maat 48 top in mijn kast hangen en daar ben ik super trots op.
Dus dit trotse curvy meisje gaat de volgende stap in haar proces in. Een stap naar een nog nieuwere maat en nog bewustere keuzes maken. Ik heb nu het bewijs in mijn kast hangen dat ik op de goede weg ben en wie had dat een jaar geleden kunnen bedenken. Komende tijd zal ik op een andere manier aan mijzelf gaan werken met als belangrijkste doel de fitste versie van mijzelf te worden. Het blessure leed van de afgelopen tijd heeft mijn visie veranderd en belangrijkste is nu dat ik mij goed en gezond voel. Samen met MarieCke gaan we dat de komende tijd uitrollen en aanpakken.
Wat is jullie trotse moment in jullie weg naar een fit en gezond lichaam? Bij welke maat voel jij je goed met jezelf?
Take care!
xoxo
He Marije, niet de maat moet je doel zijn in mijn ogen, maar het feit dat je je lekker voelt in je lijf. Wel top dat dit pas momentje een positief resultaat had 🙂
Hi Sonja, denk dat dat voor iedereen anders is. Mijn doel is de gezondste en fitste versie van mijzelf te worden en dat heeft alles te maken met lekker in mijn lijf voelen. Een van de redenen waarom ik mij ook niet weeg 😉
Ik ben heel blij voor je! Je hebt zoveel bereikt waar je trots op mag zijn! Super!
Dank je wel :). Op naar een nieuwe fase!
Wat moet dat voor jou fantastisch geweest zijn!! Heb je de nieuwe top nog wel uitgehad? Kan mij voorstellen dat je het nu elke dag wil dragen zo trots! Goed bezig meid!
Hahahaha .. dat dus. Ik wou hem idd niet meer uittrekken maar ik maakte er een vlek op dus helaas 😉
Zo ontzettend trots op je….
Die weegschaal doet er niet toe, als je het zelf merkt en zoals nu gewoon ff een paar maatjes kleiner dan is dat voldoende..
dat bewijst dat je goed bezig bent
Dank je wel! x
Dank je wel! x
Super knap van jou!!! Ik vind het heel knap dat je naar de gezondste en fitste versie van jezelf toe werkt.
Ik heb echt een hekel aan paskamers 😉
dank je wel!!!
Ik heb ook een hekel aan paskamers en vooral aan het licht en de spiegels hahahaha
Goeoeoeoed! Wat zul je je fijn voelen! Ik hoop dat het zo goed blijft gaan, en dat je geniet van deze momenten. Ik heb grote bewondering voor je (en voel een vleugje jaloezie -sorry).
aah wat lief van je! Ik hoop dat het zo door blijft gaan en weet ook dat ik er nog niet ben. Ik snap hoe je je voelt, don’t worry. Maar het is nergens voor nodig. Iedereen heeft zijn eigen pad en eigen moment waarop het gaat. Ik heb mij vaak genoeg zo gevoelt als jij.
Super gaaf! Heel leuk dat je er op zo’n manier achter kwam en dat je er ook oprecht van kon genieten en je niet weer met een kritische stem tegen jezelf was gaan praten! Je hebt er echt een geluksmomentje van gemaakt you go girl!
Daarnaast super gaaf dat je het gewoon allemaal in je blog durft te benoemen, hoe veel vrouwen durven niet te typen in welke kledingmaat ze rondlopen. Jij niet jij benoemd het gewoon! Topppppeeeer!
Weet je hoe ik daarvoor mijn lef bij elkaar heb moeten rapen? Je kent mij toch een beetje 😉
Mooi om te lezen, goed zeg!
Dank je wel! X